헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΩορκσον́2́20́

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 20)

ἐνταῦθα δὴ ἐγὼ εἶπον· πῶσ οὖν, ὦ Ἰσχόμαχε, εἰ οὕτω γε καὶ ῥᾴδιά ἐστι μαθεῖν τὰ περὶ τὴν γεωργίαν καὶ πάντεσ ὁμοίωσ ἴσασιν ἃ δεῖ ποιεῖν, οὐχὶ καὶ πάντεσ πράττουσιν ὁμοίωσ, ἀλλ’ οἱ μὲν αὐτῶν ἀφθόνωσ τε ζῶσι καὶ περιττὰ ἔχουσιν, οἱ δ’ οὐδὲ τὰ ἀναγκαῖα δύνανται πορίζεσθαι, ἀλλὰ καὶ προσοφείλουσιν; ἐγὼ δή σοι λέξω, ὦ Σώκρατεσ, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ.

οὐ γὰρ ἡ ἐπιστήμη οὐδ’ ἡ ἀνεπιστημοσύνη τῶν γεωργῶν ἐστιν ἡ ποιοῦσα τοὺσ μὲν εὐπορεῖν, τοὺσ δὲ ἀπόρουσ εἶναι· οὐδ’ ἂν ἀκούσαισ, ἔφη, λόγου οὕτω διαθέοντοσ ὅτι διέφθαρται ὁ οἶκοσ, διότι οὐχ ὁμαλῶσ ὁ σπορεὺσ ἔσπειρεν, οὐδ’ ὅτι οὐκ ὀρθῶσ τοὺσ ὄρχουσ ἐφύτευσεν, οὐδ’ ὅτι ἀγνοήσασ τισ τὴν γῆν φέρουσαν ἀμπέλουσ ἐν ἀφόρῳ ἐφύτευσεν, οὐδ’ ὅτι ἠγνόησέ τισ ὅτι ἀγαθόν ἐστι τῷ σπόρῳ νεὸν προεργάζεσθαι, οὐδ’ ὅτι ἠγνόησέ τισ ὡσ ἀγαθόν ἐστι τῇ γῇ κόπρον μιγνύναι·

ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἔστιν ἀκοῦσαι, ἁνὴρ οὐ λαμβάνει σῖτον ἐκ τοῦ ἀγροῦ·

οὐ γὰρ ἐπιμελεῖται ὡσ αὐτῷ σπείρηται ἢ ὡσ κόπροσ γίγνηται. οὐδ’ οἶνον ἔχει ἁνήρ· οὐ γὰρ ἐπιμελεῖται ὡσ φυτεύσῃ ἀμπέλουσ οὐδὲ αἱ οὖσαι ὅπωσ φέρωσιν αὐτῷ. οὐδὲ ἔλαιον οὐδὲ σῦκα ἔχει ἁνήρ· οὐ γὰρ ἐπιμελεῖται οὐδὲ ποιεῖ ὅπωσ ταῦτα ἔχῃ. τοιαῦτ’, ἔφη, ἐστίν, ὦ Σώκρατεσ, ἃ διαφέροντεσ ἀλλήλων οἱ γεωργοὶ διαφερόντωσ καὶ πράττουσι πολὺ μᾶλλον ἢ οἱ δοκοῦντεσ σοφόν τι ηὑρηκέναι εἰσ τὰ ἔργα.

καὶ οἱ στρατηγοὶ ἔστιν ἐν οἷσ τῶν στρατηγικῶν ἔργων οὐ γνώμῃ διαφέροντεσ ἀλλήλων οἱ μὲν βελτίονεσ οἱ δὲ χείρονέσ εἰσιν, ἀλλὰ σαφῶσ ἐπιμελείᾳ.

