- τοὺσ λέγοντασ, ὡσ ἐπὶ τῶν λόγων αὐτῶν ἀπόχρη θεωρεῖν ἣν ἔχει τά τε διαστήματα φύσιν αἵ τε ταῦτα συμπληροῦσαι μεσότητεσ, ἐν οἷσ ἄν τισ ἀριθμοῖσ ὑπόθηται χώρασ ἔχουσι δεκτικὰσ μεταξὺ τῶν εἰρημένων ἀναλογιῶν, ὁμοίωσ περαινομένησ τῆσ διδασκαλίασ. (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 30 1:1)
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 30 1:1)
- οὓτω μὲν αἱ μεσότητεσ λαμβάνονται. (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 16 5:1)
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 16 5:1)
- ἔστι δὲ καὶ ἡ μεγαλοψυχία καὶ ἡ μεγαλοπρέπεια καὶ ἡ ἐλευθεριότησ μεσότητεσ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 84:1)
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 84:1)
- οὔσησ δὲ διττῆσ τῆσ εὐτραπελίασ ἣ μὲν γὰρ ἐν τῷ χαίρειν ἐστι τῷ γελοίῳ καὶ τῷ εἰσ αὐτόν, ἐὰν ᾖ τοιονδί, ὧν ἓν καὶ τὸ σκῶμμα ἐστίν, ἣ δ’ ἐν τῷ δύνασθαι τοιαῦτα πορίζεσθαι, ἕτεραι μέν εἰσιν ἀλλήλων, ἀμφότεραι μέντοι μεσότητεσ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 137:5)
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 137:5)
- πᾶσαι δ’ αὗται αἱ μεσότητεσ ἐπαινεταὶ μέν, οὐκ εἰσὶ δ’ ἀρεταί, οὐδ’ αἱ ἐναντίαι κακίαι· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 140:1)
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 140:1)
- ὅτι μὲν οὖν μεσότητέσ εἰσί τε ἐν ταῖσ ἀρεταῖσ, καὶ αὗται προαιρετικαί, καὶ αἱ ἐναντίαι κακίαι, καὶ τίνεσ εἰσὶν αὗται, καθόλου εἴρηται· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 3:1)
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 3:1)
- σχεδὸν δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστα τῶν περὶ τὸ ἦθοσ ἐπαινετῶν καὶ ψεκτῶν τὰ μὲν ὑπερβολαὶ τὰ δ’ ἐλλείψεισ τὰ δὲ μεσότητέσ εἰσι παθητικαί. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 124:1)
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 124:1)