Plutarch, De Pythiae oraculis, section 17

(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 17)

ἐπιβάλλοντοσ δὲ τοῦ Σαραπίωνοσ εἰπεῖν τι περὶ τούτων, ὁ ξένοσ· "τὸ τοιούτων ἀκροᾶσθαι λόγων, ἐμοὶ δ’ ἀναγκαῖόν ἐστι τὴν πρώτην ὑπόσχεσιν ἀπαιτῆσαι περὶ τῆσ αἰτίασ, ἣ πέπαυκε τὴν Πυθίαν ἐν ἔπεσι καὶ μέτροισ ἄλλοισ θεσπίζουσαν· "ὥστ’, εἰ δοκεῖ, τὰ λειπόμενα τῆσ θέασ ὑπερθέμενοι περὶ τούτων ἀκούσωμεν ἐνταῦθα καθίσαντεσ. "οὗτοσ γάρ ἐστιν ὁ μάλιστα πρὸσ τὴν τοῦ χρηστηρίου πίστιν ἀντιβαίνων λόγοσ· "ὡσ δυεῖν θάτερον, ἢ τῆσ Πυθίασ τῷ χωρίῳ μὴ πελαζούσησ ἐν ᾧ τὸ θεῖόν ἐστιν, ἢ τοῦ πνεύματοσ παντάπασιν ἀπεσβεσμένου καὶ τῆσ δυνάμεωσ ἐκλελοιπυίασ. "περιελθόντεσ; "οὖν ἐπὶ τῶν μεσημβρινῶν καθεζόμεθα κρηπίδων τοῦ νεὼ πρὸσ τὸ τῆσ Γῆσ ἱερὸν τὸ θ’ ὕδωρ ἀποβλέποντεσ ὥστ’ εὐθὺσ εἰπεῖν τὸν Βόηθον, ὅτι καὶ ὁ τόποσ τῆσ ἀπορίασ συνεπιλαμβάνεται τῷ ξένῳ. Μουσῶν γὰρ ἦν ἱερὸν ἐνταῦθα περὶ τὴν ἀναπνοὴν τοῦ νάματοσ, ὅθεν ἐχρῶντο πρόσ τε τὰσ λοιβὰσ ὕδατι τούτῳ, ὥσ φησι Σιμωνίδησ ἔνθα χερνίβεσσιν εἰρύεται τὸ Μοισᾶν καλλικόμων ὑπένερθεν ἁγνὸν ὕδωρ. "μικρῷ δὲ περιεργότερον αὖθισ ὁ Σιμωνίδησ τὴν Κλειὼ προσειπών ̄λδθυο; "ἁγνᾶν ἐπίσκοπον, χερνίβων̄ρδθυο; "φησὶ ̄λδθυο; "πολύλιστον ἀραιόν τέ ἐστιν ἀχρυσόπεπλον εὐῶδεσ ἀμβροσίων ἐκ μυχῶν ἐρανὸν ὕδωρ λαβόν. ̄ρδθυο; "οὐκ ὀρθῶσ οὖν Εὔδοξοσ ἐπίστευσε τοῖσ Στυγὸσ ὕδωρ τοῦτο καλεῖσθαι πεφήνασι. "τὰσ δὲ Μούσασ ἱδρύσαντο παρέδρουσ τῆσ μαντικῆσ καὶ φύλακασ αὐτοῦ παρὰ τὸ νᾶμα καὶ τὸ τῆσ Γῆσ ἱερόν, ἧσ λέγεται τὸ μαντεῖον γενέσθαι διὰ τὴν ἐν μέτροισ καὶ μέλεσι χρησμῳδίαν. "ἔνιοι δὲ καὶ πρῶτον ἐνταῦθά φασιν ἡρῷον μέτρον ἀκουσθῆναι, συμφέρετε πτερά, οἰωνοί, κηρόν τε, μέλισσαι ὅτε τῷ θεῷ ἐπιδεᾶ γενομένην ἀποβαλεῖν τὸ σεμνόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION