Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 30

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 30)

τοιαῦτ’ εἰπόντοσ Κλαυδίου καὶ πολλὴν προσθέντοσ δέησιν ὑπὲρ τοῦ μηδὲν ἐλαττωθῆναι τῶν ἀντιδίκων, ὅτι πελάτησ ἦν καὶ ταπεινόσ, παραλαβὼν τὸν λόγον ὁ τῆσ κόρησ θεῖοσ ὀλίγα καὶ αὐτὰ τὰ πρὸσ τὸν ἄρχοντα εἰρῆσθαι προσήκοντα εἶπε· πατέρα μὲν οὖν εἶναι τῆσ κόρησ λέγων Οὐεργίνιον ἐκ τῶν δημοτικῶν, ὃν ἀποδημεῖν στρατευόμενον ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ·

μητέρα δὲ γενέσθαι Νομιτωρίαν τὴν ἀδελφὴν τὴν ἑαυτοῦ, σώφρονα καὶ ἀγαθὴν γυναῖκα, ἣν οὐ πολλοῖσ πρότερον ἐνιαυτοῖσ ἀποθανεῖν· τραφεῖσαν δὲ τὴν παρθένον, ὡσ ἐλευθέρᾳ καὶ ἀστῇ προσῆκεν, ἁρμοσθῆναι κατὰ νόμον Ἰκιλίῳ, καὶ τέλοσ ἂν ἐσχηκέναι τὸν γάμον, εἰ μὴ θᾶττον ὁ πρὸσ Αἰκανοὺσ ἀνέστη πόλεμοσ. ἑαυτοῦ γνώμησ, ἀλλὰ κατεσκευασμένον ὑπ’ ἀνδρὸσ ἁπάσαισ οἰομένου δεῖν ταῖσ ἐπιθυμίαισ ἐκ παντὸσ τρόπου χαρίζεσθαι.

τὴν μὲν οὖν δίκην αὐτὸν ἔφη τὸν πατέρα περὶ τῆσ θυγατρὸσ ἀπολογήσεσθαι παραγενόμενον ἀπὸ τῆσ στρατιᾶσ·

τὴν δὲ τοῦ σώματοσ ἀντιποίησιν, ἣν ἔδει γενέσθαι κατὰ τοὺσ νόμουσ, αὐτὸσ ποιεῖσθαι θεῖοσ ὢν τῆσ κόρησ καὶ τὰ δίκαια ὑπέχειν, οὐδὲν ἀξιῶν οὔτε ξένον οὔτε ὃ μὴ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἀποδίδοται Ῥωμαίοισ δίκαιον, εἰ καὶ μὴ πᾶσιν ἀνθρώποισ, σώματοσ εἰσ δουλείαν ἐξ ἐλευθερίασ ἀγομένου μὴ τὸν ἀφαιρούμενον τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλὰ τὸν φυλάττοντα κύριον εἶναι μέχρι δίκησ. ἔφη τε διὰ πολλὰσ αἰτίασ προσήκειν τῷ Ἀππίῳ φυλάττειν τοῦτο τὸ δίκαιον·

πρῶτον μὲν ὅτι τὸν νόμον τοῦτον ἅμα τοῖσ ἄλλοισ ἐν ταῖσ δώδεκα δέλτοισ ἀνέγραψεν· ἔπειθ’ ὅτι τῆσ δεκαδαρχίασ ἡγεμών·

πρὸσ δὲ τούτοισ ὅτι μετὰ τῆσ ὑπατικῆσ ἐξουσίασ καὶ τὴν δημαρχίαν προσειλήφει, ἧσ εἶναι κράτιστον ἔργον τοῖσ ἀσθενέσι καὶ ἐρήμοισ τῶν πολιτῶν βοηθεῖν. ἠξίου τε τὴν καταπεφευγυῖαν ἐπ’ αὐτὸν ἐλεῆσαι παρθένον, μητρὸσ μὲν ὀρφανὴν οὖσαν ἔτι πάλαι, πατρὸσ δ’ ἔρημον ἐν τῷ τότε χρόνῳ, κινδυνεύουσαν οὐ χρημάτων ἀποστερηθῆναι προγονικῶν, ἀλλὰ καὶ ἀνδρὸσ καὶ πατρίδοσ καὶ ὃ πάντων μέγιστον εἶναι δοκεῖ τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν, τῆσ τοῦ σώματοσ ἐλευθερίασ.

ἀνακλαυσάμενοσ δὲ τὴν ὕβριν, εἰσ ἣν ἔμελλεν ἡ παῖσ παραδοθήσεσθαι, καὶ πολὺν ἐκ τῶν παρόντων κινήσασ ἔλεον περὶ τοῦ χρόνου τῆσ δίκησ ἔφη τελευτῶν· καὶ ἠγανάκτει κατὰ τὸ εἰκόσ, ὅταν εἰρήνη γένηται καὶ πάντεσ ἔλθωσιν οἱ νῦν ὄντεσ ἐπὶ στρατοπέδου, τότε τὴν δίκην ἀξιῶν ἀπολογεῖσθαι, ὅτε καὶ μαρτύρων εὐπορία καὶ φίλων καὶ δικαστῶν ἀμφοτέροισ ἔσται τοῖσ δικαζομένοισ, πολιτικὰ καὶ μέτρια πράγματα προφέρων καὶ τῇ Ῥωμαίων συνήθη πολιτείᾳ·

ἡμεῖσ δ’, ἔφη, λόγων οὐδὲν δεόμεθα οὔτ’ εἰρήνησ οὔτ’ ὄχλου φίλων καὶ δικαστῶν οὔτ’ εἰσ τοὺσ δικασίμουσ χρόνουσ τὸ πρᾶγμα ἀναβαλλόμεθα, ἀλλὰ καὶ ἐν πολέμῳ καὶ ἐν σπάνει φίλων καὶ οὐκ ἐν ἴσοισ δικασταῖσ καὶ παραχρῆμα ὑπομένομεν ἀπολογεῖσθαι, τοσοῦτον αἰτησάμενοι παρὰ σοῦ χρόνον, Ἄππιε, ὅσοσ ἱκανὸσ ἔσται τῷ πατρὶ τῆσ κόρησ ἀπὸ στρατοπέδου παραγενηθέντι τὰσ ἰδίασ ἀποδύρασθαι τύχασ, καὶ δι’ ἑαυτοῦ τὴν δίκην ἀπολογήσασθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION