Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνηγορέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συνηγορέω συνηγορήσω

Structure: συνηγορέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: sunh/goros

Sense

  1. to be an advocate, to be, advocate, plead, cause
  2. to second

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηγόρω συνηγόρεις συνηγόρει
Dual συνηγόρειτον συνηγόρειτον
Plural συνηγόρουμεν συνηγόρειτε συνηγόρουσιν*
SubjunctiveSingular συνηγόρω συνηγόρῃς συνηγόρῃ
Dual συνηγόρητον συνηγόρητον
Plural συνηγόρωμεν συνηγόρητε συνηγόρωσιν*
OptativeSingular συνηγόροιμι συνηγόροις συνηγόροι
Dual συνηγόροιτον συνηγοροίτην
Plural συνηγόροιμεν συνηγόροιτε συνηγόροιεν
ImperativeSingular συνηγο͂ρει συνηγορεῖτω
Dual συνηγόρειτον συνηγορεῖτων
Plural συνηγόρειτε συνηγοροῦντων, συνηγορεῖτωσαν
Infinitive συνηγόρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνηγορων συνηγορουντος συνηγορουσα συνηγορουσης συνηγορουν συνηγορουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηγόρουμαι συνηγόρει, συνηγόρῃ συνηγόρειται
Dual συνηγόρεισθον συνηγόρεισθον
Plural συνηγοροῦμεθα συνηγόρεισθε συνηγόρουνται
SubjunctiveSingular συνηγόρωμαι συνηγόρῃ συνηγόρηται
Dual συνηγόρησθον συνηγόρησθον
Plural συνηγορώμεθα συνηγόρησθε συνηγόρωνται
OptativeSingular συνηγοροίμην συνηγόροιο συνηγόροιτο
Dual συνηγόροισθον συνηγοροίσθην
Plural συνηγοροίμεθα συνηγόροισθε συνηγόροιντο
ImperativeSingular συνηγόρου συνηγορεῖσθω
Dual συνηγόρεισθον συνηγορεῖσθων
Plural συνηγόρεισθε συνηγορεῖσθων, συνηγορεῖσθωσαν
Infinitive συνηγόρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνηγορουμενος συνηγορουμενου συνηγορουμενη συνηγορουμενης συνηγορουμενον συνηγορουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηγορήσω συνηγορήσεις συνηγορήσει
Dual συνηγορήσετον συνηγορήσετον
Plural συνηγορήσομεν συνηγορήσετε συνηγορήσουσιν*
OptativeSingular συνηγορήσοιμι συνηγορήσοις συνηγορήσοι
Dual συνηγορήσοιτον συνηγορησοίτην
Plural συνηγορήσοιμεν συνηγορήσοιτε συνηγορήσοιεν
Infinitive συνηγορήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνηγορησων συνηγορησοντος συνηγορησουσα συνηγορησουσης συνηγορησον συνηγορησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηγορήσομαι συνηγορήσει, συνηγορήσῃ συνηγορήσεται
Dual συνηγορήσεσθον συνηγορήσεσθον
Plural συνηγορησόμεθα συνηγορήσεσθε συνηγορήσονται
OptativeSingular συνηγορησοίμην συνηγορήσοιο συνηγορήσοιτο
Dual συνηγορήσοισθον συνηγορησοίσθην
Plural συνηγορησοίμεθα συνηγορήσοισθε συνηγορήσοιντο
Infinitive συνηγορήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνηγορησομενος συνηγορησομενου συνηγορησομενη συνηγορησομενης συνηγορησομενον συνηγορησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσυνηγο͂ρουν ἐσυνηγο͂ρεις ἐσυνηγο͂ρειν*
Dual ἐσυνηγόρειτον ἐσυνηγορεῖτην
Plural ἐσυνηγόρουμεν ἐσυνηγόρειτε ἐσυνηγο͂ρουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσυνηγοροῦμην ἐσυνηγόρου ἐσυνηγόρειτο
Dual ἐσυνηγόρεισθον ἐσυνηγορεῖσθην
Plural ἐσυνηγοροῦμεθα ἐσυνηγόρεισθε ἐσυνηγόρουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "Γλαφύρα, συνηγορεῖσ ἄρα λόγῳ, ὃσ ἄπιστα ἔλεγεν εἶναι γυναιξίν, εἰ συνομόσασά τέ μοι καὶ συγκατοικισθεῖσα παρθένοσ παίδων ἡμῖν γεγονότων λήθῃ παραδίδωσ ἔρωτασ τοὺσ ἐμοὺσ δευτέρων ἐπιθυμίᾳ γάμων. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 17 425:1)

Synonyms

  1. to be an advocate

  2. to second

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION