Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 2

(플루타르코스, Aemilius Paulus, chapter 2)

τὸν Αἰμιλίων οἶκον ἐν Ῥώμῃ τῶν εὐπατριδῶν γεγονέναι καὶ παλαιῶν οἱ πλεῖστοι συγγραφεῖσ ὁμολογοῦσιν. ὅτι δ’ ὁ πρῶτοσ αὐτῶν καὶ τῷ γένει τήν ἐπωνυμίαν ἀπολιπὼν Μάμερκοσ ἦν, Πυθαγόρου παῖσ τοῦ σοφοῦ, δι’ αἱμυλίαν λόγου καὶ χάριν Αἰμίλιοσ προσαγορευθείσ, εἰρήκασιν ἔνιοι τῶν Πυθαγόρᾳ τήν Νομᾶ τοῦ βασιλέωσ παίδευσιν ἀναθέντων. οἱ μὲν οὖν πλεῖστοι τῶν εἰσ δόξαν ἀπὸ τῆσ οἰκίασ ταύτησ προελθόντων δι’ ἀρετὴν, ἣν ἐζήλωσαν, εὐτύχησαν, Λευκίου δὲ Παύλου τὸ περὶ Κάννασ ἀτύχημα τήν τε φρόνησιν ἅμα καὶ τήν ἀνδρείαν ἔδειξεν.

ὡσ γὰρ οὐκ ἔπεισε τὸν συνάρχοντα κωλύων μάχεσθαι, τοῦ μὲν ἀγῶνοσ ἄκων μετέσχεν αὐτῷ, τῆσ δὲ φυγῆσ οὐκ ἐκοινώνησεν, ἀλλὰ τοῦ συνάψαντοσ τὸν κίνδυνον ἐγκαταλιπόντοσ αὐτὸσ ἑστὼσ καὶ μαχόμενοσ τοῖσ πολεμίοισ ἐτελεύτησε. τούτου θυγάτηρ μὲν Αἰμιλία Σκηπίωνι τῷ μεγάλῳ συνῴκησεν, υἱὸσ δὲ Παῦλοσ Αἰμίλιοσ, περὶ οὗ τάδε γράφεται, γεγονὼσ ἐν ἡλικίᾳ κατὰ καιρὸν ἀνθοῦντα δόξαισ καὶ ἀρεταῖσ ἐπιφανεστάτων ἀνδρῶν καὶ μεγίστων, διέλαμψεν, οὐ ταὐτὰ τοῖσ εὐδοκιμοῦσι τότε νέοισ ἐπιτηδεύματα ζηλώσασ, οὐδὲ τήν αὐτὴν ὁδὸν ἀπ’ ἀρχῆσ πορευθείσ.

οὔτε γὰρ λόγον ἤσκει περὶ δίκασ, ἀσπασμούσ τε καὶ δεξιώσεισ καὶ φιλοφροσύνασ, αἷσ ὑποτρέχοντεσ οἱ πολλοὶ τὸν δῆμον ἐκτῶντο θεραπευτικοὶ καὶ σπουδαῖοι γενόμενοι, παντάπασιν ἐξέλιπε, πρὸσ οὐδέτερον ἀφυῶσ ἔχων, ὡσ δ’ ἑκατέρου κρείττονα τήν ἀπ’ ἀνδρείασ καὶ δικαιοσύνησ καὶ πίστεωσ δόξαν αὑτῷ περιποιούμενοσ, οἷσ εὐθὺσ διέφερε τῶν καθ’ ἡλικίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION