Sense

1. to breathe together with, to go along with, to yield or bow
2. to agree together, conspire

Examples

• δεύτερον δὲ τὸ φύσει διοικεῖσθαι τόνδε τὸν κόσμον σύμπνουν καὶ συμπαθῆ αὐτὸν αὑτῷ ὄντα· (Plutarch, De fato, section 11 3:2)
• Ἱπποκράτησ μὲν γὰρ τὴν προτέραν Ῥηθεῖσαν ἐτράπετο, καθ’ ἣν ἥνωται μὲν ἡ οὐσία καὶ ἀλλοιοῦται καὶ σύμπνουν ὅλον ἐστὶ καὶ σύρρουν τὸ σῶμα καὶ ἡ φύσισ ἅπαντα τεχνικῶσ καὶ δικαίωσ πράττει δυνάμεισ ἔχουσα, καθ’ ἃσ ἕκαστον τῶν μορίων ἕλκει μὲν ἐφ’ ἑαυτὸ τὸν οἰκεῖον ἑαυτῷ χυμόν, ἕλξαν δὲ προσφύει τε παντὶ μέρει τῶν ἐν αὑτῷ καὶ τελέωσ ἐξομοιοῖ, τὸ δὲ μὴ κρατηθὲν ἐν τούτῳ μηδὲ τὴν παντελῆ δυνηθὲν ἀλλοίωσίν τε καὶ ὁμοιότητα τοῦ τρεφομένου καταδέξασθαι δι’ ἑτέρασ αὖ τινοσ ἐκκριτικῆσ δυνάμεωσ ἀποτρίβεται. (Galen, On the Natural Faculties., , section 1216)

Similar forms

• σύμπνοια (2)
• σύμπνουν (2)
• σύμπνοον (2)
• σύμπνοιάν (2)
• συμπνεῦσαι (1)
• συμπνοίας (1)
• συμπνέων (1)
• συμπνεῦσαί (1)
• σύμπνοιαν (1)
• σύμπνοα (1)
• συμπνεύσῃ (1)
• συμπνέοντα (1)
• συμπνιγοῦς (1)
• σύμπνους (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.