Sense

1. one who sleeps beside, a bedfellow, husband, spouse

Examples

• αὐτὸς δ ἐκ κεφαλῆς γλαυκώπιδα Τριτογένειαν δεινὴν ἐγρεκύδοιμον ἀγέστρατον Ἀτρυτώνην πότνιαν, ᾗ κέλαδοί τε ἅδον πόλεμοί τε μάχαι τε, Ἥρη δ Ἥφαιστον κλυτὸν οὐ φιλότητι μιγεῖσα γείνατο, καὶ ζαμένησε καὶ ἤρισε ᾧ παρακοίτῃ, ἐκ πάντων τέχνῃσι κεκασμένον Οὐρανιώνων. (Hesiod, Theogony, Book Th. 91:1)
• <Ἥρη δὲ ζαμένησε καὶ ἤρισε ᾧ παρακοίτῃ. (Hesiod, Theogony, Book Th. 92:1)
• ἐκ δέ με κείνης Πλακιδίη κόσμησε σὺν ὀλβίστῳ παρακοίτῃ: (Unknown, Greek Anthology, book 1, chapter 123)
• γυμνὸν δ εἶχε μέτωπον ἀναστέλλουσα δ ὀπωπὰς εἰνάλιον σκοπίαζε μελαγχαίτην παρακοίτην. (Unknown, Greek Anthology, book 2, chapter 1 12:3)
• Οἰνώνη δὲ χόλῳ φρένας ἔζεεν, ἔζεε πικρῷ ζήλῳ θυμὸν ἔδουσα, Πάριν δ ἐδόκευε λαθοῦσα ὄμματι μαινομένῳ κρυφίην δ ἤγγειλεν ἀπειλήν, δεξιτερῇ βαρύποτμον ἀναινομένη παρακοίτην, αἰδομένῳ μὲν ἐοίκεν ὁ βουκόλος, εἶχε δ ὀπωπὴν πλαζομένην ἑτέρωσε δυσίμερος: (Unknown, Greek Anthology, book 2, chapter 1 43:1)
• στέμμα πολυστρέπτοισιν ἐπάρμενον εἶχεν ἐθείραις, Ἀλκμήνης μενέχαρμος ἀριστοτόκου παρακοίτης, Θουκυδίδης δ ἐλέλιξεν ἑὸν νόον ἦν δὲ νοῆσαι οἱά῀ περ ἱστορίης δημηγόρον ἦθος ὑφαίνων δεξιτερὴν γὰρ ἀνέσχε μετάρσιον, ὡς πρὶν ἀείδων Σπάρτης πικρὸν Ἄρηα καὶ αὐτῶν Κεκροπιδάων, Ἑλλάδος ἀμητῆρα πολυθρέπτοιο τιθήνης. (Unknown, Greek Anthology, book 2, chapter 1 74:1)
• Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παρακοίτης: (Homer, Iliad, Book 6 41:7)

Similar forms

• παράκοιτις (16)
• παράκοιτιν (15)
• παρακοίτι (4)
• παρακοίτῃ (3)
• παρακοίτης (2)
• παρακοίτην (2)
• παρακοίτας (2)
• παράκοιτοι (2)
• παρακοιτοῦσιν (1)
• παρακοιτεῖ (1)
• παράκοιτοί (1)
• παρακοιτοῦσα (1)
• παρακοίτοις? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.