Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνταράσσω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συνταράσσω συνταράξω

Structure: συν (Prefix) + ταράσς (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to throw all together into confusion, to confound, disturb, trouble, confounded with, to be thrown into confusion, to be confounded, greatly troubled, much distressed

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνταράσσω συνταράσσεις συνταράσσει
Dual συνταράσσετον συνταράσσετον
Plural συνταράσσομεν συνταράσσετε συνταράσσουσιν*
SubjunctiveSingular συνταράσσω συνταράσσῃς συνταράσσῃ
Dual συνταράσσητον συνταράσσητον
Plural συνταράσσωμεν συνταράσσητε συνταράσσωσιν*
OptativeSingular συνταράσσοιμι συνταράσσοις συνταράσσοι
Dual συνταράσσοιτον συνταρασσοίτην
Plural συνταράσσοιμεν συνταράσσοιτε συνταράσσοιεν
ImperativeSingular συντάρασσε συνταρασσέτω
Dual συνταράσσετον συνταρασσέτων
Plural συνταράσσετε συνταρασσόντων, συνταρασσέτωσαν
Infinitive συνταράσσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνταρασσων συνταρασσοντος συνταρασσουσα συνταρασσουσης συνταρασσον συνταρασσοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνταράσσομαι συνταράσσει, συνταράσσῃ συνταράσσεται
Dual συνταράσσεσθον συνταράσσεσθον
Plural συνταρασσόμεθα συνταράσσεσθε συνταράσσονται
SubjunctiveSingular συνταράσσωμαι συνταράσσῃ συνταράσσηται
Dual συνταράσσησθον συνταράσσησθον
Plural συνταρασσώμεθα συνταράσσησθε συνταράσσωνται
OptativeSingular συνταρασσοίμην συνταράσσοιο συνταράσσοιτο
Dual συνταράσσοισθον συνταρασσοίσθην
Plural συνταρασσοίμεθα συνταράσσοισθε συνταράσσοιντο
ImperativeSingular συνταράσσου συνταρασσέσθω
Dual συνταράσσεσθον συνταρασσέσθων
Plural συνταράσσεσθε συνταρασσέσθων, συνταρασσέσθωσαν
Infinitive συνταράσσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνταρασσομενος συνταρασσομενου συνταρασσομενη συνταρασσομενης συνταρασσομενον συνταρασσομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνταράξω συνταράξεις συνταράξει
Dual συνταράξετον συνταράξετον
Plural συνταράξομεν συνταράξετε συνταράξουσιν*
OptativeSingular συνταράξοιμι συνταράξοις συνταράξοι
Dual συνταράξοιτον συνταραξοίτην
Plural συνταράξοιμεν συνταράξοιτε συνταράξοιεν
Infinitive συνταράξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνταραξων συνταραξοντος συνταραξουσα συνταραξουσης συνταραξον συνταραξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνταράξομαι συνταράξει, συνταράξῃ συνταράξεται
Dual συνταράξεσθον συνταράξεσθον
Plural συνταραξόμεθα συνταράξεσθε συνταράξονται
OptativeSingular συνταραξοίμην συνταράξοιο συνταράξοιτο
Dual συνταράξοισθον συνταραξοίσθην
Plural συνταραξοίμεθα συνταράξοισθε συνταράξοιντο
Infinitive συνταράξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνταραξομενος συνταραξομενου συνταραξομενη συνταραξομενης συνταραξομενον συνταραξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνετάρασσον συνετάρασσες συνετάρασσεν*
Dual συνεταράσσετον συνεταρασσέτην
Plural συνεταράσσομεν συνεταράσσετε συνετάρασσον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεταρασσόμην συνεταράσσου συνεταράσσετο
Dual συνεταράσσεσθον συνεταρασσέσθην
Plural συνεταρασσόμεθα συνεταράσσεσθε συνεταράσσοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐχθραὶ δὲ πᾶσαι συνταράσσονται πόλεισ, ὅσων σπαράγματ’ ἢ κύνεσ καθήγνισαν ἢ θῆρεσ ἤ τισ πτηνὸσ οἰωνόσ, φέρων ἀνόσιον ὀσμὴν ἑστιοῦχον ἐσ πόλιν. (Sophocles, Antigone, episode 2:6)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION