Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

μοχθέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: μοχθέω μοχθήσω

Structure: μοχθέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: mo/xqos

Sense

  1. to be weary with toil, to be sore distressed, to work hard, labour, to undergo, to execute painful, to toil at

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μόχθω μόχθεις μόχθει
Dual μόχθειτον μόχθειτον
Plural μόχθουμεν μόχθειτε μόχθουσιν*
SubjunctiveSingular μόχθω μόχθῃς μόχθῃ
Dual μόχθητον μόχθητον
Plural μόχθωμεν μόχθητε μόχθωσιν*
OptativeSingular μόχθοιμι μόχθοις μόχθοι
Dual μόχθοιτον μοχθοίτην
Plural μόχθοιμεν μόχθοιτε μόχθοιεν
ImperativeSingular μο͂χθει μοχθεῖτω
Dual μόχθειτον μοχθεῖτων
Plural μόχθειτε μοχθοῦντων, μοχθεῖτωσαν
Infinitive μόχθειν
Participle MasculineFeminineNeuter
μοχθων μοχθουντος μοχθουσα μοχθουσης μοχθουν μοχθουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μόχθουμαι μόχθει, μόχθῃ μόχθειται
Dual μόχθεισθον μόχθεισθον
Plural μοχθοῦμεθα μόχθεισθε μόχθουνται
SubjunctiveSingular μόχθωμαι μόχθῃ μόχθηται
Dual μόχθησθον μόχθησθον
Plural μοχθώμεθα μόχθησθε μόχθωνται
OptativeSingular μοχθοίμην μόχθοιο μόχθοιτο
Dual μόχθοισθον μοχθοίσθην
Plural μοχθοίμεθα μόχθοισθε μόχθοιντο
ImperativeSingular μόχθου μοχθεῖσθω
Dual μόχθεισθον μοχθεῖσθων
Plural μόχθεισθε μοχθεῖσθων, μοχθεῖσθωσαν
Infinitive μόχθεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μοχθουμενος μοχθουμενου μοχθουμενη μοχθουμενης μοχθουμενον μοχθουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μοχθήσω μοχθήσεις μοχθήσει
Dual μοχθήσετον μοχθήσετον
Plural μοχθήσομεν μοχθήσετε μοχθήσουσιν*
OptativeSingular μοχθήσοιμι μοχθήσοις μοχθήσοι
Dual μοχθήσοιτον μοχθησοίτην
Plural μοχθήσοιμεν μοχθήσοιτε μοχθήσοιεν
Infinitive μοχθήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
μοχθησων μοχθησοντος μοχθησουσα μοχθησουσης μοχθησον μοχθησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μοχθήσομαι μοχθήσει, μοχθήσῃ μοχθήσεται
Dual μοχθήσεσθον μοχθήσεσθον
Plural μοχθησόμεθα μοχθήσεσθε μοχθήσονται
OptativeSingular μοχθησοίμην μοχθήσοιο μοχθήσοιτο
Dual μοχθήσοισθον μοχθησοίσθην
Plural μοχθησοίμεθα μοχθήσοισθε μοχθήσοιντο
Infinitive μοχθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μοχθησομενος μοχθησομενου μοχθησομενη μοχθησομενης μοχθησομενον μοχθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμο͂χθουν ἐμο͂χθεις ἐμο͂χθειν*
Dual ἐμόχθειτον ἐμοχθεῖτην
Plural ἐμόχθουμεν ἐμόχθειτε ἐμο͂χθουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμοχθοῦμην ἐμόχθου ἐμόχθειτο
Dual ἐμόχθεισθον ἐμοχθεῖσθην
Plural ἐμοχθοῦμεθα ἐμόχθεισθε ἐμόχθουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ πᾶν, ὃ ᾔτησαν οἱ ὀφθαλμοί μου, οὐκ ἀφεῖλον ἀπ̓ αὐτῶν, οὐκ ἀπεκώλυσα τὴν καρδίαν μου ἀπὸ πάσησ εὐφροσύνησ, ὅτι καρδία μου εὐφράνθη ἐν παντὶ μόχθῳ μου, καὶ τοῦτο ἐγένετο μερίσ μου ἀπὸ παντὸσ μόχθου. (Septuagint, Liber Ecclesiastes 2:10)
  • ἀγαθὸν πλήρωμα δρακὸσ ἀναπαύσεωσ ὑπὲρ πληρώματα δύο δρακῶν μόχθου καὶ προαιρέσεωσ πνεύματοσ. (Septuagint, Liber Ecclesiastes 4:6)
  • ἑνὸσ μὲν οὖν μόχθου σ’ ἀπαλλάξασ ἔχω· (Euripides, The Trojan Women, episode, anapests 1:10)
  • δεῖ δή με κἀκέλευστον εἰσ ὅσον σθένω μόχθου ’πικουφίζουσαν, ὡσ ῥᾷον φέρῃσ, συνεκκομίζειν σοι πόνουσ. (Euripides, episode 4:8)
  • καὶ μὴν δέδορκα τόνδε, σὸν λέγω πόσιν, λήξαντα μόχθου πρὸσ δόμουσ ὡρμημένον. (Euripides, episode 3:4)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION