Sense

1. to speak in public, to use or practise oratory, to be spoken
2. to teach oratory

Examples

• οὕτω γοῦν οἱ πολλοὶ νῦν ῥητορεύουσιν. (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 14:17)
• ἀγένειον τοῦτο ὡς ἀληθῶς εἴρηκας, ἔτι παιδαγωγοῦ τινος δεόμενον, συνήγορον ἐν συνουσίᾳ φιλοσόφων παραστήσασθαι ἑρμηνεύσοντα πρὸς τοὺς παρόντας ἅπερ ἂν δοκῇ Τιμοκλεῖ, καὶ τὸν μὲν Δᾶμιν αὐτοπρόσωπον καὶ δι αὑτοῦ λέγειν, τὸν δὲ ὑποκριτῇ προσχρώμενον ἰδίᾳ πρὸς τὸ οὖς ἐκείνῳ ὑποβάλλειν τὰ δοκοῦντα, τὸν ὑποκριτὴν δὲ ῥητορεύειν, οὐδ αὐτὸν ἴσως συνιέντα ὅ τι ἀκούσειε. (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 29:3)
• καὶ πῶς ἂν τούτων συνεμπεσόντων οἱ ῥήτορες ἔτι ῥητορεύοιεν, τὴν μεγίστην εἰς τοὺς λόγους ὑπόθεσιν ἀφῃρημένοι· (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 32:3)
• ἐγὼ γὰρ ἐπειδὴ τάχιστα συνεῖδον ὁπόσα τοῖς ῥητορεύουσιν ἀναγκαῖον τὰ δυσχερῆ προσεῖναι, ἀπάτην καὶ ψεῦδος καὶ θρασύτητα καὶ βοὴν καὶ ὠθισμοὺς καὶ μυρία ἄλλα, ταῦτα μέν, ὥσπερ εἰκὸς ἦν, ἀπέφυγον, ἐπὶ δὲ τὰ σά, ὦ Φιλοσοφία, καλὰ ὁρμήσας ἠξίουν ὁπόσον ἔτι μοι λοιπὸν τοῦ βίου καθάπερ ἐκ ζάλης καὶ κλύδωνος εἰς εὔδιὸν τινα λιμένα ἐσπλεύσας ὑπὸ σοὶ σκεπόμενος καταβιῶναι. (Lucian, Piscator, (no name) 29:6)
• καὶ ἄρχειν καὶ δικάζειν καὶ ῥητορεύειν ἐν δὲ τοῖς βίοις οὐδενὸς ἔστιν εὑρεῖν οὐ στρατηγίαν, οὐ νομοθεσίαν, οὐ πάροδον εἰς βουλήν, οὐ συνηγορίαν ἐπὶ δικαστῶν, οὐ στρατείαν ὑπὲρ πατρίδος, οὐ πρεσβείαν, οὐκ ἐπίδοσιν: (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 2 1:1)

Similar forms

• ῥήτορες (125)
• ῥητορείας (13)
• ῥητορεύειν (9)
• ῥητορείαν (6)
• ῥήτορές (4)
• ῥητορεία (3)
• ῥητορεύουσιν (3)
• ῥητορειῶν (3)
• ῥητορείαις (3)
• ῥητορεύοντα (2)
• ῥητορεῦσαι (2)
• ῥητορεύσειν (2)
• ῥητορεύων (2)
• ῥητορεύωμεν (1)
• ῥητορεῖαι (1)
• ῥητορευόντων (1)
• ῥητορεύωσι (1)
• ῥητορεύοιεν (1)
• ῥητορεύοντας (1)
• ῥητορεύεις (1)
• ῥητορεύσας (1)
• ῥήτορε (1)
• ῥήτο[ρες (1)
• ῥητορεύουσι? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.