- ἔφη οὖν καταλαβεῖν αὐτὸν χαμαὶ κυλιόμενον καὶ τὸν φλογμὸν οὐ φέροντα καὶ ψυχρὸν αἰτοῦντα πάνυ ἐρωτικῶσ, ἑαυτὸν δὲ μὴ δοῦναι. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 23:5)
(루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 23:5)
- σπλάγχνων δ̓ ἐπ̓ αὐτῶν διάπυρον τρέχει κακόν, δίναισι φλογμῶν σάρκα πυρπολούμενον, ὁποῖα κρητὴρ μεστὸσ Αἰτναίου πυρὸσ ἢ Σικελὸσ αὐλὼν ἁλιπόρου διασφάγοσ, ὅπου δυσεξέλικτα κυματούμενοσ σήραγξι πετρῶν σκολιὸσ εἱλεῖται κλύδων. (Lucian, 4)
(루키아노스, 4)
- ἡ δὲ ὡρ́α τοῦ ἔτουσ ὅ τι περ τὸ πυρωδέστατόν ἐστι, τοῦ ἀστέροσ ὃν ὑμεῖσ κύνα φατὲ πάντα καταφλέγοντοσ καὶ τὸν ἀέρα ξηρὸν καὶ διακαῆ τιθέντοσ, ὅ τε ἥλιοσ κατὰ μεσημβρίαν ἤδη ὑπὲρ κεφαλῆσ ἐπικείμενοσ φλογμὸν τοῦτον οὐ φορητὸν ἐπάγει τοῖσ σώμασιν. (Lucian, Anacharsis, (no name) 16:11)
(루키아노스, Anacharsis, (no name) 16:11)
- κατά με πέδον γᾶσ ἕλοι, διὰ δὲ θύελλα σπάσαι, πυρόσ τε φλογμὸσ ὁ Διὸσ ἐν κάρᾳ πέσοι. (Euripides, Suppliants, choral, epode4)
(에우리피데스, Suppliants, choral, epode4)
- ἀλλὰ τᾶσ εὐκλεί̈ασ χάριν ἔνθεν ὁρ‐ μάσω τᾶσδ’ ἀπὸ πέτρασ πη‐ δήσασα πυρὸσ ἔσω, σῶμά τ’ αἴθοπι φλογμῷ πόσει συμμείξασα, φίλον χρῶτα χρωτὶ πέλασ θεμένα, Φερσεφονείασ ἥξω θαλάμουσ, σὲ τὸν θανόντ’ οὔποτ’ ἐμᾷ προδοῦσα ψυχᾷ κατὰ γᾶσ. (Euripides, Suppliants, episode, antistrophe 13)
(에우리피데스, Suppliants, episode, antistrophe 13)
- νῦν δ’ οἳ μὲν Αἵδᾳ μέλονται κάτω, τείχεα δὲ φλογμὸσ ὥστε Διόσ ἐπέσυτο φλόξ, ἐπὶ δὲ πάθεα πάθεσι φέρεισ ἀθλίοισ συμφοραῖσ αἰλίνοισ. (Euripides, Helen, choral, antistrophe 24)
(에우리피데스, Helen, choral, antistrophe 24)
- ὀδύναι δὲ καὶ καῦμα καὶ φλογμὸσ ἔσχατοσ κατέχει μέχρι τινόσ, μέχρι ἂν τὰ Ῥεύματα πεφθῇ καὶ γένηται παχύτερα καὶ λήμη ἀπ’ αὐτῶν ᾖ. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, , xix.2)
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, , xix.2)
- φλογμόσ τ’ ὀμματοστερὴσ φυτῶν, τὸ μὴ περᾶν ὁρ́ον τόπων, μηδ’ ἄκαρποσ αἰανὴσ ἐφερπέτω νόσοσ, μῆλά τ’ εὐθενοῦντα γᾶ ξὺν διπλοῖσιν ἐμβρύοισ τρέφοι χρόνῳ τεταγμένῳ· (Aeschylus, Eumenides, choral, antistrophe 12)
(아이스킬로스, 에우메니데스, choral, antistrophe 12)