ὅς
Pronoun;
Transliteration:
Principal Part:
ὅς
ἥ
ὅ
Sense
- (relative) who, which, that
Declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- γίγνεται, οἷν ὁμίχλη ἢ κονιορτὸσ πολὺσ ἄνω φερόμενοσ ἢ ἥλιοσ κατὰ προσώπου ἀντιλάμπων ἢ νιφετὸσ συνεχὴσ ἢ ὕδωρ λάβρον ἐξ οὐρανοῦ ἢ τόποι σύνδενδροι ἢ γήλοφοι ἀνεστηκότεσ, ὡσ μὴ πάσῃ τῇ φάλαγγι ὁρατὰ γίγνεσθαι τὰ σημεῖα. (Arrian, chapter 27 6:1)
- ἐπὶ τούτῳ μέντοι ἤδη πολύτροποι ἐξακοντισμοὶ γίγνονται ἢ κούφων παλτῶν ἢ καὶ βελῶν, οὐκ ἀπὸ τόξου τούτων γε ἀλλ̓ ἀπὸ μηχανῆσ ἀφιεμένων, ἢ λίθων ἐκ χειρὸσ ἢ ἐκ σφενδόνησ ἐπὶ τὸν σκοπόν, ὃσ μέσοσ τοῖν δυοῖν, οἷν ἤδη μνήμην ἐποιησάμην, ἵσταται. (Arrian, chapter 43 1:1)
- ἱματίω δέ μοι δύ’ ἐστὸν χαρίεντε τούτω, οἷν μεταλαμβάνων ἀεὶ θάτερον ἐξελαύνω εἰσ ἀγοράν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 304)
- καταλιπεῖν δὲ καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτοῦ, οἷν ἐπιστάτασ καὶ νομοθέτασ, καὶ σὺν αὐτοῖσ Ἕρμον ἄνδρα τῶν Ἀθήνησιν εὐπατριδῶν· (Plutarch, chapter 26 5:1)
- οἴμοι, δύ’ αὖ τώδ’ ἄνδρ’ ἔλεξασ, οἷν ἐγὼ ἥκιστ’ ἂν ἠθέλησ’ ὀλωλότοιν κλύειν. (Sophocles, Philoctetes, episode19)
- ἀνὴρ εὖτ’ ἂν ἐσ τὴν ἱρὴν πόλιν πρῶτον ἀπικνέηται,^ κεφαλὴν μὲν ὅδε καὶ ὀφρύασ ἐξύρατο, μετὰ δὲ ἱρεύσασ ὀί̈ν τὰ μὲν ἄλλα κρεουργέει τε καὶ εὐωχέεται, τὸ δὲ νάκοσ χαμαὶ θέμενοσ ἐπὶ τούτου ἐσ γόνυ ἕζεται, πόδασ δὲ καὶ κεφαλὴν τοῦ κτήνεοσ ἐπὶ τὴν ἑωυτοῦ κεφαλὴν ἀναλαμβάνει· (Lucian, De Syria dea, (no name) 55:2)
- περιελθόντοσ δὲ τοῦ ἔτουσ ὁπόταν τὰ γενέθλιαἥκῃ τῆσ Ἀρτέμιδοσ, ἀνοίγνυται μὲν ὁ θησαυρόσ, ἀπὸ δὲ τοῦ συλλεχθέντοσ ἱερεῖον ὠνοῦνται, οἳ μὲν οἶν, οἳ δὲ αἶγα, οἳ δὲ μόσχον, εἰ οὕτω προχωροίη. (Arrian, Cynegeticus, chapter 34 2:1)
- καὶ οἶν δὲ ὅλον ἰπνοκαῆ εἴχομεν καὶ βοὸσ λειπογνώμονοσ κωλῆν. (Lucian, Lexiphanes, (no name) 6:5)