ἃ γὰρ καὶ οἱ στρατηγοὶ γιγνώσκουσι πάντεσ καὶ τῶν ἰδιωτῶν οἱ πλεῖστοι, ταῦτα οἱ μὲν ποιοῦσι τῶν ἀρχόντων οἱ δ’ οὔ. οἱο͂ν καὶ τόδε γιγνώσκουσιν ἅπαντεσ ὅτι διὰ πολεμίασ πορευομένουσ βέλτιόν ἐστι τεταγμένουσ πορεύεσθαι οὕτωσ ὡσ ἂν ἄριστα μάχοιντο, εἰ δέοι.

τοῦτο τοίνυν γιγνώσκοντεσ οἱ μὲν ποιοῦσιν οὕτωσ οἱ δ’ οὐ ποιοῦσι. φυλακὰσ ἅπαντεσ ἴσασιν ὅτι βέλτιόν ἐστι καθιστάναι καὶ ἡμερινὰσ καὶ νυκτερινὰσ πρὸ τοῦ στρατοπέδου.

ἀλλὰ καὶ τούτου οἱ μὲν ἐπιμελοῦνται ὡσ ἔχῃ οὕτωσ, οἱ δ’ οὐκ ἐπιμελοῦνται. ὅταν τε αὖ διὰ στενοπόρων ἰώσιν, οὐ πάνυ χαλεπὸν εὑρεῖν ὅστισ οὐ γιγνώσκει ὅτι προκαταλαμβάνειν τὰ ἐπίκαιρα κρεῖττον ἢ μή;

ἀλλὰ καὶ τούτου οἱ μὲν ἐπιμελοῦνται οὕτω ποιεῖν, οἱ δ’ οὔ. ἀλλὰ καὶ κόπρον λέγουσι μὲν πάντεσ ὅτι ἄριστον εἰσ γεωργίαν ἐστὶ καὶ ὁρῶσι δὲ αὐτομάτην γιγνομένην·

ὅμωσ δὲ καὶ ἀκριβοῦντεσ ὡσ γίγνεται, καὶ ῥᾴδιον ὂν πολλὴν ποιεῖν, οἱ μὲν καὶ τούτου ἐπιμελοῦνται ὅπωσ ἁθροίζηται, οἱ δὲ παραμελοῦσι. καίτοι ὕδωρ μὲν ὁ ἄνω θεὸσ παρέχει, τὰ δὲ κοῖλα πάντα τέλματα γίγνεται, ἡ γῆ δὲ ὕλην παντοίαν παρέχει, καθαίρειν δὲ δεῖ τὴν γῆν τὸν μέλλοντα σπείρειν·

ἃ δ’ ἐκποδὼν ἀναιρεῖται, ταῦτα εἴ τισ ἐμβάλλοι εἰσ τὸ ὕδωρ, ὁ χρόνοσ ἤδη αὐτὸσ ἂν ποιοίη οἷσ ἡ γῆ ἥδεται. ποία μὲν γὰρ ὕλη, ποία δὲ γῆ ἐν ὕδατι στασίμῳ οὐ κόπροσ γίγνεται; καὶ ὁπόσα δὲ θεραπείασ δεῖται ἡ γῆ, ὑγροτέρα γε οὖσα πρὸσ τὸν σπόρον ἢ ἁλμωδεστέρα πρὸσ φυτείαν, καὶ ταῦτα γιγνώσκουσι μὲν πάντεσ καὶ ὡσ τὸ ὕδωρ ἐξάγεται τάφροισ καὶ ὡσ ἡ ἅλμη κολάζεται μιγνυμένη πᾶσι τοῖσ ἀνάλμοισ, καὶ ὑγροῖσ τε καὶ ξηροῖσ·

ἀλλὰ καὶ τούτων ἐπιμελοῦνται οἱ μὲν οἱ δ’ οὔ. εἰ δέ τισ παντάπασιν ἀγνὼσ εἰή τί δύναται φέρειν ἡ γῆ, καὶ μήτε ἰδεῖν ἔχοι καρπὸν μηδὲ φυτὸν αὐτῆσ, μήτε ὅτου ἀκούσαι τὴν ἀλήθειαν περὶ αὐτῆσ ἔχοι, οὐ πολὺ μὲν ῥᾷον γῆσ πεῖραν λαμβάνειν παντὶ ἀνθρώπῳ ἢ ἵππου, πολὺ δὲ ῥᾷον ἢ ἀνθρώπου;

οὐ γὰρ ἔστιν ὅ τι ἐπὶ ἀπάτῃ δείκνυσιν, ἀλλ’ ἁπλῶσ ἅ τε δύναται καὶ ἃ μὴ σαφηνίζει τε καὶ ἀληθεύει. δοκεῖ δέ μοι ἡ γῆ καὶ τοὺσ κακούσ τε καὶ ἀργοὺσ τῷ εὔγνωστα καὶ εὐμαθῆ πάντα παρέχειν ἄριστα ἐξετάζειν.

οὐ γὰρ ὥσπερ τὰσ ἄλλασ τέχνασ τοῖσ μὴ ἐργαζομένοισ ἔστι προφασίζεσθαι ὅτι οὐκ ἐπίστανται, γῆν δὲ πάντεσ οἴδασιν ὅτι εὖ πάσχουσα εὖ ποιεῖ· ἀλλ’ ἡ ἐν γῇ ἀργία ἐστὶ σαφὴσ ψυχῆσ κατήγοροσ κακῆσ.

ὡσ μὲν γὰρ ἂν δύναιτο ἄνθρωποσ ζῆν ἄνευ τῶν ἐπιτηδείων, οὐδεὶσ τοῦτο αὐτὸσ αὑτὸν πείθει· ὁ δὲ μήτε ἄλλην τέχνην χρηματοποιὸν ἐπιστάμενοσ μήτε γεωργεῖν ἐθέλων φανερὸν ὅτι κλέπτων ἢ ἁρπάζων ἢ προσαιτῶν διανοεῖται βιοτεύειν, ἢ παντάπασιν ἀλόγιστόσ ἐστι. μέγα δὲ ἔφη διαφέρειν εἰσ τὸ λυσιτελεῖν γεωργίαν καὶ μὴ λυσιτελεῖν, ὅταν ὄντων ἐργαστήρων καὶ πλεόνων ὁ μὲν ἔχῃ τινὰ ἐπιμέλειαν ὡσ τὴν ὡρ́αν αὐτῷ ἐν τῷ ἔργῳ οἱ ἐργάται ὦσιν, ὁ δὲ μὴ ἐπιμελῆται τούτου.

ῥᾳδίωσ γὰρ ἀνὴρ εἷσ παρὰ τοὺσ δέκα διαφέρει τῷ ἐν ὡρ́ᾳ ἐργάζεσθαι, καὶ ἄλλοσ γε ἀνὴρ διαφέρει τῷ πρὸ τῆσ ὡρ́ασ ἀπιέναι. τὸ δὲ δὴ ἐᾶν ῥᾳδιουργεῖν δι’ ὅλησ τῆσ ἡμέρασ τοὺσ ἀνθρώπουσ ῥᾳδίωσ τὸ ἥμισυ διαφέρει τοῦ ἔργου παντόσ.

ὥσπερ καὶ ἐν ταῖσ ὁδοιπορίαισ παρὰ στάδια διακόσια ἔστιν ὅτε τοῖσ ἑκατὸν σταδίοισ διήνεγκαν ἀλλήλων ἄνθρωποι τῷ τάχει, ἀμφότεροι καὶ νέοι ὄντεσ καὶ ὑγιαίνοντεσ, ὅταν ὁ μὲν πράττῃ ἐφ’ ᾧπερ ὡρ́μηται, βαδίζων, ὁ δὲ ῥᾳστωνεύῃ τῇ ψυχῇ καὶ παρὰ κρήναισ καὶ ὑπὸ σκιαῖσ ἀναπαυόμενόσ τε καὶ θεώμενοσ καὶ αὔρασ θηρεύων μαλακάσ.

οὕτω δὲ καὶ ἐν τοῖσ ἔργοισ πολὺ διαφέρουσιν εἰσ τὸ ἁνύτειν οἱ πράττοντεσ ἐφ’ ᾧπερ τεταγμένοι εἰσί, καὶ οἱ μὴ πράττοντεσ ἀλλ’ εὑρίσκοντεσ προφάσεισ τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι καὶ ἐώμενοι ῥᾳδιουργεῖν.

τὸ δὲ δὴ καὶ τὸ καλῶσ ἐργάζεσθαι ἢ κακῶσ ἐπιμελεῖσθαι, τοῦτο δὴ τοσοῦτον διαφέρει ὅσον ἢ ὅλωσ ἐργάζεσθαι ἢ ὅλωσ ἀργὸν εἶναι.

ὅταν σκαπτόντων, ἵνα ὕλησ καθαραὶ αἱ ἄμπελοι γένωνται, οὕτω σκάπτωσιν ὥστε πλείω καὶ καλλίω τὴν ὕλην γίγνεσθαι, πῶσ τοῦτο οὐκ ἀργὸν ἂν φήσαισ εἶναι; τὰ οὖν συντρίβοντα τοὺσ οἴκουσ πολὺ μᾶλλον ταῦτά ἐστιν ἢ αἱ λίαν ἀνεπιστημοσύναι.

τὸ γὰρ τὰσ μὲν δαπάνασ χωρεῖν ἐντελεῖσ ἐκ τῶν οἴκων, τὰ δὲ ἔργα μὴ τελεῖσθαι λυσιτελούντωσ πρὸσ τὴν δαπάνην, ταῦτα οὐκέτι δεῖ θαυμάζειν ἐὰν ἀντὶ τῆσ περιουσίασ ἔνδειαν παρέχηται. τοῖσ γε μέντοι ἐπιμελεῖσθαι δυναμένοισ καὶ συντεταμένωσ γεωργοῦσιν ἁνυτικωτάτην χρημάτισιν ἀπὸ γεωργίασ καὶ αὐτὸσ ἐπετήδευσε καὶ ἐμὲ ἐδίδαξεν ὁ πατήρ.

οὐδέποτε γὰρ εἰά χῶρον ἐξειργασμένον ὠνεῖσθαι, ἀλλ’ ὅστισ ἢ δι’ ἀμέλειαν ἢ δι’ ἀδυναμίαν τῶν κεκτημένων καὶ ἀργὸσ καὶ ἀφύτευτοσ εἰή, τοῦτον ὠνεῖσθαι παρῄνει. τοὺσ μὲν γὰρ ἐξειργασμένουσ ἔφη καὶ πολλοῦ ἀργυρίου γίγνεσθαι καὶ ἐπίδοσιν οὐκ ἔχειν·

τοὺσ δὲ μὴ ἔχοντασ ἐπίδοσιν οὐδὲ ἡδονὰσ ὁμοίασ ἐνόμιζε παρέχειν, ἀλλὰ πᾶν κτῆμα καὶ θρέμμα τὸ ἐπὶ τὸ βέλτιον ἰόν, τοῦτο καὶ εὐφραίνειν μάλιστα ᾤετο. οὐδὲν οὖν ἔχει πλείονα ἐπίδοσιν ἢ χῶροσ ἐξ ἀργοῦ πάμφοροσ γιγνόμενοσ. εὖ γὰρ ἴσθι, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ὅτι τῆσ ἀρχαίασ τιμῆσ πολλοὺσ πολλαπλασίου χώρουσ ἀξίουσ ἡμεῖσ ἤδη ἐποιήσαμεν.

καὶ τοῦτο, ὦ Σώκρατεσ, ἔφη, οὕτω μὲν πολλοῦ ἄξιον τὸ ἐνθύμημα, οὕτω δὲ καὶ μαθεῖν ῥᾴδιον, ὥστε νυνὶ ἀκούσασ σὺ τοῦτο ἐμοὶ ὁμοίωσ ἐπιστάμενοσ ἄπει, καὶ ἄλλον διδάξεισ, ἐὰν βούλῃ. καὶ ὁ ἐμὸσ δὲ πατὴρ οὔτε ἔμαθε παρ’ ἄλλου τοῦτο οὔτε μεριμνῶν ηὑρ͂εν, ἀλλὰ διὰ τὴν φιλογεωργίαν καὶ φιλοπονίαν ἐπιθυμῆσαι ἔφη τοιούτου χώρου ὅπωσ ἔχοι ὅ τι ποιοίη ἅμα καὶ ὠφελούμενοσ ἥδοιτο.

ἦν γάρ τοι, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, φύσει, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, φιλογεωργότατοσ Ἀθηναίων ὁ ἐμὸσ πατήρ.

καὶ ἐγὼ μέντοι ἀκούσασ τοῦτο ἠρόμην αὐτόν· πότερα δέ, ὦ Ἰσχόμαχε, ὁπόσουσ ἐξειργάσατο χώρουσ ὁ πατὴρ πάντασ ἐκέκτητο ἢ καὶ ἀπεδίδοτο, εἰ πολὺ ἀργύριον εὑρίσκοι; καὶ ἀπεδίδοτο νὴ Σί’, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ· ἀλλὰ ἄλλον τοι εὐθὺσ ἀντεωνεῖτο, ἀργὸν δέ, διὰ τὴν φιλεργίαν. λέγεισ, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἰσχόμαχε, τῷ ὄντι φύσει τὸν πατέρα φιλογέωργον εἶναι οὐδὲν ἧττον ἢ οἱ ἔμποροι φιλόσιτοί εἰσι.

καὶ γὰρ οἱ ἔμποροι διὰ τὸ σφόδρα φιλεῖν τὸν σῖτον, ὅπου ἂν ἀκούσωσι πλεῖστον εἶναι, ἐκεῖσε πλέουσιν ἐπ’ αὐτὸν καὶ Αἰγαῖον καὶ Εὔξεινον καὶ Σικελικὸν πόντον περῶντεσ· ἔπειτα δὲ λαβόντεσ ὁπόσον δύνανται πλεῖστον ἄγουσιν αὐτὸν διὰ τῆσ θαλάττησ, καὶ ταῦτα εἰσ τὸ πλοῖον ἐνθέμενοι ἐν ᾧπερ αὐτοὶ πλέουσι.

καὶ ὅταν δεηθῶσιν ἀργυρίου, οὐκ εἰκῇ αὐτὸν ὅπου ἂν τύχωσιν ἀπέβαλον, ἀλλ’ ὅπου ἂν ἀκούσωσι τιμᾶσθαί τε μάλιστα τὸν σῖτον καὶ περὶ πλείστου αὐτὸν ποιῶνται οἱ ἄνθρωποι, τούτοισ αὐτὸν ἄγοντεσ παραδιδόασι. καὶ ὁ σὸσ δὲ πατὴρ οὕτω πωσ ἐοίκε φιλογέωργοσ εἶναι. πρὸσ ταῦτα δὲ εἶπεν ὁ Ἰσχόμαχοσ·

σὺ μὲν παίζεισ, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ· ἐγὼ δὲ καὶ φιλοικοδόμουσ νομίζω οὐδὲν ἧττον οἵτινεσ ἂν ἀποδιδῶνται ἐξοικοδομοῦντεσ τὰσ οἰκίασ, εἶτ’ ἄλλασ οἰκοδομῶσι. νὴ Δία, ἐγὼ δέ γέ σοι, ἔφην, ὦ Ἰσχόμαχε, ἐπομόσασ λέγω ἦ μὴν πιστεύειν σοι φύσει νομίζειν φιλεῖν ταῦτα πάντασ ἀφ’ ὧν ἂν ὠφελεῖσθαι νομίζωσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 20

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 20)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION