헬라어 문장 검색 - Διογεν́Λιϝεσοφ́1́03́

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. b'. SOLWN)

Σόλων Ἐξηκεστίδου Σαλαμίνιοσ πρῶτον μὲν τὴν σεισάχθειαν εἰσηγήσατο Ἀθηναίοισ· τὸ δὲ ἦν λύτρωσισ σωμάτων τε καὶ κτημάτων. καὶ γὰρ ἐπὶ σώμασιν ἐδανείζοντο καὶ πολλοὶ δι’ ἀπορίαν ἐθήτευον. ἑπτὰ δὴ ταλάντων ὀφειλομένων αὐτῷ πατρῴων συνεχώρησε πρῶτοσ καὶ τοὺσ λοιποὺσ τὸ ὅμοιον προὔτρεψε πρᾶξαι. καὶ οὗτοσ ὁ νόμοσ ἐκλήθη σεισάχθεια· φανερὸν δὲ διὰ τί. Ἔπειτα τοὺσ λοιποὺσ νόμουσ ἔθηκεν, οὓσ μακρὸν ἂν εἰή διεξιέναι, καὶ ἐσ τοὺσ ἄξονασ κατέθετο. Τὸ δὲ μέγιστον, τῆσ πατρίδοσ αὐτοῦ [Σαλαμῖνοσ] ἀμφισβητουμένησ ὑπό τε Ἀθηναίων καὶ Μεγαρέων καὶ πολλάκισ τῶν Ἀθηναίων ἐπταικότων ἐν τοῖσ πολέμοισ καὶ ψηφισαμένων εἴ τισ ἔτι συμβουλεύσοι περὶ Σαλαμῖνοσ μάχεσθαι, θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οὗτοσ μαίνεσθαι προσποιησάμενοσ καὶ στεφανωσάμενοσ εἰσέπαισεν εἰσ τὴν ἀγοράν·

ἔνθα τοῖσ Ἀθηναίοισ ἀνέγνω διὰ κήρυκοσ τὰ συντείνοντα περὶ Σαλα‐ μῖνοσ ἐλεγεῖα καὶ παρώρμησεν αὐτούσ. καὶ αὖθισ πρὸσ τοὺσ Μεγαρέασ ἐπολέμησαν καὶ ἐνίκων διὰ Σόλωνα. ἦν δὲ τὰ ἐλεγεῖα τὰ μάλιστα καθαψάμενα τῶν Ἀθηναίων τάδε·

εἰήν δὴ τότ’ ἐγὼ Φολεγάνδριοσ ἢ Σικινίτησ ἀντί γ’ Ἀθηναίου, πατρίδ’ ἀμειψάμενοσ. αἶψα γὰρ ἂν φάτισ ἥδε μετ’ ἀνθρώποισι γένοιτο· Ἀττικὸσ οὗτοσ ἀνὴρ τῶν Σαλαμιναφετῶν. εἶτα· ἰόμεν εἰσ Σαλαμῖνα μαχησόμενοι περὶ νήσου ἱμερτῆσ χαλεπόν τ’ αἶσχοσ ἀπωσόμενοι. ἔπεισε δὲ αὐτοὺσ καὶ τὴν ἐν Θρᾴκῃ Χερρόνησον προσκτήσασθαι. ἵνα δὲ μὴ δοκοίη βίᾳ μόνον, ἀλλὰ καὶ δίκῃ τὴν Σαλαμῖνα κεκτῆσθαι, ἀνασκάψασ τινὰσ τάφουσ ἔδειξε τοὺσ νεκροὺσ πρὸσ ἀνατολὰσ ἐστραμμένουσ, ὡσ ἦν ἔθοσ θάπτειν Ἀθηναίοισ·

ἀλλὰ καὶ αὐτοὺσ τοὺσ τάφουσ πρὸσ ἑώ βλέποντασ καὶ ἀπὸ τῶν δήμων τοὺσ χρηματισμοὺσ ἐγκεχαραγμένουσ, ὅπερ ἦν ἴδιον Ἀθηναίων. ἔνιοι δέ φασι καὶ ἐγγράψαι αὐτὸν εἰσ τὸν κατάλογον τοῦ Ὁμήρου μετὰ τὸν Αἰάσ δ’ ἐκ Σαλαμῖνοσ ἄγεν δυοκαίδεκα νῆασ‐‐ στῆσε δ’ ἄγων, ἵν’ Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγεσ. Τοῦ δὴ λοιποῦ προσεῖχον αὐτῷ ὁ δῆμοσ καὶ ἡδέωσ κἂν τυραννεῖσθαι ἤθελον πρὸσ αὐτοῦ·

ὁ δ’ οὐχ εἵλετο, ἀλλὰ καὶ Πεισίστρατον τὸν συγγενῆ, καθά φησι Σωσικράτησ, προαισθόμενοσ τὸ ἐφ’ ἑαυτῷ διεκώλυσεν. ᾅξασ γὰρ εἰσ τὴν ἐκκλησίαν μετὰ δόρατοσ καὶ ἀσπίδοσ προεῖπεν αὐτοῖσ τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Πεισιστράτου· καὶ οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμοσ εἶναι, λέγων ταῦτα· "ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν σοφώτεροσ, τῶν δὲ ἀνδρειότερόσ εἰμι· σοφώτεροσ μὲν τῶν τὴν ἀπάτην τοῦ Πεισιστράτου μὴ συνιέντων, ἀνδρειότεροσ δὲ τῶν ἐπισταμένων μέν, διὰ δέοσ δὲ σιωπώντων. " καὶ ἡ βουλή, Πεισιστρατίδαι ὄντεσ, μαίνεσθαι ἔλεγον αὐτόν· ὅθεν εἶπε ταυτί· δείξει δὴ μανίην μὲν ἐμὴν βαιὸσ χρόνοσ ἀστοῖσ, δείξει, ἀληθείησ ἐσ μέσον ἐρχομένησ. τὰ δὲ περὶ τῆσ τοῦ Πεισιστράτου τυραννίδοσ ἐλεγεῖα προλέγοντοσ αὐτοῦ ταῦτα ἦν·

ἐκ νεφέλησ φέρεται χιόνοσ μένοσ ἠδὲ χαλάζησ· βροντή τ’ ἐκ λαμπρῆσ γίγνεται ἀστεροπῆσ· ἀνδρῶνδ’ ἐκ μεγάλωνπόλισ ὄλλυται· ἐσ δὲ μονάρχου δῆμοσ ἀϊδρίῃ δουλοσύνην ἔπεσεν. Ἤδη δὲ αὐτοῦ κρατοῦντοσ οὐ πείθων ἔθηκε τὰ ὅπλα πρὸ τοῦ στρατηγείου καὶ εἰπών, "ὦ πατρίσ, βεβοήθηκά σοι καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ," ἀπέπλευσεν εἰσ Αἴγυπτον καὶ εἰσ Κύπρον, καὶ πρὸσ Κροῖσον ἦλθεν. ὅτε καὶ ἐρωτηθεὶσ ὑπ’ αὐτοῦ, "τίσ σοι δοκεῖ εὐδαίμων; "Τέλλοσ," ἔφη, "Ἀθηναῖοσ καὶ Κλέοβισ καὶ Βίτων" καὶ τὰ θρυλούμενα. Φασὶ δέ τινεσ ὅτι κοσμήσασ ἑαυτὸν ὁ Κροῖσοσ παντοδαπῶσ καὶ καθίσασ εἰσ τὸν θρόνον ἤρετο αὐτὸν εἴ τι θέαμα κάλλιον τεθέαται·

ὁ δέ "ἀλεκτρυόνασ, εἶπε, καὶ φασιανοὺσ καὶ ταώσ· φυσικῷ γὰρ ἄνθει κεκόσμηνται καὶ μυρίῳ καλλίονι. " ἐκεῖθέν τε ἀπαλλαγεὶσ ἐγένετο ἐν Κιλικίᾳ, καὶ πόλιν συνῴκισεν ἣν ἀπ’ αὐτοῦ Σόλουσ ἐκάλεσεν· ὀλίγουσ τέ τινασ τῶν Ἀθηναίων ἐγκατῴκισεν, οἳ τῷ χρόνῳ τὴν φωνὴν ἀποξενωθέντεσ σολοικίζειν ἐλέχθησαν. καί εἰσιν οἱ μὲν ἔνθεν Σολεῖσ, οἱ δ’ ἀπὸ Κύπρου Σόλιοι. ὅτε δὲ τὸν Πεισίστρατον ἔμαθεν ἤδη τυραννεῖν, τάδε ἔγραψε πρὸσ τοὺσ Ἀθηναίουσ· εἰ δὲ πεπόνθατε δεινὰ δι’ ὑμετέρην κακότητα, μή τι θεοῖσ τούτων μοῖραν ἐπαμφέρετε.

αὐτοὶ γὰρ τούτουσ ηὐξήσατε, ῥύσια δόντεσ, καὶ διὰ ταῦτα κακὴν ἴσχετε δουλοσύνην. ὑμέων δ’ εἷσ μὲν ἕκαστοσ ἀλώπεκοσ ἴχνεσι βαίνει, σύμπασιν δ’ ὑμῖν κοῦφοσ ἔνεστι νόοσ. εἰσ γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε καὶ εἰσ ἔπη αἱμύλου ἀνδρόσ, εἰσ ἔργον δ’ οὐδὲν γιγνόμενον βλέπετε. καὶ οὗτοσ μὲν τοῦτα. Πεισίστρατοσ δ’ αὐτῷ φεύγοντι τοῦτον ἐπέστειλε τὸν τρόπον· Πεισίστρατοσ Σόλωνι "Οὔτε μόνοσ Ἑλλήνων τυραννίδι ἐπεθέμην, οὔτε οὐ προσῆκόν μοι, γένουσ ὄντι τῶν Κοδριδῶν. ἀνέλαβον γὰρ ἐγὼ ἃ ὀμόσαντεσ Ἀθηναῖοι παρέξειν Κόδρῳ τε καὶ τῷ ἐκείνου γένει, ἀφείλοντο. τά τε ἄλλα ἁμαρτάνω οὐδὲν ἢ περὶ θεοὺσ ἢ περὶ ἀνθρώπουσ·

ἀλλὰ καθότι σὺ διέθηκασ τοὺσ θεσμοὺσ Ἀθηναίοισ, ἐπιτρέπω πολιτεύειν. καὶ ἄμεινόν γε πολιτεύουσιν ἢ κατὰ δημοκρατίαν· οὐκ ἐῶ γὰρ οὐδένα ὑβρίζειν· καὶ ὁ τύραννοσ ἐγὼ οὐ πλέον τι φέρομαι τἀξιώματοσ καὶ τῆσ τιμῆσ· ὁποῖα δὲ καὶ τοῖσ πρόσθεν βασιλεῦσιν ἦν τὰ ῥητὰ γέρα. ἀπάγει δὲ ἕκαστοσ Ἀθηναίων τοῦ αὑτοῦ κλήρου δεκάτην, οὐκ ἐμοί, ἀλλ’ ὁπόθεν ἔσται ἀναλοῦν εἴσ τε θυσίασ δημοτελεῖσ καὶ εἴ τι ἄλλο τῶν κοινῶν καὶ ἢν [ὁ] πόλεμοσ ἡμᾶσ καταλάβῃ. "Σοὶ δ’ ἐγὼ οὔτι μέμφομαι μηνύσαντι τὴν ἐμὴν διάνοιαν.

ἡμῶν δὲ οὕνεκα μὴ ἐστέρησο τῆσ πατρίδοσ. εὐνοίᾳ γὰρ τῆσ πόλεωσ μᾶλλον ἢ κατὰ τὸ ἐμὸν ἔχθοσ ἐμήνυεσ· ἔτι τε ἀμαθίᾳ τῆσ ἀρχῆσ, ὁποίαν τινὰ ἐγὼ καταστήσομαι. ἐπεὶ μαθὼν τάχ’ ἂν ἠνέσχου καθισταμένου, οὐδ’ ἔφυγεσ. ἐπάνιθι τοίνυν οἴκαδε, πιστεύων μοι καὶ ἀνωμότῳ, ἄχαρι μηδὲν πείσεσθαι Σόλωνα ἐκ Πεισιστράτου. ἴσθι γὰρ μηδ’ ἄλλον τινὰ πεπονθέναι τῶν ἐμοὶ ἐχθρῶν. εἰ δὲ ἀξιώσεισ τῶν ἐμῶν φίλων εἷσ εἶναι, ἔσῃ ἀνὰ πρώτουσ· οὐ γάρ τι ἐν σοὶ ἐνορῶ δολερὸν ἢ ἄπιστον· εἴτε ἄλλωσ Ἀθήνησιν οἰκεῖν, ἐπιτετράψεται. Ταῦτα μὲν Πεισίστρατοσ.

Σόλων δὲ ὁρ́ον ἀνθρωπίνου βίου φησὶν ἔτη ἑβδομήκοντα. Δοκεῖ δὲ καὶ κάλλιστα νομοθετῆσαι· ἐάν τισ μὴ τρέφῃ τοὺσ γονέασ, ἄτιμοσ ἔστω· ἀλλὰ καὶ ὁ τὰ πατρῷα κατεδηδοκὼσ ὁμοίωσ. καὶ ὁ ἀργὸσ ὑπεύ‐ θυνοσ ἔστω παντὶ τῷ βουλομένῳ γράφεσθαι. Λυσίασ δ’ ἐν τῷ κατὰ Νικίου Δράκοντά φησι γεγραφέναι τὸν νόμον, Σόλωνα δὲ τὸν ἡταιρηκότα εἴργειν τοῦ βήματοσ. συνέστειλε δὲ καὶ τὰσ τιμὰσ τῶν ἐν ἀγῶσιν ἀθλητῶν, Ὀλυμπιονίκῃ μὲν τάξασ πεντακοσίασ δραχμάσ, Ἰσθμιονίκῃ δὲ ἑκατόν, καὶ ἀνὰ λόγον ἐπὶ τῶν ἄλλων. ἀπειρόκαλον γὰρ τὸ ἐξαίρειν τὰσ τούτων τιμάσ, ἀλλὰ μόνων ἐκείνων τῶν ἐν πολέμοισ τελευτησάντων, ὧν καὶ τοὺσ υἱοὺσ δημοσίᾳ τρέφεσθαι καὶ παιδεύεσθαι. Ὅθεν καὶ ἐζήλουν πολλοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ γίνεσθαι κατὰ πόλεμον·

ὡσ Πολύζηλοσ, ὡσ Κυνέγειροσ, ὡσ Καλλίμαχοσ, ὡσ σύμπαντεσ οἱ Μαραθωνομάχοι· ἔτι τε Ἁρμόδιοσ καὶ Ἀριστογείτων καὶ Μιλτιάδησ καὶ μυρίοι ὅσοι. ἀθληταὶ δὲ καὶ ἀσκούμενοι πολυδάπανοι, καὶ νικῶντεσ ἐπιζήμιοι καὶ στεφανοῦνται κατὰ τῆσ πατρίδοσ μᾶλλον ἢ κατὰ τῶν ἀνταγωνιστῶν· γέροντέσ τε γενόμενοι κατὰ τὸν Εὐριπίδην τρίβωνεσ ἐκλιπόντεσ οἴχονται κρόκασ. ὅπερ συνιδὼν ὁ Σόλων μετρίωσ αὐτοὺσ ἀπεδέξατο. κάλλιστον δὲ κἀκεῖνο· τὸν ἐπίτροπον τῇ τῶν ὀρφανῶν μητρὶ μὴ συνοικεῖν, μηδ’ ἐπιτροπεύειν, εἰσ ὃν ἡ οὐσία ἔρχεται τῶν ὀρφανῶν τελευτησάντων. κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ μὴ ἐξεῖναι σφραγῖδα φυλάττειν τοῦ πραθέντοσ δακτυλίου·

καὶ ἐὰν ἕνα ὀφθαλμὸν ἔχοντοσ ἐκκόψῃ τισ, ἀντεκκόπτειν τοὺσ δύο. ἃ μὴ ἔθου, μὴ ἀνέλῃ· εἰ δὲ μή, θάνατοσ ἡ ζημία. τῷ ἄρχοντι, ἐὰν μεθύων ληφθῇ, θάνατον εἶναι τὴν ζημίαν. Τά τε Ὁμήρου ἐξ ὑποβολῆσ γέγραφε ῥαψῳδεῖσθαι, οἱο͂ν ὅπου ὁ πρῶτοσ ἔληξεν, ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι τὸν ἐχόμενον. μᾶλλον οὖν Σόλων Ὅμηρον ἐφώτισεν ἢ Πεισίστρατοσ, ὥσ φησι Διευχίδασ ἐν πέμπτῳ Μεγαρικῶν. ἦν δὲ μάλιστα τὰ ἔπη ταυτί· "οἳ δ’ ἄρ’ Ἀθήνασ εἶχον" καὶ τὰ ἑξῆσ. Πρῶτοσ δὲ Σόλων τὴν τριακάδα ἔνην καὶ νέαν ὠνόμασε.

καὶ πρῶτοσ τὴν συναγωγὴν τῶν ἐννέα ἀρχόντων ἐποίησεν εἰσ τὸ συνειπεῖν, ὡσ Ἀπολλόδωρόσ φησιν ἐν δευτέρῳ Περὶ νομοθετῶν. ἀλλὰ καὶ τῆσ στάσεωσ γενομένησ οὔτε μετὰ τῶν ἐξ ἄστεοσ, οὔτε μετὰ τῶν πεδιέων, ἀλλ’ οὐδὲ μετὰ τῶν παράλων ἐτάχθη. Ἔλεγε δὲ τὸν μὲν λόγον εἴδωλον εἶναι τῶν ἔργων· βασιλέα δὲ τὸν ἰσχυρότατον τῇ δυνάμει. τοὺσ δὲ νόμουσ τοῖσ ἀραχνίοισ ὁμοίουσ· καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ἐὰν μὲν ἐμπέσῃ τι κοῦφον καὶ ἀσθενέσ, στέγειν· ἐὰν δὲ μεῖζον, διακόψαν οἴχεσθαι. ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι τὸν μὲν λόγον σιγῇ, τὴν δὲ σιγὴν καιρῷ. ἔλεγε δὲ τοὺσ παρὰ τοῖσ τυράννοισ δυναμένουσ παραπλησίουσ εἶναι ταῖσ ψήφοισ ταῖσ ἐπὶ τῶν λογισμῶν.

καὶ γὰρ ἐκείνων ἑκάστην ποτὲ μὲν πλείω σημαίνειν, ποτὲ δὲ ἥττω· καὶ τούτων τοὺσ τυράννουσ ποτὲ μὲν ἕκαστον μέγαν ἄγειν καὶ λαμπρόν, ποτὲ δὲ ἄτιμον. ἐρωτηθεὶσ διὰ τί κατὰ πατροκτόνου νόμον οὐκ ἔθηκε, "διὰ τὸ ἀπελπίσαι," ἔφη. πῶσ τε ἥκιστ’ ἂν ἀδικοῖεν οἱ ἄνθρωποι, "εἰ ὁμοίωσ," ἔφη, "ἄχθοιντο τοῖσ ἀδικουμένοισ οἱ μὴ ἀδικούμενοι. " καὶ "τὸν μὲν κόρον ὑπὸ τοῦ πλούτου γεννᾶσθαι, τὴν δὲ ὕβριν ὑπὸ τοῦ κόρου. " ἠξίωσέ τε Ἀθηναίουσ τὰσ ἡμέρασ κατὰ σελήνην ἄγειν. καὶ Θέσπιν ἐκώλυσε τραγῳδίασ διδάσκειν, ὡσ ἀνωφελῆ τὴν ψευδολογίαν. ὅτ’ οὖν Πεισίστρατοσ ἑαυτὸν κατέτρωσεν, ἐκεῖθεν ἔφη ταῦτα φῦναι. τοῖσ τε ἀνθρώποισ συνεβούλευσεν, ὥσ φησιν Ἀπολλόδωροσ ἐν τῷ Περὶ τῶν φιλοσόφων αἱρέσεων, τάδε·

καλοκἀγαθίαν ὁρ́κου πιστοτέραν ἔχε. μὴ ψεύδου. τὰ σπουδαῖα μελέτα. φίλουσ μὴ ταχὺ κτῶ· οὓσ δ’ ἂν κτήσῃ μὴ ἀποδοκίμαζε. ἄρχε πρῶτον μαθὼν ἄρχεσθαι. συμβούλευε μὴ τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ ἄριστα. νοῦν ἡγεμόνα ποιοῦ. μὴ κακοῖσ ὁμίλει. θεοὺσ τίμα, γονέασ αἰδοῦ. φασὶ δ’ αὐτὸν καὶ Μιμνέρμου γράψαντοσ, αἲ γὰρ ἄτερ νούσων τε καὶ ἀργαλέω νμελεδωνέων ἑξηκονταέτη μοῖρα κίχοι θανάτου, ἐπιτιμῶντα αὐτῷ εἰπεῖν· ἀλλ’ εἴ μοι κἂν νῦν ἔτι πείσεαι, ἔξελε τοῦτον·

μηδὲ μέγαιρ’ ὅτι σεῦ λῷον ἐπεφρασάμην· καὶ μεταποίησον, Λιγυαστάδη, ὧδε δ’ ἀείδε· ὀγδωκονταέτη μοῖρα κίχοι θανάτου. Τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ ἐστι τάδε· πεφυλαγμένοσ ἄνδρα ἕκαστον, ὁρ́α μὴ κρυπτὸν ἔχθοσ ἔχων κραδί ῃ, φαιδρῷ προσενέπῃ προσώπῳ, γλῶσσα δέ οἱ διχόμυθοσ ἐκ μελανῆσ φρενὸσ γεγωνῇ. Γέγραφε δὲ δῆλον μὲν ὅτι τοὺσ νόμουσ, καὶ δημηγορίασ καὶ εἰσ ἑαυτὸν ὑποθήκασ, ἐλεγεῖα, καὶ τὰ περὶ Σαλαμῖνοσ καὶ τῆσ Ἀθηναίων πολιτείασ ἔπη πεντακισχίλια, καὶ ἰάμβουσ καὶ ἐπῳδούσ. Ἐπὶ δὲ τῆσ εἰκόνοσ αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τάδε·

ἡ Μήδων ἄδικον παύσασ’ ὕβριν, ἥδε Σόλωνα τόνδε τεκνοῖ Σαλαμὶσ θεσμοθέτην ἱερόν. Ἤκμαζε μὲν οὖν περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν ἕκτην Ὀλυμπιάδα, ἧσ τῷ τρίτῳ ἔτει ἦρξεν Ἀθήνησι, καθά φησι Σωσικράτησ· ὅτε καὶ τίθησι τοὺσ νόμουσ. ἐτελεύτησε δ’ ἐν Κύπρῳ βιοὺσ ἔτη ὀγδοήκοντα, τοῦτον ἐπισκήψασ τοῖσ ἰδίοισ τὸν τρόπον, ἀποκομίσαι αὐτοῦ τὰ ὀστᾶ εἰσ Σαλαμῖνα καὶ τεφρώσαντασ εἰσ τὴν χώραν σπεῖραι. ὅθεν καὶ Κρατῖνοσ ἐν τοῖσ Χείρωσί φησιν, αὐτὸν ποιῶν λέγοντα· οἰκῶ δὲ νῆσον, ὡσ μὲν ἀνθρώπων λόγοσ, ἐσπαρμένοσ κατὰ πᾶσαν Αἰάντοσ πόλιν. Ἔστι δὲ καὶ ἡμέτερον ἐπίγραμμα ἐν τῇ προειρημένῃ Παμμέτρῳ, ἔνθα καὶ περὶ πάντων τῶν τελευτησάντων ἐλλογίμων διείλεγμαι παντὶ μέτρῳ καὶ ῥυθμῷ, ἐπιγράμμασι καὶ μέλεσιν, ἔχον οὕτωσ·

σῶμα μὲν ἦρε Σόλωνοσ ἐν ἀλλοδαπῇ Κύπριον πῦρ· ὀστέ’ ἔχει Σαλαμίσ, ὧν κόνισ ἀστάχυεσ. ψυχὴν δ’ ἄξονεσ εὐθὺσ ἐσ οὐρανὸν ἤγαγον· εὖ γὰρ θῆκε νόμουσ ἀστοῖσ ἄχθεα κουφότατα. Ἀπεφθέγξατο δέ, φασί, Μηδὲν ἄγαν. καὶ αὐτόν φησι Διοσκουρίδησ ἐν τοῖσ Ἀπομνημονεύμασιν, ἐπειδὴ δακρύοι τὸν παῖδα τελευτήσαντα, ὃν ἡμεῖσ οὐ παρειλήφαμεν, πρὸσ τὸν εἰπόντα, "ἀλλ’ οὐδὲν ἀνύτεισ," εἰπεῖν, "δι’ αὐτὸ δὲ τοῦτο δακρύω, ὅτι οὐδὲν ἀνύτω. " Φέρονται δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπιστολαὶ αἵδε· Σόλων Περιάνδρῳ "Ἀπαγγέλλεισ μοι πολλούσ τοι ἐπιβουλεύειν. σὺ δὲ εἰ μὲν μέλλεισ ἐκποδὼν ἅπαντασ ποιήσεσθαι, οὐκ ἂν φθάνοισ.

ἐπιβουλεύσειε δ’ ἄν τισ καὶ τῶν ἀνυπόπτων, ὁ μὲν δεδιὼσ περὶ αὑτῷ, ὁ δὲ σοῦ καταγνούσ, οὐκ ἔσθ’ ὅ τι οὐκ ὀρρωδοῦντοσ· κἂν τῇ πόλει χάριν κατάθοιτο ἐξευρών, ἢν μὴ ὕποπτοσ εἰήσ. ἄριστον μὲν οὖν ἀπέχεσθαι, ἵνα τῆσ αἰτίασ ἀπαλλαγῇσ. εἰ δὲ πάντωσ τυραννητέον, φροντίζειν ὅπωσ τὴν ἀλλοδαπὴν δύναμιν μείζονα ἕξεισ τῶν ἐν τῇ πόλει, καὶ οὐδεὶσ ἔτι τοι δεινόσ, μηδὲ σὺ ἐκποδών τινα ποιοῦ. " Σόλων Ἐπιμενίδῃ "Οὔτε οἱ ἐμοὶ θεσμοὶ ἄρα Ἀθηναίουσ ἐπιπολὺ ὀνήσειν ἔμελλον, οὔτε σὺ καθήρασ τὴν πόλιν ὤνησασ. τό τε γὰρ θεῖον καὶ οἱ νομοθέται οὐ καθ’ ἑαυτὰ δύνανται ὀνῆσαι τὰσ πόλεισ, οἱ δὲ ἀεὶ τὸ πλῆθοσ ἄγοντεσ ὅπωσ ἂν γνώμησ ἔχωσιν. οὕτω δὲ καὶ τὸ θεῖον καὶ οἱ νόμοι, εὖ μὲν ἀγόντων, εἰσὶν ὠφέλιμοι· κακῶσ δὲ [ἀγόντων], οὐδὲν ὠφελοῦσιν. "Οὐδ’ οἱ ἐμοὶ ἀμείνουσ εἰσὶ καὶ ὅσα ἐγὼ ἐνομοθέτησα.

οἱ δ’ ἐπιτρέποντεσ τὸ ξυνὸν ἔβλαπτον, οἳ οὐκ ἐγένοντο ἐμποδὼν Πεισιστράτῳ ἐπιθέσθαι τυραννίδι. οὐδ’ ἐγὼ προλέγων πιστὸσ ἦν. ἐκεῖνοσ δὲ πιστότεροσ κολακεύων Ἀθηναίουσ ἐμοῦ ἀληθεύοντοσ. ἐγὼ δὴ θέμενοσ πρὸ τοῦ στρατηγείου τὰ ὅπλα εἶπον τῶν μὲν μὴ αἰσθανομένων Πεισίστρατον τυραννησείοντα εἶναι ξυνετώτεροσ, τῶν δὲ ὀκνούντων ἀμύνεσθαι ἀλκιμώτεροσ. οἱ δὲ μανίαν Σόλωνοσ κατεγίγνωσκον. τελευτῶν δὲ ἐμαρτυράμην, "ὦ πατρίσ, οὗτοσ μὲν Σόλων ἕτοιμόσ τοι καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀμύνειν· τοῖσ δ’ αὖ καὶ μαίνεσθαι δοκῶ. ὥστε ἄπειμί τοι ἐκ μέσου ὁ μόνοσ ἐχθρὸσ Πεισιστράτου· οἱ δὲ καὶ δορυφορούντων αὐτόν εἴ τι βούλονται. " ἴσθι γὰρ τὸν ἄνδρα, ὦ ἑταῖρε, δεινότατα ἁψάμενον τῆσ τυραννίδοσ. ἤρξατο μὲν δημαγωγεῖν·

εἴτε δὲ ὑφ’ ἑνὸσ ἄρχεσθαι ἄμεινον αὐτοῖσ, εἴτε δημοκρατεῖσθαι, πεπείσθω ᾗ ἑκάτεροσ γιγνώσκει. εἶτα δὲ ἑαυτῷ τραύματα ποιήσασ, παρελθὼν ἐπ’ Ἠλιαίαν ἐβόα φάμενοσ πεπονθέναι ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν· καὶ φύλακασ ἠξίου παρασχεῖν οἱ τετρακοσίουσ τοὺσ νεωτάτουσ. οἱ δὲ ἀνηκουστήσαντέσ μου παρέσχον τοὺσ ἄνδρασ. οὗτοι δὲ ἦσαν κορυνηφόροι. καὶ μετὰ τοῦτο τὸν δῆμον κατέλυσεν. ἦ μάτην ἔσπευδον ἀπαλλάξαι τοὺσ πένητασ αὐτῶν τῆσ θητείασ, οἵ γε δὴ νῦν ξύμπαντεσ ἑνὶ δουλεύουσι Πεισιστράτῳ. " Σόλων Πεισιστράτῳ "Πιστεύω μηδὲν κακὸν ἐκ σοῦ πείσεσθαι. καὶ γὰρ πρὸ τῆσ τυραννίδοσ φίλοσ σοὶ ἦν, καὶ νῦν οὐ μᾶλλον διάφοροσ ἢ τῶν ἄλλων τισ Ἀθηναίων ὅτῳ μὴ ἀρέσκει τυραννίσ. καὶ σὲ φημὶ πάντων τυράννων εἶναι βέλτιστον.

ἐπανήκειν δέ μοι Ἀθήναζε οὐ καλῶσ ἔχον ὁρῶ, μή μέ τισ μέμψηται, εἰ διαθεὶσ Ἀθηναίοισ ἰσοπολιτείαν, καὶ παρὸν τυραννεῖν αὐτὸσ οὐκ ἀξιώσασ, νῦν ἐπανελθὼν ἀρεσκοίμην οἷσ σὺ πράσσεισ. " Σόλων Κροίσῳ "Ἄγαμαί σε τῆσ περὶ ἡμᾶσ φιλοφροσύνησ· καὶ νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, εἰ μὴ περὶ παντόσ μοι ἦν οἰκεῖν ἐν δημοκρατίᾳ, ἐδεξάμην ἂν μᾶλλον τὴν δίαιταν ἔχειν ἐν τῇ παρὰ σοὶ βασιλείᾳ ἢ Ἀθήνησι, τυραννοῦντοσ βιαίωσ Πεισιστράτου. ἀλλὰ καὶ ἡδίων ἡμῖν ἡ βιοτή, ἔνθα πᾶσι τὰ δίκαια καὶ ἴσα. ἀφίξομαι δ’ οὖν παρὰ σέ, σπεύδων τοι ξένοσ γενέσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. b'. SOLWN

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. b'. SOLWN)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION