Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 36

(플루타르코스, Aemilius Paulus, chapter 36)

οὐ μὴν ἀλλ’ ὁ Αἰμίλιοσ ὀρθῶσ λογιζόμενοσ ἀνδρείασ καὶ θαρραλεότητοσ ἀνθρώποισ οὐ πρὸσ ὅπλα καὶ σαρίσασ χρῆσιν εἶναι μόνον, ἀλλὰ πρὸσ πᾶσαν ὁμαλῶσ τύχησ ἀντίστασιν, οὕτωσ ἡρμόσατο καὶ κατεκόσμησε τὴν τῶν παρόντων σύγκρασιν ὥστε τοῖσ ἀγαθοῖσ τὰ φαῦλα καὶ τὰ οἰκεῖα τοῖσ δημοσίοισ ἐναφανισθέντα μὴ ταπεινῶσαι τὸ μέγεθοσ μηδὲ καθυβρίσαι τὸ ἀξίωμα τῆσ νίκησ, τὸν μέν γε πρότερον τῶν παίδων ἀποθανόντα θάψασ εὐθὺσ ἐθριάμβευσεν, ὡσ λέλεκται· τοῦ δὲ δευτέρου μετὰ τὸν θρίαμβον τελευτήσαντοσ συναγαγὼν εἰσ ἐκκλησίαν τὸν Ῥωμαίων δῆμον ἐχρήσατο λόγοισ ἀνδρὸσ οὐ δεομένου παραμυθίασ, ἀλλὰ παραμυθουμένου τοὺσ πολίτασ δυσπαθοῦντασ ἐφ’ οἷσ ἐκεῖνοσ ἐδυστύχησεν.

ἔφη γάρ ὅτι τῶν ἀνθρωπίνων οὐδὲν οὐδέποτε δείσασ, τῶν δὲ θείων ὡσ ἀπιστότατον καὶ ποικιλώτατον πρᾶγμα τὴν τύχην ἀεὶ φοβηθείσ, μάλιστα περὶ τοῦτον αὐτῆσ τὸν πόλεμον, ὥσπερ πνεύματοσ λαμπροῦ, ταῖσ πράξεσι παρούσησ, διατελοίη μεταβολήν τινα καὶ παλίρροιαν προσδεχόμενοσ. "ἡμέρᾳ τὸν Ιὄνιον ἀπὸ Βρεντεσίου περάσασ εἰσ Κέρκυραν κατήχθην πεμπταῖοσ δ’ ἐκεῖθεν ἐν Δελφοῖσ τῷ θεῷ θύσασ, ἑτέραισ αὖθισ αὖ πέντε τὴν δύναμιν ἐν Μακεδονίᾳ παρέλαβον, καὶ τὸν εἰωθότα συντελέσασ καθαρμὸν αὐτῆσ καὶ τῶν πράξεων εὐθὺσ ἐναρξάμενοσ ἐν ἡμέραισ ἄλλαισ πεντεκαίδεκα τὸ κάλλιστον ἐπέθηκα τῷ πολέμῳ τέλοσ, ἀπιστῶν δὲ τῇ Τύχῃ διὰ τὴν εὔροιαν τῶν πραγμάτων, ὡσ ἄδεια πολλὴ καὶ κίνδυνοσ οὐδεὶσ ἦν ἀπὸ τῶν πολεμίων, μάλιστα κατὰ πλοῦν ἐδεδίειν τὴν μεταβολὴν τοῦ δαίμονοσ ἐπ’ εὐτυχίᾳ, τοσοῦτον στρατὸν νενικηκότα καὶ λάφυρα καὶ βασιλεῖσ αἰχμαλώτουσ κομίζων, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ σωθεὶσ πρὸσ ὑμᾶσ καὶ τὴν πόλιν ὁρῶν εὐφροσύνησ καὶ ζήλου καὶ θυσιῶν γέμουσαν, ἔτι τὴν Τύχην δι’ ὑποψίασ εἶχον, εἰδὼσ οὐδὲν εἰλικρινὲσ οὐδ’ ἀνεμέσητον ἀνθρώποισ τῶν μεγάλων χαριζομένην.

"καὶ τοῦτον οὐ πρότερον ἡ ψυχὴ τὸν φόβον ὠδίνουσα καὶ περισκοπουμένη τό μέλλον ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ἀφῆκεν ἢ τηλικαύτῃ με προσπταῖσαι δυστυχίᾳ περὶ τὸν οἶκον, υἱῶν ἀρίστων, οὓσ ἐμαυτῷ μόνουσ ἐλιπόμην διαδόχουσ, ταφὰσ ἐπαλλήλουσ ἐν ἡμέραισ ἱεραῖσ μεταχειρισάμενον. "νῦν οὖν ἀκίνδυνόσ εἰμι τὰ μέγιστα καὶ θαρρῶ, καὶ νομίζω τὴν Τύχην ὑμῖν παραμενεῖν ἀβλαβῆ καὶ βέβαιον, ἱκανῶσ γὰρ ἐμοὶ καὶ τοῖσ ἐμοῖσ κακοῖσ εἰσ τὴν τῶν κατωρθωμένων ἀποκέχρηται νέμεσιν, οὐκ ἀφανέστερον ἔχουσα παράδειγμα τῆσ ἀνθρωπίνησ ἀσθενείασ τοῦ θριαμβευομένου τὸν θριαμβεύοντα πλὴν ὅτι Περσεὺσ μὲν ἔχει καὶ νενικημένοσ τοὺσ παῖδασ, Αἰμίλιοσ δὲ τοὺσ αὑτοῦ νικήσασ ἀπέβαλεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION