Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 11

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 11)

Τῷ δ’ αὐτῷ χρόνῳ περί τε Συρίαν καὶ Μακεδονίαν τοιάδε ἐγίγνετο. ὁποτέρωσ δ’ ἐγένετο, Στάιον Μοῦρκον οἵδε, μετὰ τριῶν τελῶν ἐπιπεμφθέντα σφίσιν ὑπὸ τοῦ Καίσαροσ, ἐγκρατῶσ ἀπεμάχοντο, ἑώσ ὁ Μοῦρκοσ ἐπεκαλεῖτο Μάρκιον Κρίσπον ἡγούμενον Βιθυνίασ καὶ ἀφίκετο αὐτῷ βοηθῶν ὁ Κρίσποσ τέλεσιν ἄλλοισ τρισίν. Γάιοσ Καῖσαρ ὅτε Συρίαν διώδευε, τέλοσ ἐν αὐτῇ καταλελοίπει τὰ ἐσ Παρθυαίουσ ἤδη διανοούμενοσ. τούτου τὴν μὲν ἐπιμέλειαν Καικίλιοσ Βάσσοσ εἶχε, τὸ δὲ ἀξίωμα Ιοὔλιοσ Σέξστοσ, μειράκιον αὐτοῦ Καίσαροσ συγγενέσ, ὅπερ ἐκδιαιτώμενον ἐσ τρυφὴν τὸ τέλοσ ἀσχημόνωσ ἐπήγετο πανταχοῦ. μεμψαμένῳ δὲ τῷ Βάσσῳ ποτὲ ἐνύβρισε· καὶ καλῶν αὐτὸν ὕστερον, ἐπεὶ βραδέωσ ὑπήκουσεν, ἄγειν ἐκέλευσεν ἕλκοντασ. θορύβου δὲ καὶ πληγῶν γενομένων ἡ στρατιὰ τὴν ὕβριν οὐ φέρουσα τὸν Ιοὔλιον κατηκόντισε. καὶ εὐθὺσ ἦν μετάνοια καὶ δέοσ ἐκ τοῦ Καίσαροσ. συνομόσαντεσ οὖν, εἰ μή τισ αὑτοῖσ συγγνώμη καὶ πίστισ γένοιτο, μέχρι θανάτου διαγωνιεῖσθαι καὶ ἐσ αὐτὸ Βάσσον ἀναγκάσαντεσ ἄλλο συνέλεξαν τέλοσ καὶ συνεγύμνασαν. ὧδε μέν τισι περὶ τοῦ Βάσσου δοκεῖ, Λίβωνι δ’, ὅτι τῆσ Πομπηίου στρατιᾶσ γενόμενοσ καὶ μετὰ τὴν ἧτταν ἰδιωτεύων ἐν Τύρῳ, διέφθειρέ τινασ τοῦ τέλουσ, καὶ διεχρήσαντο τὸν Σέξστον καὶ τῷ Βάσσῳ σφᾶσ ἐνεχείρισαν. Ὡσ δὲ ὑπὸ τούτων ἐπολιορκοῦντο, ὁ Κάσσιοσ σὺν ἐπείξει καταλαβὼν τά τε τοῦ Βάσσου δύο τέλη παρελάμβανεν αὐτίκα καὶ τὰ τῶν πολιορκούντων αὐτὸν ἕξ, φιλίᾳ τε παραδόντων καὶ ὡσ ἀνθυπάτῳ κατηκόων γενομένων·

ἐψήφιστο γάρ, ὥσ μοι προείρηται, πάντασ ὑπακούειν Κασσίῳ τε καὶ Βρούτῳ. ἄρτι δὲ καὶ Ἀλλιηνόσ, ὑπὸ Δολοβέλλα πεμφθεὶσ ἐσ Αἴγυπτον, ἐπανῆγεν ἐξ αὐτῆσ τέσσαρα τέλη τῶν ἐκ τῆσ ἥσσησ Πομπηίου τε καὶ Κράσσου διαρριφέντων ἢ ὑπὸ Καίσαροσ Κλεοπάτρᾳ καταλελειμμένων. καὶ αὐτὸν ὁ Κάσσιοσ οὐδὲν προπεπυσμένον ἐν τῇ Παλαιστίνῃ περιέλαβέ τε καὶ ἠνάγκασεν ἑαυτῷ προσθέσθαι, δείσαντα τοῖσ τέσσαρσι μάχεσθαι πρὸσ ὀκτώ. ὧδε μὲν δὴ Κάσσιοσ ἐκ παραδόξου δυώδεκα τελῶν ἀθρόωσ ἐκράτει καὶ Δολοβέλλαν ἐκ τῆσ Ἀσίασ σὺν δύο τέλεσιν ἐλθόντα τε καὶ ἐσ Λαοδίκειαν ὑπὸ οἰκειότητοσ ἐσδεχθέντα περικαθήμενοσ ἐπολιόρκει. καὶ ἡ βουλὴ μαθοῦσα ἐφήδετο. Μακεδονίασ δὲ πέρι Γάιοσ Ἀντώνιοσ, ὁ Ἀντωνίου Μάρκου ἀδελφόσ, Βρούτῳ διεφέρετο καὶ ἐπολέμει, τέλοσ ἔχων ἓν ὁπλιτῶν·

καὶ τὸν Βροῦτον ἡσσώμενοσ ἐνήδρευσεν. ὁ δ’ ἐκφυγὼν ἀντενήδρευσε καὶ οὐδὲν εἰργάσατο ἀποληφθέντασ, ἀλλὰ ἀσπάσασθαι τῷ ἰδίῳ στρατῷ τοὺσ ἐναντίουσ προσέταξε· τῶν δὲ οὐκ ἀντασπασαμένων οὐδὲ τὴν πεῖραν ἐνδεξαμένων, μεθῆκεν ἀπαθεῖσ ἐκ τῆσ ἐνέδρασ ἀπιέναι. κατὰ δὲ ἄλλασ ὁδοὺσ περιελθὼν αὖθισ ἐν ἀποκρήμνοισ κατέστησε καὶ πάλιν οὐκ ἐπεχείρησεν, ἀλλ’ ἠσπάσατο. οἱ δέ, ὡσ πολιτῶν τε περιφειδόμενον καὶ τῆσ δόξησ ἄξιον ἧσ εἶχεν ἐπὶ σοφίᾳ τε καὶ πραότητι, ἠγάσαντο καὶ ἀντησπάσαντο καὶ ἐσ αὐτὸν μετεβάλοντο. ἐπέτρεψε δὲ καὶ ὁ Γάιοσ ἑαυτὸν καὶ ἦν ἐν τιμῇ παρὰ Βρούτῳ, μέχρι τὸν στρατὸν πολλάκισ διαφθείρων ἐλεγχθεὶσ ἀνῃρέθη. οὕτω μὲν δὴ καὶ Βρούτῳ μετὰ τῶν προτέρων στρατῶν ἓξ ἐγίνετο τέλη· καὶ Μακεδόνασ ἐπαινῶν δύο τέλη κατέλεξεν ἐξ αὐτῶν, καὶ ἐσ τὸν Ἰταλικὸν τρόπον καὶ τάδε ἐγυμνάζετο. Τοιαῦτα μὲν δὴ καὶ τὰ περὶ Συρίαν καὶ Μακεδονίαν ἦν·

ἐν δὲ τῇ Ἰταλίᾳ ὁ Καῖσαρ ἐν ὕβρει θέμενοσ ἀντὶ οὗ Δέκμον ᾑρῆσθαι στρατηγὸν ἐπὶ Ἀντωνίῳ, τὴν μὲν ὀργὴν ἐπέκρυπτε, θρίαμβον δ’ ἐπὶ τοῖσ εἰργασμένοισ ᾔτει. καταφρονούμενοσ δ’ ὑπὸ τῆσ βουλῆσ ὡσ πρεσβύτερα τῆσ ἡλικίασ ἐπινοῶν, ἔδεισε, μὴ διαφθαρέντοσ Ἀντωνίου μᾶλλον ἔτι καταφρονηθείη, καὶ τὰσ ἐσ αὐτὸν συμβάσεισ ἐπόθει, καθὰ καὶ Πάνσασ αὐτῷ διεσήμαινεν ἀποθνῄσκων. τούσ τε οὖν ἀλωμένουσ ἐκ τῆσ ἐκείνου στρατιᾶσ ἡγεμόνασ ἢ στρατιώτασ ἐφιλανθρωπεύετο, καὶ τοῖσ ἰδίοισ ἐγκατέλεγεν ἢ τοὺσ ἐθέλοντασ αὐτῶν ἐσ τὸν Ἀντώνιον ἔπεμπεν, ὡσ οὐ δι’ ἔχθρασ ἀνηκέστου πρὸσ αὐτὸν ἰόντα· Οὐεντιδίῳ τε τῷ Ἀντωνίου φίλῳ, μετὰ τριῶν τελῶν ὄντι, παραστρατοπεδεύσασ καὶ δέοσ ἐμβαλὼν ἔπραξε μὲν οὐδὲν πολέμιον, ἐδίδου δὲ ὁμοίωσ συνεῖναί οἱ ἢ ἐσ τὸν Ἀντώνιον ἀδεῶσ ἀπιέναι μετὰ τοῦ στρατοῦ καὶ μέμφεσθαι τῆσ ἐσ τὸ κοινὸν συμφέρον ἀγνωσίασ. ὧν Οὐεντίδιοσ συνεὶσ ἐσ τὸν Ἀντώνιον ἀπῄει. ὁ δὲ Καῖσαρ Δέκιον, τῶν τινα ἡγεμόνων Ἀντωνίου, περὶ Μουτίνην ληφθέντα διὰ τιμῆσ ἄγων μεθῆκεν, εἰ θέλοι, πρὸσ τὸν Ἀντώνιον ἀπιέναι· καὶ πυνθανομένῳ περὶ τῆσ ἐσ τὸν Ἀντώνιον γνώμησ πολλὰ ἔφη σύμβολα τοῖσ εὖ φρονοῦσιν ἐξενηνοχέναι, τοῖσ δ’ ἄφροσιν οὐδὲ τὰ πλείονα ἀρκέσειν. Ἀντωνίῳ μὲν δὴ τάδε ὁ Καῖσαρ ἐνεσήμαινε, Λεπίδῳ δὲ καὶ Ἀσινίῳ σαφέστερον ἔτι περὶ τῆσ ἐσ αὑτὸν ὕβρεωσ καὶ τῆσ τῶν σφαγέων ἀθρόασ προαγωγῆσ ἐπέστελλεν, ἐκφοβῶν αὐτούσ, μὴ ἐσ χάριν τῆσ Πομπηιανῆσ ἑταιρείασ καθ’ ἕνα τῶν Καίσαροσ ἕκαστοσ ὅμοια Ἀντωνίῳ πάθοι, κἀκείνῳ δι’ ἀφροσύνην καὶ ὑπεροψίαν τοῦδε τοῦ δέουσ τάδε παθόντι.

ἠξίου τε ἐσ μὲν εὐπρέπειαν τῆσ βουλῆσ εἶναι κατηκόουσ, ἐσ δὲ τὸ σφέτερον ἀσφαλὲσ συμφρονεῖν, ἑώσ ἔτι δύνανται, καὶ ὀνειδίζειν ταῦτα Ἀντωνίῳ, μιμεῖσθαί τε τοὺσ ὑπὸ σφίσιν ὁπλίτασ· οὐ διαλυομένουσ, οὐδ’ ὅτε παύσαιντο τῶν στρατειῶν, ἵνα μὴ τοῖσ ἐχθροῖσ εἰε͂ν εὐεπίθετοι, ἀλλ’ ἀθρόουσ ἐν ἀλλοτρίᾳ συνοικίζεσθαι διὰ τὴν ἰσχὺν μᾶλλον ἐθέλοντασ ἢ καθ’ ἕνα τῶν πατρίδων ἀπολαύειν. τάδε μὲν ὁ Καῖσαρ Λεπίδῳ τε ἐπέστελλε καὶ Ἀσινίῳ· Δέκμῳ δὲ ὁ ἀρχαῖοσ στρατὸσ ἐνόσει πιμπλάμενοσ ἐκ λιμοῦ καὶ τὰσ γαστέρασ κατερρήγνυντο, ὅ τε νεοστράτευτοσ ἀγύμναστοσ ἔτι ἦν. Πλάγκοσ δὲ προσεγένετο μετὰ τοῦ οἰκείου στρατοῦ, καὶ ὁ Δέκμοσ ἐπέστελλε τῇ βουλῇ τὸν Ἀντώνιον ἀλώμενον κυνηγετήσειν ναυτικῶν περ ἤδη γεγονότων. Οἵ τε Πομπηιανοὶ πυθόμενοι θαυμαστοὶ ὅσοι διεφάνησαν, ἐκβοῶντεσ ἄρτι τὴν πάτριον ἐλευθερίαν ἀπειληφέναι, καὶ θυσίαι καθ’ ἕνα ἦσαν καὶ χειροτονίαι δέκα ἀνδρῶν ἐσ εὔθυναν τῆσ ἀρχῆσ τῆσ Ἀντωνίου.

πρόσχημα δὲ τοῦτο ἦν ἐσ ἀκύρωσιν τῶν ὑπὸ Καίσαροσ διατεταγμένων· Ἀντώνιοσ γὰρ οὐδὲν αὐτὸσ ἢ πάνυ σμικρά, πάντα δὲ ἐκ τῶν Καίσαροσ ὑπομνημάτων διῳκήκει, καὶ τόδε σαφῶσ εἰδυῖα ἡ βουλὴ τὰ μέν τινα αὐτῶν ἐπὶ προφάσεσι διέλυεν, ἀθρόα δὲ οὕτωσ ἤλπιζε διαλύσειν. οἱ μὲν δὴ δέκα προύγραφον, ὅ τι τισ λάβοι παρὰ τὴν ἀρχὴν Ἀντωνίου, πάντασ αὐτίκα ἀπογράφεσθαι καὶ διδάσκειν· ἀπειλαί τε τοῖσ ἀπειθοῦσιν ἐπετίθεντο. καὶ τὴν ὕπατον ἀρχὴν ἐσ τὸ λοιπὸν τοῦ ἔτουσ οἱ Πομπηιανοὶ μετῄεσαν ἀντὶ Ἱρτίου τε καὶ Πάνσα· μετῄει δὲ καὶ ὁ Καῖσαρ, οὐκ ἐσ τὴν βουλὴν ἔτι πέμπων, ἀλλ’ ἐσ τὸν Κικέρωνα ἰδίᾳ, καὶ αὐτὸν παρεκάλει καὶ συνάρξαι, ὡσ Κικέρωνα μὲν τὴν ἀρχὴν διοικήσοντα πρεσβύτερόν τε καὶ ἐμπειρότερον ὄντα, αὐτὸσ δὲ τὴν ἐπωνυμίαν καρπωσόμενοσ μόνην ἐσ ἀπόθεσιν τῶν ὅπλων εὐπρεπῆ, οὗ δὴ καὶ πρῴην ἕνεκα τὸν θρίαμβον αἰτῆσαι. Κικέρων μὲν δὴ τούτοισ ἐπαρθεὶσ διὰ φιλαρχίαν, ἔλεγεν αἰσθέσθαι σπονδῶν ἐν τοῖσ ἔξω στρατηγοῖσ ὑπονοουμένων καὶ συνεβούλευε θεραπεῦσαι τὸν ἄνδρα, ὑβρισμένον καὶ στρατοῦ ἔτι ἄρχοντα πολλοῦ, ἀνασχέσθαι τε παρ’ ἡλικίαν ἄρχοντοσ ἐν τῇ πόλει μᾶλλον ἢ μηνίοντοσ ἐν ὅπλοισ· ὡσ δ’ ἄν τι μὴ πράξειε παρὰ τὸ τῇ βουλῇ συμφέρον, ἐκέλευεν αὐτῷ συνελέσθαι τῶν τινα πρεσβυτέρων ἔμφρονα, τῆσ ἐκείνου νεότητοσ ἐγκρατῆ παιδαγωγόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION