Sense

1. to spend time
2. to last long, continue
3. to persevere
4. to take time, tarry, linger, delay, be slow
5. (of ailments) to be/become chronic
6. (of wine) to be/become old, to have age

Examples

• χρονιζομένου δὲ τοῦ πολέμου, μὴ δυνάμενοσ ἑλεῖν Ἀθήνασ εὔχεται Διὶ παρ’ Ἀθηναίων λαβεῖν δίκασ. (Apollodorus, Library and Epitome, book 3, chapter 15 8:6)
• χρονιζομένου δὲ τοῦ πολέμου Μοῦρκοσ μὲν ἦλθεν ἐκ Ῥώμησ εἰσ τὴν ἀρχὴν τὴν Σέξστου, Καῖσαρ δ’ ὑπὸ τῶν περὶ Κάσσιον καὶ Βροῦτον ἐν τῷ βουλευτηρίῳ κτείνεται κατασχὼν τὴν ἀρχὴν ἔτη τρία καὶ μῆνασ ἕξ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 14 346:1)

Similar forms

• χρόνιον (33)
• χρόνιος (30)
• χρονικοῖς (23)
• χρόνια (20)
• χρονίου (16)
• χρονίοισι (10)
• χρονίη (9)
• χρονίζειν (8)
• χρονιεῖ (6)
• χρονίσῃς (6)
• χρονίῳ (6)
• χρονίους (5)
• χρόνιοι (4)
• χρονιώτερα (3)
• χρονίζον (3)
• χρονίῃ (3)
• χρονίοις (3)
• χρονίῃσι (3)
• Χρονικῶν (3)
• χρόνιόν (2)
• Χρονίων (2)
• χρονίζει (2)
• χρονίας (2)
• χρονίης (2)
• χρόνιαι (2)
• χρόνιοί (2)
• χρονιωτέρη (2)
• χρονίζοντι (2)
• χρονίαν (2)
• χρονίην (2)
• χρονίζῃ (2)
• χρονικαῖς (2)
• χρόνι (1)
• χρονίῃς (1)
• χρονισμῷ (1)
• χρονίαις (1)
• χρονίᾐ (1)
• χρονίσητε (1)
• χρονίζεται (1)
• χρονίᾳ (1)
• χρονικὰ (1)
• χρονίσει (1)
• χρονιστέον (1)
• χρονίζουσι (1)
• Χρονικῶν> (1)
• χρόνιός (1)
• χρονισμόν (1)
• χρονιωτάτη (1)
• χρονίζομεν (1)
• χρονιη (1)
• χρονικὴν (1)
• χρονίζεις (1)
• χρονιεῖς (1)
• χρονισθεὶς (1)
• χρονισμὸν (1)
• χρονιωθῇ (1)
• χρονία (1)
• χρονίσῃ (1)
• χρονίσω (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary