Sense

1. one who sleeps beside, a bedfellow, husband, spouse

Examples

• αὐτὸσ δ’ ἐκ κεφαλῆσ γλαυκώπιδα Τριτογένειαν δεινὴν ἐγρεκύδοιμον ἀγέστρατον Ἀτρυτώνην πότνιαν, ᾗ κέλαδοί τε ἅδον πόλεμοί τε μάχαι τε, Ἥρη δ’ Ἥφαιστον κλυτὸν οὐ φιλότητι μιγεῖσα γείνατο, καὶ ζαμένησε καὶ ἤρισε ᾧ παρακοίτῃ, ἐκ πάντων τέχνῃσι κεκασμένον Οὐρανιώνων. (Hesiod, Theogony, Book Th. 91:1)
• <Ἥρη δὲ ζαμένησε καὶ ἤρισε ᾧ παρακοίτῃ. (Hesiod, Theogony, Book Th. 92:1)
• ἐκ δέ με κείνησ Πλακιδίη κόσμησε σὺν ὀλβίστῳ παρακοίτῃ· (Unknown, Greek Anthology, book 1, chapter 123)
• γυμνὸν δ’ εἶχε μέτωπον ἀναστέλλουσα δ’ ὀπωπὰσ εἰνάλιον σκοπίαζε μελαγχαίτην παρακοίτην. (Unknown, Greek Anthology, book 2, chapter 1 12:3)
• Οἰνώνη δὲ χόλῳ φρένασ ἔζεεν, ἔζεε πικρῷ ζήλῳ θυμὸν ἔδουσα, Πάριν δ’ ἐδόκευε λαθοῦσα ὄμματι μαινομένῳ κρυφίην δ’ ἤγγειλεν ἀπειλήν, δεξιτερῇ βαρύποτμον ἀναινομένη παρακοίτην, αἰδομένῳ μὲν ἐοίκεν ὁ βουκόλοσ, εἶχε δ’ ὀπωπὴν πλαζομένην ἑτέρωσε δυσίμεροσ· (Unknown, Greek Anthology, book 2, chapter 1 43:1)
• στέμμα πολυστρέπτοισιν ἐπάρμενον εἶχεν ἐθείραισ, Ἀλκμήνησ μενέχαρμοσ ἀριστοτόκου παρακοίτησ, Θουκυδίδησ δ’ ἐλέλιξεν ἑὸν νόον ἦν δὲ νοῆσαι οἱᾶ́ περ ἱστορίησ δημηγόρον ἦθοσ ὑφαίνων δεξιτερὴν γὰρ ἀνέσχε μετάρσιον, ὡσ πρὶν ἀείδων Σπάρτησ πικρὸν Ἄρηα καὶ αὐτῶν Κεκροπιδάων, Ἑλλάδοσ ἀμητῆρα πολυθρέπτοιο τιθήνησ. (Unknown, Greek Anthology, book 2, chapter 1 74:1)
• Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ἠδὲ κασίγνητοσ, σὺ δέ μοι θαλερὸσ παρακοίτησ· (Homer, Iliad, Book 6 41:7)

Similar forms

• παράκοιτις (16)
• παράκοιτιν (15)
• παρακοίτι (4)
• παρακοίτῃ (3)
• παρακοίτης (2)
• παρακοίτην (2)
• παρακοίτας (2)
• παράκοιτοι (2)
• παρακοίτοις (1)
• παρακοιτοῦσιν (1)
• παρακοιτεῖ (1)
• παράκοιτοί (1)
• παρακοιτοῦσα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.