헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́06́10́

(에픽테토스, Works, book 4, Τίνων δεῖ καταφρονεῖν καὶ πρὸσ τίνα διαφέρεσθαι.)

Ἀπορία πᾶσι τοῖσ ἀνθρώποισ περὶ τὰ ἐκτὸσ γίνεται, ἀμηχανία περὶ τὰ ἐκτόσ. "τί ποιήσω; πῶσ γένηται; πῶσ ἀποβῇ; μὴ τόδε ἀπαντήσῃ, μὴ τόδε".

πᾶσαι αὗται αἱ φωναὶ περὶ τὰ ἀπροαίρετα στρεφομένων εἰσίν· τίσ γὰρ λέγει "πῶσ μὴ συγκατατιθῶμαι τῷ ψεύδει; πῶσ μὴ ἀπονεύσω ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦσ; " ἐὰν οὕτωσ ᾖ εὐφυήσ, ὥστε περὶ τούτων ἀγωνιᾶν, ὑπομνήσω αὐτὸν ὅτι "τί ἀγωνιᾷσ;

ἐπὶ σοί ἐστιν· ἀσφαλὴσ ἴσθι· 3.

πάλιν ἂν περὶ ὀρέξεωσ [μὴ] ἀγωνιᾷ, μὴ ἀτελὴσ γένηται καὶ ἀποτευκτική, περὶ ἐκκλίσεωσ, μὴ περιπτωτική, πρῶτον μὲν αὐτὸν καταφιλήσω, ὅτι ἀφεὶσ περὶ ἃ οἱ ἄλλοι ἐπτόηνται καὶ τοὺσ ἐκείνων φόβουσ περὶ τῶν ἰδίων ἔργων πεφρόντικεν, ὅπου αὐτόσ ἐστιν· 3εἰ μὴ θέλῃσ ὀρέγεσθαι ἀποτευκτικῶσ μηδ’ ἐκκλίνειν περιπτωτικῶσ, μηδενὸσ ὀρέγου τῶν ἀλλοτρίων, μηδὲν ἔκκλινε τῶν μὴ ἐπὶ σοί.

εἰ δὲ μή, καὶ ἀποτυχεῖν καὶ περιπεσεῖν ἀνάγκη" 3. ποία ἐνθάδ’ ἀπορία; ποῦ τόπον ἔχει "πῶσ γένηται;

καὶ "πῶσ ἀποβῇ; καὶ "μὴ ἀπαντήσῃ τόδε ἢ τόδε"; Νῦν οὐχὶ τὸ ἐκβησόμενον ἀπροαίρετον; ‐ Ναί.

‐ Ἡ δ’ οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ ἐστιν ἐν τοῖσ προαιρετικοῖσ; ‐ Ναί. ‐ Ἔξεστιν οὖν σοι παντὶ τῷ ἀποβάντι χρῆσθαι κατὰ φύσιν; μή τισ σε κωλῦσαι δύναται; ‐ Οὐδείσ.

‐ Μηκέτι οὖν μοι λέγε "πῶσ γένηται; ὅπωσ γὰρ ἂν γένηται, σὺ αὐτὸ θήσεισ καλῶσ καὶ ἔσται σοι τὸ ἀποβὰν εὐτύχημα. ἢ τίσ ἂν ἦν ὁ Ἡρακλῆσ λέγων "πῶσ μοι μὴ μέγασ λέων ἐπιφανῇ μηδὲ μέγασ σῦσ μηδὲ θηριώδεισ ἄνθρωποι";

καὶ τί σοι μέλει; ἂν μέγασ σῦσ ἐπιφανῇ, μεῖζον ἆθλον ἀθλήσεισ· ἂν κακοὶ ἄνθρωποι, κακῶν ἀπαλλάξεισ τὴν οἰκουμένην. ‐ Ἂν οὖν οὕτωσ ἀποθάνω;

‐ Ἀγαθὸσ ὢν ἀποθανῇ, γενναίαν πρᾶξιν ἐπιτελῶν ἐπεὶ γὰρ δεῖ πάντωσ ἀποθανεῖν, ἀνάγκη τί ποτε ποιοῦντα εὑρεθῆναι, ἢ γεωργοῦντα ἢ σκάπτοντα ἢ ἐμπορευόμενον ἢ ὑπατεύοντα ἢ ἀπεπτοῦντα ἢ διαρροιζόμενον. τί οὖν θέλεισ ποιῶν εὑρεθῆναι ὑπὸ τοῦ θανάτου;

ἐγὼ μὲν τὸ ἐμὸν μέροσ ἔργον τί ποτε ἀνθρωπικόν, εὐεργετικόν, κοινωφελέσ, γενναῖον. εἰ δὲ μὴ δύναμαι τὰ τηλικαῦτα ποιῶν εὑρεθῆναι, ἐκεῖνό γε τὸ ἀκώλυτον, τὸ διδόμενον, ἐμαυτὸν ἐπανορθῶν, ἐξεργαζόμενοσ τὴν δύναμιν τὴν χρηστικὴν τῶν φαντασιῶν, ἀπάθειαν ἐκπονῶν, ταῖσ σχέσεσι τὰ οἰκεῖα ἀποδιδούσ·

εἰ οὕτωσ εὐτυχήσ εἰμι, καὶ τοῦ τρίτου τόπου παραπτόμενοσ, τοῦ περὶ τὴν τῶν κριμάτων ἀσφάλειαν. Ἂν μετὰ τούτων με ὁ θάνατοσ καταλάβῃ, ἀρκεῖ μοι ἂν δύνωμαι πρὸσ τὸν θεὸν ἀνατεῖναι τὰσ χεῖρασ, εἰπεῖν ὅτι "ἃσ ἔλαβον ἀφορμὰσ παρὰ σοῦ πρὸσ τὸ αἰσθέσθαι σου τῆσ διοικήσεωσ καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῇ, τούτων οὐκ ἠμέλησα· οὐ κατῄσχυνά σε τὸ ἐμὸν μέροσ.

ἰδοῦ, πῶσ κέχρημαι ταῖσ αἰσθήσεσιν, ἰδοῦ, πῶσ ταῖσ προλήψεσιν.

μή ποτέ σε ἐμεμψάμην, μή τι τῶν γινομένων τινὶ δυσηρέστησα ἢ ἄλλωσ γενέσθαι ἠθέλησα, μή τι τὰσ σχέσεισ παρέβην[αι]; ὅ με σὺ ἐγέννησασ, χάριν ἔχω, ὧν ἔδωκασ·

ἐφ’ ὅσον ἐχρησάμην τοῖσ σοῖσ, ἀρκεῖ μοι. πάλιν αὐτὰ ἀπόλαβε καὶ κατάταξον εἰσ ἣν θέλεισ χώραν. σὰ γὰρ ἦν πάντα, σύ μοι αὐτὰ δέδωκασ" 3. οὐκ ἀρκεῖ οὕτωσ ἔχοντα ἐξελθεῖν; καὶ τίσ βίων κρείττων ἢ εὐσχημονέστεροσ τοῦ οὕτωσ ἔχοντοσ, ποία δὲ καταστροφὴ εὐδαιμονεστέρα;

οὐ μικρὰ δέξασθαι οὐδὲ μικρῶν ἀποτυχεῖν.

οὐ δύνασαι καὶ ὑπατεῦσαι θέλειν καὶ ταῦτα καὶ ἀγροὺσ ἔχειν ἐσπουδακέναι καὶ ταῦτα καὶ τῶν δουλαρίων φροντίζειν καὶ σεαυτοῦ. ἀλλ’ ἄν τι τῶν ἀλλοτρίων θέλῃσ, τὰ σὰ ἀπώλετο.

αὕτη τοῦ πράγματοσ ἡ φύσισ· προῖκα οὐδὲν γίνεται. καὶ τί θαυμαστόν;

ἂν ὑπατεῦσαι θέλῃσ, ἀγρυπνῆσαί σε δεῖ, περιδραμεῖν, τὰσ χεῖρασ καταφιλῆσαι, πρὸσ ταῖσ ἀλλοτρίαισ θύραισ κατασαπῆναι, πολλὰ μὲν εἰπεῖν, πολλὰ δὲ πρᾶξαι ἀνελεύθερα, δῶρα πέμψαι πολλοῖσ, ξένια καθ’ ἡμέραν ἐνίοισ· καὶ τί τὸ γινόμενόν ἐστιν; δώδεκα δεσμὰ ῥάβδων καὶ τρὶσ ἢ τετράκισ ἐπὶ βῆμα καθίσαι καὶ κιρκήσια δοῦναι καὶ σπυρίσιν δειπνίσαι.

ἢ δειξάτω μοί τισ, τί ἐστι παρὰ ταῦτα. ὑπὲρ ἀπαθείασ οὖν, ὑπὲρ ἀταραξίασ, ὑπὲρ τοῦ καθεύδοντα καθεύδειν, ἐγρηγορότα ἐγρηγορέναι, μὴ φοβεῖσθαι μηδέν, μὴ ἀγωνιᾶν ὑπὲρ μηδενὸσ οὐδὲν ἀναλῶσαι θέλεισ, οὐδὲν πονῆσαι;

ἀλλ’ ἄν τι ἀπόληταί σου περὶ ταῦτα γινομένου ἢ ἀναλωθῇ κακῶσ ἢ ἄλλοσ τύχῃ ὧν ἔδει σε τυχεῖν, εὐθὺσ [μὴ] δηχθήσῃ ἐπὶ τῷ γενομένῳ;

οὐκ ἀντιθήσεισ, τί ἀντὶ τίνοσ λαμβάνεισ, πόσον ἀντὶ πόσου;

ἀλλὰ προῖκα θέλεισ τὰ τηλικαῦτα λαβεῖν; καὶ πῶσ δύνασαι; ἔργον ἔργῳ.

οὐ δύνασαι καὶ τὰ ἐκτὸσ ἔχειν ἐπιμελείασ τετυχηκότα καὶ τὸ σαυτοῦ ἡγεμονικόν. εἰ δ’ ἐκεῖνα θέλεισ, τοῦτο ἄφεσ· εἰ δὲ μή, οὔτε τοῦτο ἕξεισ οὔτ’ ἐκεῖνα, περισπώμενοσ ἐπ’ ἀμφότερα. εἰ τοῦτο θέλεισ, ἐκεῖνά σε ἀφεῖναι δεῖ. ἐκχεθήσεται τὸ ἔλαιον, ἀπολεῖται τὰ σκευάρια, ἀλλ’ ἐγὼ ἀπαθὴσ ἔσομαι.

ἐμπρησμὸσ ἔσται ἐμοῦ μὴ παρόντοσ καὶ ἀπολεῖται τὰ βιβλία, ἀλλ’ ἐγὼ χρήσομαι ταῖσ φαντασίαισ κατὰ φύσιν. ἀλλ’ οὐχ ἕξω φαγεῖν. εἰ οὕτωσ τάλασ εἰμί, λιμὴν τὸ ἀποθανεῖν.

οὗτοσ δ’ ἐστὶν ὁ λιμὴν πάντων, ὁ θάνατοσ, αὕτη ἡ καταφυγή. διὰ τοῦτο οὐδὲν τῶν ἐν τῷ βίῳ χαλεπόν ἐστιν. ὅταν θέλῃσ, ἐξῆλθεσ καὶ οὐ καπνίζῃ.

τί οὖν ἀγωνιᾷσ, τί ἀγρυπνεῖσ; οὐχὶ δὲ εὐθὺσ ἀναλογισάμενοσ, ποῦ σου τὸ ἀγαθόν ἐστι καὶ τὸ κακόν, λέγεισ ὅτι "ἐπ’ ἐμοὶ ἀμφότερα· οὔτε τούτου τισ ἀφελέσθαι με δύναται οὔτ’ ἐκείνῳ ἄκοντα περιβαλεῖν. τί οὖν οὐ ῥέγχω βαλών;

τὰ ἐμὰ ἀσφαλῶσ ἔχει· τὰ ἀλλότρια ὄψεται αὐτὰ ὃσ ἂν φέρῃ, ὡσ ἂν διδῶται παρὰ τοῦ ἔχοντοσ ἐξουσίαν. τίσ εἰμι ὁ θέλων αὐτὰ οὕτωσ ἔχειν ἢ οὕτωσ;

μὴ γάρ μοι δέδοται ἐκλογὴ αὐτῶν; μὴ γὰρ ἐμέ τισ αὐτῶν διοικητὴν πεποίηκεν; ἀρκεῖ μοι ὧν ἔχω ἐξουσίαν. ταῦτά με δεῖ κάλλιστα παρασκευάσαι, τὰ δ’ ἄλλα ὡσ ἂν θέλῃ ὁ ἐκείνων κύριοσ". Ταῦτά τισ ἔχων πρὸ ὀφθαλμῶν ἀγρυπνεῖ, καὶ στρέφεται ἔνθα καὶ ἔνθα; τί θέλων ἢ τί ποθῶν;

Πάτροκλον ἢ Ἀντίλοχον ἢ Μενέλαον; πότε γὰρ ἡγήσατο ἀθάνατόν τινα τῶν φίλων; πότε γὰρ οὐκ εἶχεν πρὸ ὀφθαλμῶν, ὅτι αὔριον ἢ εἰσ τρίτην δεῖ ἢ αὐτὸν ἀποθανεῖν ἢ ἐκεῖνον; "ναί", φησίν, "ἀλλ’ ᾤμην, ὅτι ἐκεῖνοσ ἐπιβιώσεταί μοι καὶ αὐξήσει μου τὸν υἱόν.

" μωρὸσ γὰρ ἦσ καὶ τὰ ἄδηλα ᾤου. τί οὖν οὐκ ἐγκαλεῖσ σεαυτῷ, ἀλλὰ κλαίων κάθησαι ὡσ τὰ κοράσια; "ἀλλ’ ἐκεῖνόσ μοι φαγεῖν παρετίθει.

" ἔζη γάρ, μωρέ· νῦν δ’ οὐ δύναται. ἀλλ’ Αὐτομέδων σοι παραθήσει· ἂν δὲ καὶ Αὐτομέδων ἀποθάνῃ, ἄλλον εὑρήσεισ. ἂν δ’ ἡ χύτρα, ἐν ᾗ ἥψετό σοι τὸ κρέασ, καταγῇ, λιμῷ σε δεῖ ἀποθανεῖν, ὅτι μὴ ἔχεισ τὴν συνήθη χύτραν;

οὐ πέμπεισ καὶ ἄλλην καινὴν ἀγοράζεισ; οὐ μὲν γάρ τι, φησίν, κακώτερον ἄλλο πάθοιμι. τοῦτο γάρ σοι κακόν ἐστιν;

εἶτ’ ἀφεὶσ τοῦτο ἐξελεῖν αἰτιᾷ τὴν μητέρα, ὅτι σοι οὐ προεῖπεν, ἵν’ ὀδυνώμενοσ ἐξ ἐκείνου διατελῇσ; τί δοκεῖτε;

μὴ ἐπίτηδεσ ταῦτα συνθεῖναι Ὅμηρον, ἵν’ ἴδωμεν, ὅτι οἱ εὐγενέστατοι, οἱ ἰσχυρότατοι, οἱ πλουσιώτατοι, οἱ εὐμορφότατοι, ὅταν οἱᾶ δεῖ δόγματα μὴ ἔχωσιν, οὐδὲν κωλύονται ἀθλιώτατοι εἶναι καὶ δυστυχέστατοι;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 4, Τίνων δεῖ καταφρονεῖν καὶ πρὸσ τίνα διαφέρεσθαι.

(에픽테토스, Works, book 4, Τίνων δεῖ καταφρονεῖν καὶ πρὸσ τίνα διαφέρεσθαι.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION