뜻

1. 남편, 배우자, 양반, 남, 결혼한 남성

1. one who sleeps beside, a bedfellow, husband, spouse

예문

• γυμνὸν δ’ εἶχε μέτωπον ἀναστέλλουσα δ’ ὀπωπὰσ εἰνάλιον σκοπίαζε μελαγχαίτην παρακοίτην. (Unknown, Greek Anthology, book 2, chapter 1 12:3)

  (작자 미상, Greek Anthology, book 2, chapter 1 12:3)

• Οἰνώνη δὲ χόλῳ φρένασ ἔζεεν, ἔζεε πικρῷ ζήλῳ θυμὸν ἔδουσα, Πάριν δ’ ἐδόκευε λαθοῦσα ὄμματι μαινομένῳ κρυφίην δ’ ἤγγειλεν ἀπειλήν, δεξιτερῇ βαρύποτμον ἀναινομένη παρακοίτην, αἰδομένῳ μὲν ἐοίκεν ὁ βουκόλοσ, εἶχε δ’ ὀπωπὴν πλαζομένην ἑτέρωσε δυσίμεροσ· (Unknown, Greek Anthology, book 2, chapter 1 43:1)

  (작자 미상, Greek Anthology, book 2, chapter 1 43:1)

유사 형태

• παράκοιτις (16)
• παράκοιτιν (15)
• παρακοίτι (4)
• παρακοίτῃ (3)
• παρακοίτην (2)
• παρακοίτας (2)
• παράκοιτοι (2)
• παρακοίτης (2)
• παρακοιτοῦσα (1)
• παρακοίτοις (1)
• παρακοιτοῦσιν (1)
• παρακοιτεῖ (1)
• παράκοιτοί (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.