Ancient Greek-English Dictionary Language

συνημερεύω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνημερεύω συνημερεύσω

Structure: συν (Prefix) + ἡμερεύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to pass the day together or with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνημερεύω συνημερεύεις συνημερεύει
Dual συνημερεύετον συνημερεύετον
Plural συνημερεύομεν συνημερεύετε συνημερεύουσιν*
SubjunctiveSingular συνημερεύω συνημερεύῃς συνημερεύῃ
Dual συνημερεύητον συνημερεύητον
Plural συνημερεύωμεν συνημερεύητε συνημερεύωσιν*
OptativeSingular συνημερεύοιμι συνημερεύοις συνημερεύοι
Dual συνημερεύοιτον συνημερευοίτην
Plural συνημερεύοιμεν συνημερεύοιτε συνημερεύοιεν
ImperativeSingular συνημέρευε συνημερευέτω
Dual συνημερεύετον συνημερευέτων
Plural συνημερεύετε συνημερευόντων, συνημερευέτωσαν
Infinitive συνημερεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνημερευων συνημερευοντος συνημερευουσα συνημερευουσης συνημερευον συνημερευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνημερεύομαι συνημερεύει, συνημερεύῃ συνημερεύεται
Dual συνημερεύεσθον συνημερεύεσθον
Plural συνημερευόμεθα συνημερεύεσθε συνημερεύονται
SubjunctiveSingular συνημερεύωμαι συνημερεύῃ συνημερεύηται
Dual συνημερεύησθον συνημερεύησθον
Plural συνημερευώμεθα συνημερεύησθε συνημερεύωνται
OptativeSingular συνημερευοίμην συνημερεύοιο συνημερεύοιτο
Dual συνημερεύοισθον συνημερευοίσθην
Plural συνημερευοίμεθα συνημερεύοισθε συνημερεύοιντο
ImperativeSingular συνημερεύου συνημερευέσθω
Dual συνημερεύεσθον συνημερευέσθων
Plural συνημερεύεσθε συνημερευέσθων, συνημερευέσθωσαν
Infinitive συνημερεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνημερευομενος συνημερευομενου συνημερευομενη συνημερευομενης συνημερευομενον συνημερευομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνημερεύσω συνημερεύσεις συνημερεύσει
Dual συνημερεύσετον συνημερεύσετον
Plural συνημερεύσομεν συνημερεύσετε συνημερεύσουσιν*
OptativeSingular συνημερεύσοιμι συνημερεύσοις συνημερεύσοι
Dual συνημερεύσοιτον συνημερευσοίτην
Plural συνημερεύσοιμεν συνημερεύσοιτε συνημερεύσοιεν
Infinitive συνημερεύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνημερευσων συνημερευσοντος συνημερευσουσα συνημερευσουσης συνημερευσον συνημερευσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνημερεύσομαι συνημερεύσει, συνημερεύσῃ συνημερεύσεται
Dual συνημερεύσεσθον συνημερεύσεσθον
Plural συνημερευσόμεθα συνημερεύσεσθε συνημερεύσονται
OptativeSingular συνημερευσοίμην συνημερεύσοιο συνημερεύσοιτο
Dual συνημερεύσοισθον συνημερευσοίσθην
Plural συνημερευσοίμεθα συνημερεύσοισθε συνημερεύσοιντο
Infinitive συνημερεύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνημερευσομενος συνημερευσομενου συνημερευσομενη συνημερευσομενης συνημερευσομενον συνημερευσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • συνημερεύειν δὲ καὶ συζῆν οὗτοι βούλονται· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 29:3)
  • βραχὺ γὰρ ἐν αὐτοῖσ τὸ τῆσ ἡδονῆσ, οὐδεὶσ δὲ δύναται συνημερεύειν τῷ λυπηρῷ οὐδὲ τῷ μὴ ἡδεῖ· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 49:5)
  • οὐδὲν γὰρ οὕτωσ ἐστὶ φίλων ὡσ τὸ συζῆν ὠφελείασ μὲν γὰρ οἱ ἐνδεεῖσ ὀρέγονται, συνημερεύειν δὲ καὶ οἱ μακάριοι· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 50:3)
  • φίλοι δ’ οὐ πάνυ εἰσὶ διὰ τὸ μὴ συνημερεύειν μηδὲ χαίρειν ἀλλήλοισ, ἃ δὴ μάλιστ’ εἶναι δοκεῖ φιλικά. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 57:5)
  • γελοῖοσ δ’ ἂν φαίνοιτο καὶ ὁ ἐγκαλῶν τῷ μὴ τέρποντι, ἐξὸν μὴ συνημερεύειν. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 139:4)

Synonyms

  1. to pass the day together or with

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION