Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, chapter 3

(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 3)

συγχωρήσαντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ μετὰ τῶν ἄλλων φυγάδων κἀκείνῳ κατελθεῖν, ἀφικόμενοσ εἰσ Ἀθήνασ καὶ παρ’ ἑνὶ τῶν φίλων Προξένῳ καταχθεὶσ τὸ χρυσίον ἀπολλύει γηραιὸσ ὢν ἤδη καὶ τὰσ ὄψεισ ἀσθενήσ. ὀλιγώρωσ δ’ ἔχοντοσ τοῦ Προξένου πρὸσ τὴν ζήτησιν, δίκην ἔλαχεν αὐτῷ περὶ τῶν χρημάτων αὐτὸσ οὐδεπώποτε πρότερον εἰσ δικαστήριον παρελθών. οὗτοσ μὲν ὁ βίοσ τἀνδρόσ. ἀποδείκνυται δ’ ἕκαστον αὐτῶν ἔκ τε τῶν ἱστοριῶν τῶν Φιλοχόρου καὶ ἐξ ὧν αὐτὸσ περὶ αὐτοῦ ξυνέγραψεν ἐν τῷ λόγῳ τῷ κατὰ Προξένου, ὃσ εἴρηται μὲν μετὰ τὴν φυγήν, προσκειμένην δὲ ἔχει τὴν γραφὴν ταύτην· Δείναρχοσ Σωστράτου Κορίνθιοσ Προξένῳ, ᾧ σύνειμι, βλάβησ ταλάντων δύο. ἔβλαψέ με Πρόξενοσ, ὑποδεξάμενοσ εἰσ τὴν οἰκίαν τὴν ἑαυτοῦ τὴν ἐν ἀγρῷ, ὅτε πεφευγὼσ Ἀθήνηθεν κατῄειν ἐκ Χαλκίδοσ, χρυσίου μὲν στατῆρασ ὀγδοήκοντα καὶ διακοσίουσ καὶ πέντε, οὓσ ἐκόμισα ἐκ Χαλκίδοσ εἰδότοσ Προξένου καὶ εἰσῆλθον ἔχων εἰσ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, ἀργυρώματα δὲ οὐκ ἔλαττον εἴκοσι μνῶν ἄξια, ἐπιβουλεύσασ τούτοισ. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἐν αὐτῷ τῷ λόγῳ εὐθὺσ μὲν ἐν ἀρχῇ περὶ τοῦ μηδεμίαν δίκην πρότερον εἰσελθεῖν δεδήλωκεν, ἐν δὲ τοῖσ μετὰ ταῦτα πρῶτον μὲν ἐν τῷ προοιμίῳ τὴν βλάβην τὴν γενομένην αὐτῷ διὰ Προξένου δεδήλωκεν, ἐν δὲ τοῖσ ἑξῆσ περί τε τῆσ φυγῆσ καὶ τῶν ἄλλων διεξέρχεται πάντων, ἐξ ὧν γίγνεται φανερὰ τὰ προειρημένα, καὶ ἔτι πρὸσ τούτοισ, ὅτι ξένοσ διέμεινε καὶ γέρων ἤδη ὢν εἶπε τὸν λόγον, ἐξ ὦν ἐπὶ τῷ τέλει τῆσ δίκησ εἴρηκε. ταῦτα μὲν αὐτὸσ ὁ Δείναρχοσ περὶ ἑαυτοῦ.

Φιλόχοροσ δὲ ἐν ταῖσ Ἀττικαῖσ ἱστορίαισ περί τε τῆσ φυγῆσ τῶν καταλυσάντων τὸν δῆμον καὶ περὶ τῆσ καθόδου πάλιν οὕτωσ λέγει· τοῦ γὰρ Ἀναξικράτουσ ἄρχοντοσ εὐθὺ μὲν ἡ τῶν Μεγαρέων πόλισ ἑάλω· ὁ δὲ Δημήτριοσ ὁ βασιλεὺσ κατελθὼν ἐκ τῶν Μεγάρων κατεσκευάζετο τὰ πρὸσ τὴν Μουνυχίαν καὶ τὰ τείχη κατασκάψασ ἀπέδωκε τῷ δήμῳ. ὕστερον δὲ εἰσηγγέλθησαν πολλοὶ τῶν πολιτῶν, ἐν οἷσ καὶ Δημήτριοσ ὁ Φαληρεύσ. τῶν δ’ εἰσαγγελθέντων οὓσ μὲν οὐχ ὑπομείναντασ τὴν κρίσιν ἐθανάτωσαν τῇ ψήφῳ, οὓσ δ’ ὑπακούσαντασ ἀκούσαντασ ἀπέλυσαν. ταῦτα μὲν οὖν τῆσ ὀγδόησ.

ἐν δὲ τῇ ἐνάτῃ φησί· τοῦ δ’ ἐνιαυτοῦ τουδὶ διελθόντοσ, ἑτέρου δ’ εἰσιόντοσ, ἐν ἀκροπόλει σημεῖον ἐγένετο τοιοῦτον· κύων εἰσ τὸν τῆσ Πολιάδοσ νεὼν εἰσελθοῦσα καὶ δῦσα εἰσ τὸ Πανδρόσειον, ἐπὶ τὸν βωμὸν ἀναβᾶσα τοῦ Ἑρκείου Διὸσ τὸν ὑπὸ τῇ ἐλαίᾳ κατέκειτο. πάτριον δ’ ἐστὶ τοῖσ Ἀθηναίοισ, κύνα μὴ ἀναβαίνειν εἰσ ἀκρόπολιν. περὶ τὸν αὐτὸν δὲ χρόνον καὶ ἐν τῷ οὐρανῷ μεθ’ ἡμέραν ἡλίου τ’ ἐξέχοντοσ καὶ οὔσησ αἰθρίασ ἀστὴρ ἐπί τινα χρόνον ἐγένετο ἐκφανήσ. ἡμεῖσ δ’ ἐρωτηθέντεσ ὑπέρ τε τοῦ σημείου καὶ τοῦ φαντάσματοσ, εἰσ ὃ φέρει, φυγάδων κάθοδον ἔφαμεν προσημαίνειν ἀμφότερα καὶ ταύτην οὐκ ἐκ μεταβολῆσ πραγμάτων ἐσομένην, ἀλλ’ ἐν τῇ καθεστώσῃ πολιτείᾳ· καὶ τὴν κρίσιν ἐπιτελεσθῆναι συνέβη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION