헬라어 문장 검색 - Διογεν́Λιϝεσοφ́1́01́

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, PROOIMION)

Τὸ τῆσ φιλοσοφίασ ἔργον ἔνιοί φασιν ἀπὸ βαρβάρων ἄρξαι. γεγενῆσθαι γὰρ παρὰ μὲν Πέρσαισ Μάγουσ, παρὰ δὲ Βαβυλωνίοισ ἢ Ἀσσυρίοισ Χαλδαίουσ, καὶ Γυμνοσοφιστὰσ παρ’ Ἰνδοῖσ, παρά τε Κελτοῖσ καὶ Γαλάταισ τοὺσ καλουμένουσ Δρυΐδασ καὶ Σεμνοθέουσ, καθά φησιν Ἀριστοτέλησ ἐν τῷ Μαγικῷ καὶ Σωτίων ἐν τῷ εἰκοστῷ τρίτῳ τῆσ Διαδοχῆσ. Φοίνικά τε γενέσθαι Μῶχον, καὶ Θρᾷκα Ζάμολξιν, καὶ Λίβυν Ἄτλαντα. Αἰγύπτιοι μὲν γὰρ Νείλου γενέσθαι παῖδα Ἥφαιστον, ὃν ἄρξαι φιλοσοφίασ, ἧσ τοὺσ προεστῶτασ ἱερέασ εἶναι καὶ προφήτασ. ἀπὸ δὲ τούτου εἰσ Ἀλέξανδρον τὸν Μακεδόνα ἐτῶν εἶναι μυριάδασ τέσσαρασ καὶ ὀκτακισχίλια ὀκτακόσια ἑξήκοντα τρία·

ἐν οἷσ ἡλίου μὲν ἐκλείψεισ γενέσθαι τριακοσίασ ἑβδομήκοντα τρεῖσ, σελήνησ δὲ ὀκτακοσίασ τριάκοντα δύο. Ἀπὸ δὲ τῶν Μάγων, ὧν ἄρξαι Ζωροάστρην τὸν Πέρσην, Ἑρμόδωροσ μὲν ὁ Πλατωνικὸσ ἐν τῷ Περὶ μαθημάτων φησὶν εἰσ τὴν Τροίασ ἅλωσιν ἔτη γεγονέναι πεντακισχίλια· Ξάνθοσ δὲ ὁ Λυδὸσ εἰσ τὴν Ξέρξου διάβασιν ἀπὸ τοῦ Ζωροάστρου ἑξακισχίλιά φησι, καὶ μετ’ αὐτὸν γεγονέναι πολλούσ τινασ Μάγουσ κατὰ διαδοχήν, Ὀστάνασ καὶ Ἀστραμψύχουσ καὶ Γωβρύασ καὶ Παζάτασ, μέχρι τῆσ τῶν Περσῶν ὑπ’ Ἀλεξάνδρου καταλύσεωσ. Λανθάνουσι δ’ αὑτοὺσ τὰ τῶν Ἑλλήνων κατορθώματα, ἀφ’ ὧν μὴ ὅτι γε φιλοσοφία, ἀλλὰ καὶ γένοσ ἀνθρώπων ἦρξε, βαρβάροισ προσάπτοντεσ.

ἰδοὺ γοῦν παρὰ μὲν Ἀθηναίοισ γέγονε Μουσαῖοσ, παρὰ δὲ Θηβαίοισ Λίνοσ. καὶ τὸν μὲν Εὐμόλπου παῖδά φασι, ποιῆσαι δὲ Θεογονίαν καὶ Σφαῖραν πρῶτον· φάναι τε ἐξ ἑνὸσ τὰ πάντα γίνεσθαι καὶ εἰσ ταὐτὸν ἀναλύεσθαι. τοῦτον τελευτῆσαι Φαληροῖ, καὶ αὐτῷ ἐπιγεγράφθαι τόδε τὸ ἐλεγεῖον· Εὐμόλπου φίλον υἱὸν ἔχει τὸ Φαληρικὸν οὖδασ, Μουσαῖον, φθιμένου σῶμ’, ὑπὸ τῷδε τάφῳ. ἀπὸ δὲ τοῦ πατρὸσ τοῦ Μουσαίου καὶ Εὐμολπίδαι καλοῦνται παρ’ Ἀθηναίοισ. Τὸν δὲ Λίνον παῖδα εἶναι Ἑρμοῦ καὶ Μούσησ Οὐρανίασ·

ποιῆσαι δὲ κοσμογονίαν, ἡλίου καὶ σελήνησ πορείαν, καὶ ζῴων καὶ καρπῶν γενέσεισ. τούτῳ ἀρχὴ τῶν ποιημάτων ἥδε· ἦν ποτέ τοι χρόνοσ οὗτοσ, ἐν ᾧ ἅμα πάντ’ ἐπεφύκει. ὅθεν λαβὼν Ἀναξαγόρασ πάντα ἔφη χρήματα γεγονέναι ὁμοῦ, νοῦν δὲ ἐλθόντα αὐτὰ διακοσμῆσαι. τὸν δὲ Λίνον τελευτῆσαι ἐν Εὐβοίᾳ τοξευθέντα ὑπ’ Ἀπόλλωνοσ, καὶ αὐτῷ ἐπιγεγράφθαι· ἥδε Λίνον Θηβαῖον ἐδέξατο γαῖα θανόντα, Μούσησ Οὐρανίησ υἱὸν ἐϋστεφάνου. καὶ ὧδε μὲν ἀφ’ Ἑλλήνων ἦρξε φιλοσοφία, ἧσ καὶ αὐτὸ τὸ ὄνομα τὴν βάρβαρον ἀπέστραπται προσηγορίαν. Οἱ δὲ τὴν εὑρ́εσιν διδόντεσ ἐκείνοισ παράγουσι καὶ Ὀρφέα τὸν Θρᾷκα, λέγοντεσ φιλόσοφον γεγονέναι καὶ εἶναι ἀρχαιότατον.

ἐγὼ δέ, εἰ τὸν περὶ θεῶν ἐξαγορεύσαντα τοιαῦτα χρὴ φιλόσοφον καλεῖν οὐκ οἶδα, <οὐδὲ> τίνα δεῖ προσαγορεύειν τὸν πᾶν τὸ ἀνθρώπειον πάθοσ ἀφειδοῦντα τοῖσ θεοῖσ προστρῖψαι, καὶ τὰ σπανίωσ ὑπό τινων ἀνθρώπων αἰσχρουργούμενα τῷ τῆσ φωνῆσ ὀργάνῳ. τοῦτον δὲ ὁ μὲν μῦθοσ ὑπὸ γυναικῶν ἀπολέσθαι φησί· τὸ δ’ ἐν Δίῳ τῆσ Μακεδονίασ ἐπίγραμμα, κεραυνωθῆναι αὐτόν, λέγον οὕτωσ· Θρήϊκα χρυσολύρην τῇδ’ Ὀρφέα Μοῦσαι ἔθαψαν, ὃν κτάνεν ὑψιμέδων Ζεὺσ ψολόεντι βέλει. Οἱ δὲ φάσκοντεσ ἀπὸ βαρβάρων ἄρξαι φιλοσοφίαν καὶ τὸν τρόπον παρ’ ἑκάστοισ αὐτῆσ ἐκτίθενται·

καί φασι τοὺσ μὲν Γυμνοσοφιστὰσ καὶ Δρυΐδασ αἰνιγματωδῶσ ἀποφθεγγομένουσ φιλοσοφῆσαι, σέβειν θεοὺσ καὶ μηδὲν κακὸν δρᾶν καὶ ἀνδρείαν ἀσκεῖν. τοὺσ γοῦν Γυμνοσοφιστὰσ καὶ θανάτου καταφρονεῖν φησι Κλείταρχοσ ἐν τῇ δωδεκάτῃ· τοὺσ δὲ Χαλδαίουσ περὶ ἀστρονομίαν καὶ πρόρρησιν ἀσχολεῖσθαι· τοὺσ δὲ Μάγουσ περί τε θεραπείασ θεῶν διατρίβειν καὶ θυσίασ καὶ εὐχάσ, ὡσ αὐτοὺσ μόνουσ ἀκουομένουσ. ἀποφαίνεσθαί τε περί τε οὐσίασ θεῶν καὶ γενέσεωσ, οὓσ καὶ πῦρ εἶναι καὶ γῆν καὶ ὕδωρ· τῶν δὲ ξοάνων καταγινώσκειν, καὶ μάλιστα τῶν λεγόντων ἄρρενασ εἶναι θεοὺσ καὶ θηλείασ. περί τε δικαιοσύνησ λόγουσ ποιεῖσθαι, καὶ ἀνόσιον ἡγεῖσθαι πυρὶ θάπτειν·

καὶ ὅσιον νομίζειν μητρὶ ἢ θυγατρὶ μίγνυσθαι, ὡσ ἐν τῷ εἰκοστῷ τρίτῳ φησὶν ὁ Σωτίων· ἀσκεῖν τε μαντικὴν καὶ πρόρρησιν, καὶ θεοὺσ αὑτοῖσ ἐμφανίζεσθαι λέγοντασ. ἀλλὰ καὶ εἰδώλων πλήρη εἶναι τὸν ἀέρα, κατ’ ἀπόρροιαν ὑπ’ ἀναθυμιάσεωσ εἰσκρινομένων ταῖσ ὄψεσι τῶν ὀξυδερκῶν· προκοσμήματά τε καὶ χρυσοφορίασ ἀπαγορεύειν. τούτων δὲ ἐσθὴσ μὲν λευκή, στιβὰσ δὲ εὐνή, καὶ λάχανον τροφή, τυρόσ τε καὶ ἄρτοσ εὐτελήσ, καὶ κάλαμοσ ἡ βακτηρία, ᾧ κεντοῦντεσ, φασί, τοῦ τυροῦ ἀνῃροῦντο καὶ ἀπήσθιον. Τὴν δὲ γοητικὴν μαγείαν οὐδ’ ἔγνωσαν, φησὶν Ἀριστοτέλησ ἐν τῷ Μαγικῷ καὶ Δείνων ἐν τῇ πέμπτῃ τῶν Ἱστοριῶν·

ὃσ καὶ μεθερμηνευόμενόν φησι τὸν Ζωροάστρην ἀστροθύτην εἶναι· φησὶ δὲ τοῦτο καὶ ὁ Ἑρμόδωροσ. Ἀριστοτέλησ δ’ ἐν πρώτῳ Περὶ φιλοσοφίασ καὶ πρεσβυτέρουσ εἶναι τῶν Αἰγυπτίων· καὶ δύο κατ’ αὐτοὺσ εἶναι ἀρχάσ, ἀγαθὸν δαίμονα καὶ κακὸν δαίμονα· καὶ τῷ μὲν ὄνομα εἶναι Ζεὺσ καὶ Ὠρομάσδησ, τῷ δὲ ᾍδησ καὶ Ἀρειμάνιοσ. φησὶ δὲ τοῦτο καὶ Ἕρμιπποσ ἐν τῷ πρώτῳ περὶ Μάγων καὶ Εὔδοξοσ ἐν τῇ Περιόδῳ καὶ Θεόπομποσ ἐν τῇ ὀγδόῃ τῶν Φιλιππικῶν· ὃσ καὶ ἀναβιώσεσθαι κατὰ τοὺσ Μάγουσ φησὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ ἀθανάτουσ ἔσεσθαι, καὶ τὰ ὄντα ταῖσ αὐτῶν ἐπικλήσεσι διαμενεῖν.

ταῦτα δὲ καὶ Εὔδημοσ ὁ Ῥόδιοσ ἱστορεῖ. Ἑκαταῖοσ δὲ καὶ γενητοὺσ τοὺσ θεοὺσ εἶναι κατ’ αὐτούσ. Κλέαρχοσ δὲ ὁ Σολεὺσ ἐν τῷ Περὶ παιδείασ καὶ τοὺσ Γυμνοσοφιστὰσ ἀπογόνουσ εἶναι τῶν Μάγων φησίν· ἔνιοι δὲ καὶ τοὺσ Ιοὐδαίουσ ἐκ τούτων εἶναι. πρὸσ τούτοισ καταγινώσκουσιν Ἡροδότου οἱ τὰ περὶ Μάγων γράψαντεσ· μὴ γὰρ ἂν εἰσ τὸν ἥλιον βέλη Ξέρξην ἀκοντίσαι, μηδ’ εἰσ τὴν θάλασσαν πέδασ καθεῖναι, θεοὺσ ὑπὸ τῶν Μάγων παραδεδομένουσ. τὰ μέντοι ἀγάλματα εἰκότωσ καθαιρεῖν. Τὴν δὲ τῶν Αἰγυπτίων φιλοσοφίαν εἶναι τοιαύτην περί τε θεῶν καὶ ὑπὲρ δικαιοσύνησ.

φάσκειν τε ἀρχὴν μὲν εἶναι τὴν ὕλην, εἶτα τὰ τέσσαρα στοιχεῖα ἐξ αὐτῆσ διακριθῆναι, καὶ ζῷα παντοῖα ἀπο‐ τελεσθῆναι. θεοὺσ δ’ εἶναι ἥλιον καὶ σελήνην, τὸν μὲν Ὄσιριν, τὴν δ’ Ἶσιν καλουμένην· αἰνίττεσθαί τε αὐτοὺσ διά τε κανθάρου καὶ δράκοντοσ καὶ ἱέρακοσ καὶ ἄλλων, ὥσ φησι Μανέθωσ ἐν τῇ τῶν Φυσικῶν ἐπιτομῇ καὶ Ἑκαταῖοσ ἐν τῇ πρώτῃ Περὶ τῆσ Αἰγυπτίων φιλοσοφίασ. κατασκευάζειν δὲ <καὶ> ἀγάλματα καὶ τεμένη τῷ μὴ εἰδέναι τὴν τοῦ θεοῦ μορφήν. τὸν κόσμον γενητὸν καὶ φθαρτὸν καὶ σφαιροειδῆ·

καὶ τὰ μὲν περὶ τῆσ εὑρέσεωσ ὧδε ἔχει. τοὺσ ἀστέρασ πῦρ εἶναι, καὶ τῇ τούτων κράσει τὰ ἐπὶ γῆσ γίνεσθαι· σελήνην ἐκλείπειν εἰσ τὸ σκίασμα τῆσ γῆσ ἐμπίπτουσαν· τὴν ψυχὴν καὶ ἐπιδιαμένειν καὶ μετεμβαίνειν· ὑετοὺσ κατὰ ἀέροσ τροπὴν ἀποτελεῖσθαι· τά τε ἄλλα φυσιολογεῖν, ὡσ Ἑκαταῖόσ τε καὶ Ἀρισταγόρασ ἱστοροῦσιν. ἔθεσαν δὲ καὶ νόμουσ ὑπὲρ δικαιοσύνησ, οὓσ εἰσ Ἑρμῆν ἀνήνεγκαν· καὶ τὰ εὔχρηστα τῶν ζῴων θεοὺσ ἐδόξασαν. λέγουσι δὲ καὶ ὡσ αὐτοὶ γεωμετρίαν τε καὶ ἀστρολογίαν καὶ ἀριθμητικὴν ἀνεῦρον. Φιλοσοφίαν δὲ πρῶτοσ ὠνόμασε Πυθαγόρασ καὶ ἑαυτὸν φιλόσοφον, ἐν Σικυῶνι διαλεγόμενοσ Λέοντι τῷ Σικυωνίων τυράννῳ ἢ Φλιασίων, καθά φησιν Ἡρακλείδησ ὁ Ποντικὸσ ἐν τῇ Περὶ τῆσ ἄπνου·

μηδένα γὰρ εἶναι σοφὸν [ἄνθρωπον] ἀλλ’ ἢ θεόν. θᾶττον δὲ ἐκαλεῖτο σοφία, καὶ σοφὸσ ὁ ταύτην ἐπαγγελλόμενοσ, ὃσ εἰή ἂν κατ’ ἀκρότητα ψυχῆσ ἀπηκριβωμένοσ, φιλόσοφοσ δὲ ὁ σοφίαν ἀσπαζόμενοσ. οἱ δὲ σοφοὶ καὶ σοφισταὶ ἐκαλοῦντο· καὶ οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ ποιηταὶ σοφισταί, καθὰ καὶ Κρατῖνοσ ἐν Ἀρχιλόχοισ τοὺσ περὶ Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδον ἐπαινῶν οὕτωσ καλεῖ. Σοφοὶ δὲ ἐνομίζοντο οἵδε·

Θαλῆσ, Σόλων, Περίανδροσ, Κλεόβουλοσ, Χείλων, Βίασ, Πιττακόσ. τούτοισ προσαριθμοῦσιν Ἀνάχαρσιν τὸν Σκύθην, Μύσωνα τὸν Χηνέα, Φερεκύδην τὸν Σύριον, Ἐπιμενίδην τὸν Κρῆτα· ἔνιοι δὲ καὶ Πεισίστρατον τὸν τύραννον. καὶ οἱ μὲν σοφοί. Φιλοσοφίασ δὲ δύο γεγόνασιν ἀρχαί, ἥ τε ἀπὸ Ἀναξιμάνδρου καὶ ἡ ἀπὸ Πυθαγόρου· τοῦ μὲν Θαλοῦ διακηκοότοσ, Πυθαγόρου δὲ Φερεκύδησ καθηγήσατο. καὶ ἐκαλεῖτο ἡ μὲν Ιὠνική, ὅτι Θαλῆσ Ιὤν ὤν, Μιλήσιοσ γάρ, καθηγήσατο Ἀναξιμάνδρου· ἡ δὲ Ἰταλικὴ ἀπὸ Πυθαγόρου, ὅτι τὰ πλεῖστα κατὰ τὴν Ἰταλίαν ἐφιλοσόφησεν. καταλήγει δὲ ἡ μὲν εἰσ Κλειτόμαχον καὶ Χρύσιππον καὶ Θεόφραστον [ἡ Ιὠνική]·

ἡ δὲ Ἰταλικὴ εἰσ Ἐπίκουρον. Θαλοῦ μὲν γὰρ Ἀναξίμανδροσ, οὗ Ἀναξιμένησ, οὗ Ἀναξαγόρασ, οὗ Ἀρχέλαοσ, οὗ Σωκράτησ ὁ τὴν ἠθικὴν εἰσαγαγών· οὗ οἵ τε ἄλλοι Σωκρατικοὶ καὶ Πλάτων ὁ τὴν ἀρχαίαν Ἀκαδημείαν συστησάμενοσ· οὗ Σπεύσιπποσ καὶ Ξενοκράτησ, οὗ Πολέμων, οὗ Κράντωρ καὶ Κράτησ, οὗ Ἀρκεσίλαοσ ὁ τὴν μέσην Ἀκαδημείαν εἰσηγησάμενοσ· οὗ Λακύδησ ὁ τὴν νέαν Ἀκαδημείαν φιλοσοφήσασ· οὗ Καρνεάδησ, οὗ Κλειτόμαχοσ. καὶ ὧδε μὲν εἰσ Κλειτόμαχον. Εἰσ δὲ Χρύσιππον οὕτω καταλήγει·

Σωκράτουσ Ἀντισθένησ, οὗ Διογένησ ὁ κύων, οὗ Κράτησ ὁ Θηβαῖοσ, οὗ Ζήνων ὁ Κιτιεύσ, οὗ Κλεάνθησ, οὗ Χρύσιπποσ. εἰσ δὲ Θεόφραστον οὕτωσ· Πλάτωνοσ Ἀριστοτέλησ, οὗ Θεόφραστοσ. καὶ ἡ μὲν Ιὠνικὴ τοῦτον καταλήγει τὸν τρόπον. Ἡ δὲ Ἰταλικὴ οὕτω· Φερεκύδουσ Πυθαγόρασ, οὗ Τηλαύγησ ὁ υἱόσ, οὗ Ξενοφάνησ, οὗ Παρμενίδησ, οὗ Ζήνων ὁ Ἐλεάτησ, οὗ Λεύκιπποσ, οὗ Δημόκριτοσ, οὗ πολλοὶ μέν, ἐπ’ ὀνόματοσ δὲ Ναυσιφάνησ [καὶ Ναυκύδησ], ὧν Ἐπίκουροσ. Τῶν δὲ φιλοσόφων οἱ μὲν γεγόνασι δογματικοί, οἱ δ’ ἐφεκτικοί·

δογματικοὶ μὲν ὅσοι περὶ τῶν πραγμάτων ἀποφαίνονται ὡσ καταληπτῶν· ἐφεκτικοὶ δὲ ὅσοι ἐπέχουσι περὶ αὐτῶν ὡσ ἀκαταλήπτων. καὶ οἱ μὲν αὐτῶν κατέλιπον ὑπομνήματα, οἱ δ’ ὅλωσ οὐ συνέγραψαν, ὥσπερ κατά τινασ Σωκράτησ, Στίλπων, Φίλιπποσ, Μενέδημοσ, Πύρρων, Θεόδωροσ, Καρνεάδησ, Βρύσων· κατά τινασ Πυθαγόρασ, Ἀρίστων ὁ Χῖοσ, πλὴν ἐπιστολῶν ὀλίγων· οἱ δὲ ἀνὰ ἓν σύγγραμμα· Μέλισσοσ, Παρμενίδησ, Ἀναξαγόρασ· πολλὰ δὲ Ζήνων, πλείω Ξενοφάνησ, πλείω Δημόκριτοσ, πλείω Ἀριστοτέλησ, πλείω Ἐπίκουροσ, πλείω Χρύσιπποσ. Τῶν δὲ φιλοσόφων οἱ μὲν ἀπο πόλεων προσνγορεύθησαν, ὡσ οἱ Ἠλιακοὶ καὶ Μεγαρικοὶ καὶ Ἐρετρικοὶ καὶ Κυρηναϊκοί·

οἱ δὲ ἀπὸ τόπων, ὡσ οἱ Ἀκαδημαϊκοὶ καὶ Στωϊκοί. καὶ ἀπὸ συμπτωμάτων δέ, ὡσ οἱ Περιπατητικοί, καὶ ἀπὸ σκωμμάτων, ὡσ οἱ Κυνικοί· οἱ δὲ ἀπὸ διαθέσεων, ὡσ οἱ Εὐδαιμονικοί· τινὲσ ἀπὸ οἰήσεωσ, ὡσ οἱ Φιλαλήθεισ καὶ Ἐλεγκτικοὶ καὶ Ἀναλογητικοί· ἔνιοι δ’ ἀπὸ τῶν διδασκάλων, ὡσ οἱ Σωκρατικοὶ καὶ Ἐπικούρειοι, καὶ τὰ ὅμοια. καὶ οἱ μὲν ἀπὸ τῆσ περὶ φύσιν πραγματείασ φυσικοί· οἱ δ’ ἀπὸ τῆσ περὶ τὰ ἤθη σχολῆσ ἠθικοί· διαλεκτικοὶ δὲ ὅσοι περὶ τὴν τῶν λόγων τερθρείαν καταγίνονται. Μέρη δὲ φιλοσοφίασ τρία, φυσικόν, ἠθικόν, διαλεκτικόν·

φυσικὸν μὲν τὸ περὶ κόσμου καὶ τῶν ἐν αὐτῷ· ἠθικὸν δὲ τὸ περὶ βίου καὶ τῶν πρὸσ ἡμᾶσ· διαλεκτικὸν δὲ τὸ ἀμφοτέρων τοὺσ λόγουσ πρεσβεῦον. καὶ μέχρι μὲν Ἀρχελάου τὸ φυσικὸν ἦν εἶδοσ· ἀπὸ δὲ Σωκράτουσ, ὡσ προείρηται, τὸ ἠθικόν· ἀπὸ δὲ Ζήνωνοσ τοῦ Ἐλεάτου τὸ διαλεκτικόν. τοῦ δὲ ἠθικοῦ γεγόνασιν αἱρέσεισ δέκα, Ἀκαδημαϊκή, Κυρηναϊκή, Ἠλιακή, Μεγαρική, Κυνική, Ἐρετρική, Διαλεκτική, Περιπατητική, Στωϊκή, Ἐπικούρειοσ. Ἀκαδημαϊκῆσ μὲν οὖν τῆσ ἀρχαίασ προέστη Πλάτων, τῆσ μέσησ Ἀρκεσίλαοσ, τῆσ νέασ Λακύδησ·

Κυρηναϊκῆσ Ἀρίστιπποσ ὁ Κυρηναῖοσ, Ἠλιακῆσ Φαίδων ὁ Ἠλεῖοσ, Μεγαρικῆσ Εὐκλείδησ Μεγαρεύσ, Κυνικῆσ Ἀντισθένησ Ἀθηναῖοσ, Ἐρετρικῆσ Μενέδημοσ Ἐρετριεύσ, Διαλεκτικῆσ Κλειτόμαχοσ Καρχηδόνιοσ, Περιπατητικῆσ Ἀριστοτέλησ Σταγειρίτησ, Στωϊκῆσ Ζήνων Κιτιεύσ· ἡ δὲ Ἐπικούρειοσ ἀπ’ αὐτοῦ κέκληται Ἐπικούρου. Ἱππόβοτοσ δ’ ἐν τῷ Περὶ αἱρέσεων ἐννέα φησὶν αἱρέσεισ καὶ ἀγωγὰσ εἶναι· πρώτην Μεγαρικήν, δευτέραν Ἐρετρικήν, τρίτην Κυρηναϊκήν, τετάρτην Ἐπικούρειον, πέμπτην Ἀννικέρειον, ἕκτην Θεοδώρειον, ἑβδόμην Ζηνώνειον τὴν καὶ Στωϊκήν, ὀγδόην Ἀκαδημαϊκὴν τὴν ἀρχαίαν, ἐνάτην Περιπατητικήν· οὔτε δὲ Κυνικήν, οὔτε Ἠλιακήν, οὔτε Διαλεκτικήν.

τὴν μὲν γὰρ Πυρρώνειον οὐδ’ οἱ πλείουσ προσποιοῦνται διὰ τὴν ἀσάφειαν· ἔνιοι δὲ κατά τι μὲν αἱρ́εσιν εἶναί φασιν αὐτήν, κατά τι δὲ οὔ. δοκεῖ δὲ αἱρ́εσισ εἶναι. αἱρ́εσιν μὲν γὰρ λέγομεν τὴν λόγῳ τινὶ κατὰ τὸ φαινόμενον ἀκολουθοῦσαν ἢ δοκοῦσαν ἀκολουθεῖν· καθ’ ὃ εὐλόγωσ ἂν αἱρ́εσιν τὴν Σκεπτικὴν καλοῖμεν. εἰ δὲ αἱρ́εσιν νοοῖμεν πρόσκλισιν δόγμασιν ἀκολουθίαν ἔχουσιν, οὐκέτ’ ἂν προσαγορεύοιτο αἱρ́εσισ· οὐ γὰρ ἔχει δόγματα. αἵδε μὲν ἀρχαὶ καὶ διαδοχαὶ καὶ τοσαῦτα μέρη καὶ τόσαι φιλοσοφίασ αἱρέσεισ. Ἔτι δὲ πρὸ ὀλίγου καὶ ἐκλεκτική τισ αἱρ́εσισ εἰσήχθη ὑπὸ Ποτάμωνοσ τοῦ Ἀλεξανδρέωσ, ἐκλεξα‐ μένου τὰ ἀρέσκοντα ἐξ ἑκάστησ τῶν αἱρέσεων.

ἀρέσκει δ’ αὐτῷ, καθά φησιν ἐν τῇ Στοιχειώσει, κριτήρια τῆσ ἀληθείασ εἶναι· τὸ μὲν ὡσ ὑφ’ οὗ γίνεται ἡ κρίσισ, τουτέστι τὸ ἡγεμονικόν· τὸ δὲ ὡσ δι’ οὗ, οἱο͂ν τὴν ἀκριβεστάτην φαντασίαν. ἀρχάσ τε τῶν ὅλων τήν τε ὕλην καὶ τὸ ποιοῦν, ποιότητά τε καὶ τόπον· ἐξ οὗ γὰρ καὶ ὑφ’ οὗ καὶ ποίῳ καὶ ἐν ᾧ. τέλοσ δὲ εἶναι ἐφ’ ὃ πάντα ἀναφέρεται, ζωὴν κατὰ πᾶσαν ἀρετὴν τελείαν, οὐκ ἄνευ τῶν τοῦ σώματοσ κατὰ φύσιν καὶ τῶν ἐκτόσ. Λεκτέον δὲ περὶ αὐτῶν τῶν ἀνδρῶν, καὶ πρῶτόν γε περὶ Θαλοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, PROOIMION

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, PROOIMION)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION