Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 10

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 10)

πρωτίστῳ δίδομεν, εὖτ’ ἂν πτολίεθρον ἕλωμεν , καὶ πάλιν ὁ Ἀχιλλεὺσ αἴ κέ ποθι Ζεὺσ δῷσι πόλιν Τροίην εὐτείχεον ἐξαλαπάξαι ὁ δὲ Θερσίτησ ὅν κεν ἐγὼ δήσασ ἀγάγω ἢ ἄλλοσ Ἀχαιῶν πάλιν τοῦ Ἀγαμέμνονοσ ἐν τῇ ἐπιπωλήσει τὸν Διομήδην λοιδορήσαντοσ ὁ μὲν οὐδὲν ἀντεῖπεν αἰδεσθεὶσ· βασιλῆοσ ἐνιπὴν αἰδοίοιο , ὁ δὲ Σθένελοσ, οὗ μηδεὶσ λόγοσ, Ἀτρείδἠ φησί, μὴ ψεύδε’ ἐπιστάμενοσ σάφα εἰπεῖν.

ἡμεῖσ τοι πατέρων μέγ’ ἀμείνονεσ εὐχόμεθ’ εἶναι ἡ γὰρ τοιαύτη διαφορὰ μὴ παρορωμένη διδάξει τὸν νέον ἀστεῖον ἡγεῖσθαι τὴν ἀτυφίαν καὶ μετριότητα, τὴν δὲ μεγαλαυχίαν καὶ περιαυτολογίαν ὡσ φαῦλον εὐλαβεῖσθαι.

χρήσιμον δὲ καὶ τὸ τοῦ Ἀγαμέμνονοσ κατανοεῖν ἐνταῦθα·

τὸν μὲν γὰρ Σθένελον ἀπροσαύδητον παρῆλθε, τοῦ δ’ Ὀδυσσέωσ οὐκ ἠμέλησεν ἀλλ’ ἠμείψατο καὶ προσηγόρευσεν, ὡσ γνῶ χωομένοιο· τὸ μὲν γὰρ πᾶσιν ἀπολογεῖσθαι θεραπευτικὸν καὶ οὐκ ἀξιωματικόν τὸ δὲ πάντων καταφρονεῖν ὑπερήφανον καὶ ἀνόητον.

ἀλκὴν μέν μοι πρῶτον ὀνείδισασ ἐν Δαναοῖσιν εὖ δ’ ἔχει καὶ φρονίμου διαφορὰν ἀνδρὸσ καὶ μάντεωσ πανηγυρικοῦ μὴ παραλιπεῖν.

ὁ μὲν γὰρ Κάλχασ οὐ συνεῖδε τὸν καιρόν, ἀλλ’ ἐν πλήθει παρ’ οὐδὲν ἐποιήσατο κατηγορῆσαι τοῦ βασιλέωσ ὡσ τὸν λοιμὸν αὐτοῖσ ἐπαγαγόντοσ· ὁ δὲ Νέστωρ βουλόμενοσ ἐμβάλλειν λόγον ὑπὲρ τῶν πρὸσ τὸν Ἀχιλλέα διαλλαγῶν, ἵνα μὴ διαβάλλειν δοκῇ τὸν Ἀγαμέμνονα πρὸσ τὸ πλῆθοσ;

ὡσ ἁμαρτόντα καὶ χρησάμενον ὀργῇ, δαίνυ δαῖτα γέρουσιν·

ἐοίκέ τοι, οὔ τοι ἀεικὲσ πολλῶν δ’ ἀγρομένων τῷ πείσεαι ὅσ κεν ἀρίστην βουλὴν βουλεύσῃ. καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον ἐξαποστέλλει τοὺσ πρέσβεισ· τοῦτο γὰρ ἦν ἐπανόρθωσισ ἁμαρτίασ, ἐκεῖνο δὲ κατηγορία καὶ προπηλακισμόσ Ἔτι δὲ καὶ τὰσ ἐν τοῖσ γένεσι διαφορὰσ σκεπτέον, ὧν τοιοῦτόσ ἐστιν ὁ τρόποσ.

τὸ γὰρ ἐν χερσὶ τῶν πολεμίων ὄντων φοβεῖσθαι τοὺσ ἄρχοντασ ἀνδρείασ ἅμα καὶ πειθαρχίασ σημεῖον.

ὅθεν ὁ μὲν Πλάτων ἐθίζει τοὺσ ψόγουσ φοβεῖσθαι καὶ τὰ αἰσχρὰ μᾶλλον τοὺσ πόνουσ καὶ τοὺσ κινδύνουσ, ὁ δὲ Κάτων ἔλεγε φιλεῖν τοὺσ ἐρυθριῶντασ μᾶλλον ἢ τοὺσ·

ὠχριῶντασ. ἐπαγγελιῶν ἴδιοσ χαρακτήρ.

ὁ μὲν γὰρ Δόλων πο ἐπαγγέλλεται τόφρα γὰρ ἐσ στρατὸν εἶμι διαμπερέσ, ὄφρ’ ἂν νῆ Ἀγαμεμνονέην ιορωμαι ὁ δὲ Διομήδησ ἐπαγγέλλεται μὲν οὐδέν, ἧττον δ’ ἄν φησι φοβηθῆναι μεθ’ ἑτέρου πεμπόμενοσ. Ἑλληνικὸν οὖν καὶ ἀστεῖον ἡ πρόνοια, βαρβαρικὸν δὲ καὶ φαῦλον ἡ θρασύτησ·

καὶ δεῖ τὸ μὲν ζηλοῦν τὸ δὲ δυσχεραίνειν. ἔχεται δέ τινοσ οὐκ ἀχρήστου θεωρίασ καὶ τὸ περὶ τοὺσ Τρῶασ καὶ τὸν Ἕκτορα πάθοσ, τοῦ Αἰάντοσ αὐτῷ μονομαχεῖν μέλλοντοσ. "ἡ ἄσκησίσ ἐστιν. Τρῶασ δὲ τρόμοσ αἰνὸσ ἐπήλυθε γυῖα ἕκαστον, Ἕκτορί τ’ αὐτῷ θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι πάτασσε , τίσ οὐκ ἂν ἀγάσαιτο τὴν διαφοράν;

τοῦ μὲν κινδυνεύοντοσ ἡ καρδία πηδᾷ μόνον, ὥσπερ παλαίειν νὴ Δί’ ἢ σταδιοδρομεῖν μέλλοντοσ, τῶν δὲ θεωμένων τρέμει καὶ πάλλεται τὸ σῶμα δι’ εὔνοιαν καὶ φόβον ὑπὲρ τοῦ βασιλέωσ.

ἐνταῦθα δὲ καὶ τὴν τοῦ κρατίστου πρὸσ τὸν κάκιστον διαφορὰν ἀποθεωρητέον.

ἑξῆσ ὑπὲρ ἁπάντων εἴρηται χρησίμωσ ἡμεῖσ δ’ εἰμὲν τοῖοι οἳ ἂν σέθεν ἀντιάσαιμεν καὶ πολέεσ , οὔτε μόνον οὔτε ἄριστον ἀποφαίνων ἑαυτὸν ἀλλὰ μετὰ πολλῶν ὁμοίωσ δυνάμενον ἀμύνασθαι.

ἐν τοῖσ ἀγῶσιν ὄντοσ, Ἑλληνικοῦ δὲ τοῦ νικᾶν μαχόμενον ἢ ἀποθνῄσκειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION