Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνευδοκέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνευδοκέω συνευδοκήσω

Structure: συν (Prefix) + εὐδοκέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to consent to
  2. to sympathise with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνευδόκω συνευδόκεις συνευδόκει
Dual συνευδόκειτον συνευδόκειτον
Plural συνευδόκουμεν συνευδόκειτε συνευδόκουσιν*
SubjunctiveSingular συνευδόκω συνευδόκῃς συνευδόκῃ
Dual συνευδόκητον συνευδόκητον
Plural συνευδόκωμεν συνευδόκητε συνευδόκωσιν*
OptativeSingular συνευδόκοιμι συνευδόκοις συνευδόκοι
Dual συνευδόκοιτον συνευδοκοίτην
Plural συνευδόκοιμεν συνευδόκοιτε συνευδόκοιεν
ImperativeSingular συνευδο͂κει συνευδοκεῖτω
Dual συνευδόκειτον συνευδοκεῖτων
Plural συνευδόκειτε συνευδοκοῦντων, συνευδοκεῖτωσαν
Infinitive συνευδόκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνευδοκων συνευδοκουντος συνευδοκουσα συνευδοκουσης συνευδοκουν συνευδοκουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνευδόκουμαι συνευδόκει, συνευδόκῃ συνευδόκειται
Dual συνευδόκεισθον συνευδόκεισθον
Plural συνευδοκοῦμεθα συνευδόκεισθε συνευδόκουνται
SubjunctiveSingular συνευδόκωμαι συνευδόκῃ συνευδόκηται
Dual συνευδόκησθον συνευδόκησθον
Plural συνευδοκώμεθα συνευδόκησθε συνευδόκωνται
OptativeSingular συνευδοκοίμην συνευδόκοιο συνευδόκοιτο
Dual συνευδόκοισθον συνευδοκοίσθην
Plural συνευδοκοίμεθα συνευδόκοισθε συνευδόκοιντο
ImperativeSingular συνευδόκου συνευδοκεῖσθω
Dual συνευδόκεισθον συνευδοκεῖσθων
Plural συνευδόκεισθε συνευδοκεῖσθων, συνευδοκεῖσθωσαν
Infinitive συνευδόκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνευδοκουμενος συνευδοκουμενου συνευδοκουμενη συνευδοκουμενης συνευδοκουμενον συνευδοκουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνευδοκήσω συνευδοκήσεις συνευδοκήσει
Dual συνευδοκήσετον συνευδοκήσετον
Plural συνευδοκήσομεν συνευδοκήσετε συνευδοκήσουσιν*
OptativeSingular συνευδοκήσοιμι συνευδοκήσοις συνευδοκήσοι
Dual συνευδοκήσοιτον συνευδοκησοίτην
Plural συνευδοκήσοιμεν συνευδοκήσοιτε συνευδοκήσοιεν
Infinitive συνευδοκήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνευδοκησων συνευδοκησοντος συνευδοκησουσα συνευδοκησουσης συνευδοκησον συνευδοκησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνευδοκήσομαι συνευδοκήσει, συνευδοκήσῃ συνευδοκήσεται
Dual συνευδοκήσεσθον συνευδοκήσεσθον
Plural συνευδοκησόμεθα συνευδοκήσεσθε συνευδοκήσονται
OptativeSingular συνευδοκησοίμην συνευδοκήσοιο συνευδοκήσοιτο
Dual συνευδοκήσοισθον συνευδοκησοίσθην
Plural συνευδοκησοίμεθα συνευδοκήσοισθε συνευδοκήσοιντο
Infinitive συνευδοκήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνευδοκησομενος συνευδοκησομενου συνευδοκησομενη συνευδοκησομενης συνευδοκησομενον συνευδοκησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηὐδο͂κουν συνηὐδο͂κεις συνηὐδο͂κειν*
Dual συνηὐδόκειτον συνηὐδοκεῖτην
Plural συνηὐδόκουμεν συνηὐδόκειτε συνηὐδο͂κουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηὐδοκοῦμην συνηὐδόκου συνηὐδόκειτο
Dual συνηὐδόκεισθον συνηὐδοκεῖσθην
Plural συνηὐδοκοῦμεθα συνηὐδόκεισθε συνηὐδόκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • μετὰ τοῦτο τὸ ἔργον οὐδὲν ἔτι διαμελλήσασ ὁ Ταρκύνιοσ ἐπάγεται γυναῖκα τὴν Τυλλίαν οὔτε τοῦ πατρὸσ αὐτῆσ βεβαιοῦντοσ τὸν γάμον οὔτε τῆσ μητρὸσ συνευδοκούσησ, ἀλλ’ αὐτὴν παρ’ ἑαυτῆσ λαβών. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 30 6:1)

Synonyms

  1. to consent to

  2. to sympathise with

Derived

  • εὐδοκέω (to be well pleased or content, to acquiesce in a thing, to be well-pleasing or acceptable)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION