뜻

1. a middle or central position
2. a mean between two extremes

예문

• πρότερον δὲ περὶ τῶν μεσοτήτων· (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 15 2:2)

  (플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 15 2:2)

• ἐκτάττων καὶ τοὺσ τριπλασίουσ, πρῶτον μὲν ἰσχυρίζεται τῇ λεγομένῃ κατὰ μῆκοσ σχίσει τῆσ οὐσίασ, δύο ποιούσῃ μοίρασ ὡσ ἐκ μιᾶσ οὐ τέσσαρασ ἐκ δυεῖν ἔπειτά φησι τὰσ τῶν μεσοτήτων παρεντάξεισ οὕτω λαμβάνειν προσήκειν χώραν· (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 20 3:1)

  (플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 20 3:1)

• δῆλον τοίνυν ὅτι αἱ ἀρεταὶ ἢ πᾶσαι ἢ τούτων τινὲσ ἔσονται τῶν μεσοτήτων. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 94:2)

  (아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 94:2)

• "ταῖσ αὐταῖσ δ’ ὑπεροχαῖσ ὑπερέχειν καὶ ὑπερέχεσθαι τῆσ ἁρμονίασ τὰ μέρη ὑπὸ τῶν μερῶν καὶ τὰσ μεσότητασ ὑπὸ τῶν μεσοτήτων κατά τε τὴν ἐν ἀριθμοῖσ ὑπεροχὴν καὶ κατὰ τὴν γεωμετρικὴν δύναμιν συμβαίνει. (Pseudo-Plutarch, De musica, section 2312)

  (위 플루타르코스, De musica, section 2312)

• ἐν πάσαισ γὰρ ταῖσ εἰρημέναισ ἕξεσι, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων, ἔστι τισ σκοπὸσ πρὸσ ὃν ἀποβλέπων ὁ τὸν λόγον ἔχων ἐπιτείνει καὶ ἀνίησιν, καί τισ ἔστιν ὁρ́οσ τῶν μεσοτήτων, ἃσ μεταξύ φαμεν εἶναι τῆσ ὑπερβολῆσ καὶ τῆσ ἐλλείψεωσ, οὔσασ κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 6 3:1)

  (아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 3:1)

유사 형태

• μεσότης (60)
• μεσότητα (17)
• μεσότητας (17)
• μεσότητος (14)
• μεσότητες (11)
• μεσότητι (5)
• μεσοτήτων (5)
• μεσότητές (5)
• μεσότησιν (3)
• μεσότητά (3)
• μεσότησι (2)
• μεσοτειχίῳ (1)
• Μεσοτρίβᾳ (1)
• μεσότοιχον (1)
• μεσότητάς (1)
• μεσοτομῶν (1)
• Μεσοτυλος (1)
• μεσοτομεῖν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.