πόπανον
Second declension Noun; Neuter
Transliteration:
Principal Part:
πόπανον
πόπανου
Structure:
ποπαν
(Stem)
+
ον
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἀλλ’ ἐγὼ οἶδα τὴν αἰτίαν παρ’ ἡμῖν μὲν γὰρ ἀσφόδελοσ μόνον καὶ χοαὶ καὶ πόπανα καὶ ἐναγίσματα, τὰ δ’ ἄλλα ζόφοσ καὶ ὁμίχλη καὶ σκότοσ, ἐν δὲ τῷ οὐρανῷ φαιδρὰ πάντα καὶ ἥ τε ἀμβροσία πολλὴ καὶ τὸ νέκταρ ἄφθονον ὥστε ἥδιον παρ’ ἐκείνοισ βραδύνειν ἐοίκε. (Lucian, Cataplus, (no name) 2:4)
- ὡσ αἱ τράπεζαί γ’ εἰσὶν ἐπινενησμέναι ἀγαθῶν ἁπάντων καὶ παρεσκευασμέναι, κλῖναί τε σισυρῶν καὶ δαπίδων νενασμέναι, κρατῆρα συγκιρνᾶσιν, αἱ μυροπώλιδεσ ἑστᾶσ’ ἐφεξῆσ, τὰ τεμάχη ῥιπίζεται, λαγῷ’ ἀναπηγνύασι, πόπανα πέττεται, στέφανοι πλέκονται, φρύγεται τραγήματα, χύτρασ ἔτνουσ ἕψουσιν αἱ νεώταται. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Episode 4:2)
- ἐπεὶ δὲ βωμῷ πόπανα καὶ προθύματα καθωσιώθη πέλανοσ Ἡφαίστου φλογί, κατεκλίναμεν τὸν Πλοῦτον, ὥσπερ εἰκὸσ ἦν· (Aristophanes, Plutus, Episode 1:7)
- παραιτητέον δὲ καταλέγειν οὐδὲ γὰρ οὕτωσ εὐτυχῶσ μνήμησ ἔχω ‐ ἃ ἐξέθετο πόπανα καὶ πέμματα Ἀριστομένησ ὁ Ἀθηναῖοσ ἐν γ’ τῶν πρὸσ τὰσ ἱερουργίασ, ἔγνωμεν δὲ καὶ ἡμεῖσ τὸν ἄνδρα τοῦτον νεώτεροι πρεσβύτερον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 82 2:5)
- καὶ ὅλωσ τὸν ὄνον οὐ καθαρὸν ἀλλὰ δαιμονικὸν ἡγοῦνται ζῷον εἶναι διὰ τὴν πρὸσ ἐκεῖνον ὁμοιότητα καὶ πόπανα ποιοῦντεσ ἐν θυσίαισ τοῦ τε Παϋνὶ καὶ τοῦ Φαωφὶ μηνὸσ ἐπιπλάττουσι παράσημον ὄνον δεδεμένον. (Plutarch, De Iside et Osiride, section 30 4:2)