Sense

1. to be of one mind, agree together, live in harmony, united
2. to live in harmony with

Examples

• τοῦ βαρυτέρου γίγνεται τὸ μέλοσ, οὕτω πᾶσα πρᾶξισ ἐν οἰκίᾳ σωφρονούσῃ πράττεται μὲν ὑπ’ ἀμφοτέρων ὁμονοούντων, ἐπιφαίνει δὲ τὴν τοῦ ἀνδρὸσ ἡγεμονίαν καὶ προαίρεσιν. (Plutarch, Conjugalia Praecepta, chapter, section 11 2:1)
• ὁρατοῖσ καὶ ὁρωμένοισ μέρεσι τοῦ κόσμου καὶ σώμασιν ἡ δὲ πρώτη καὶ κυριωτάτη δύναμισ ὁρατῶσ ἐγκέκραται τῇ ψυχῇ καὶ παρέχει σύμφωνον ἑαυτὴν καὶ πειθήνιον, ἀεὶ τῷ κρατίστῳ καὶ θειοτάτῳ μέρει τῶν ἄλλων ἁπάντων ὁμονοούντων. (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 33 2:1)
• καὶ ἄλλοσ πλαγιασμόσ, Παυσανίου δὲ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν αὐτῶν κατιόντοσ φυγάδοσ μὲν ὄντοσ, τῷ καιρῷ δὲ ἰσχύοντοσ, καὶ πάλιν ἄλλοσ ἐπ’ ἄλλῳ πλαγιασμῷ, πολλῶν δὲ αὐτῷ συμπραττόντων, ἔχοντοσ δὲ Ἑλληνικὴν δύναμιν, εἰληφότοσ δὲ Ἀνθεμοῦντα καὶ Θέρμαν, Μακεδόνων δὲ οὐχ ὁμονοούντων, ἀλλὰ τῶν πλείστων τὰ Παυσανίου φρονούντων, ἐπὶ τῶν καιρῶν τούτων, ὤρθωσε δὲ καὶ ἀνέπαυσεν ἡμᾶσ ἐχειροτόνησαν Ἀθηναῖοι στρατηγὸν Ἰφικράτην. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 18:5)
• τοιούτων δὴ κινδύνων τὴν πόλιν περιστάντων καὶ οὐδὲ τῶν ἐντὸσ τείχουσ ὁμονοούντων τίνα βοήθειαν εὑρ́ασθε ὑμεῖσ περὶ μέσασ νύκτασ εἰσ τὸ βουλευτήριον συνελθόντεσ; (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 20 4:1)
• Παυσανίου δ’ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν κατιόντοσ, φυγάδοσ μὲν ὄντοσ, τῷ καιρῷ δ’ ἰσχύοντοσ, πολλῶν δ’ αὐτῷ συμπραττόντων, ἔχοντοσ δὲ Ἑλληνικὴν δύναμιν, εἰληφότοσ δὲ Ἀνθεμοῦντα καὶ Θέρμαν καὶ Στρέψαν καὶ ἄλλ’ ἄττα χωρία, Μακεδόνων δὲ οὐχ ὁμονοούντων, ἀλλὰ τῶν πλείστων τὰ Παυσανίου φρονούντων, ἐπὶ τῶν καιρῶν τούτων ἐχειροτόνησαν Ἀθηναῖοι στρατηγὸν ἐπ’ Ἀμφίπολιν Ἰφικράτην, Ἀμφιπολιτῶν αὐτῶν ἐχόντων τότε τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν καρπουμένων. (Aeschines, Speeches, , section 271)

Similar forms

• ὁμονοίας (118)
• ὁμόνοιαν (114)
• ὁμονοεῖν (42)
• ὁμόνοια (36)
• ὁμονοίᾳ (21)
• ὁμονοοῦσαν (7)
• ὁμονοῆσαι (6)
• ὁμονοήσειν (5)
• ὁμόνοιάν (4)
• ὁμονοοῦσιν (4)
• ὁμονοοῦσι (4)
• ὁμονοεῖ (3)
• ὁμονοούσης (3)
• ὁμονοοῦσα (3)
• ὁμονοῶν (3)
• ὁμονοῆτε (2)
• ὁμόνοιά (2)
• ὁμονοοῦμεν (2)
• ὁμονοούσῃ (2)
• ὁμονοῶσιν (2)
• ὁμονοῇ (2)
• ὁμονοῶμεν (2)
• ὁμονοητικῶς (2)
• ὁμονόως (2)
• ὁμονοεῖτον (1)
• ὁμονοητικῆς (1)
• ὁμόνοιαι (1)
• ὁμονοοῦντα (1)
• ὁμονούντων (1)
• ὁμονοήσωμεν (1)
• Ὁμονοίης (1)
• ὁμονοητικὸν (1)
• ὁμονοεῖς (1)
• ὁμονοήσομεν (1)
• ΟΜΟΝΟΙΑΣ (1)
• ὁμονοητικόν (1)
• ὁμονοοῦσ1 (1)
• ὁμονοήσωσιν (1)
• ὁμονοία (1)
• ὁμόνομον (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.