뜻

1. a middle or central position
2. a mean between two extremes

예문

• οὐ γὰρ ἅπασαν ἀρετὴν μεσότητι γίνεσθαι ῥητέον· (Plutarch, De virtute morali, section 5 9:4)

  (플루타르코스, De virtute morali, section 5 9:4)

• οὐ γὰρ ἅπασαν ἀρετὴν μεσότητι γίνεσθαι ῥητέον ἀλλ’ ἡ μὲν ἀπροσδεὴσ τοῦ ἀλόγου καὶ περὶ τὸν εἰλικρινῆ καὶ ἀπαθῆ νοῦν συνισταμένη σοφία αὐτοτελήσ τίσ ἐστιν ἀκρότησ τοῦ λόγου καὶ δύναμισ, ᾗ τὸ θειότατον ἐγγίνεται τῆσ ἐπιστήμησ καὶ μακαριώτατον· (Plutarch, De virtute morali, section 5 5:3)

  (플루타르코스, De virtute morali, section 5 5:3)

• τὸ γὰρ μέτριον καὶ σύμμετρον ὁρίζεται μεσότητι. (Plutarch, Platonicae quaestiones, chapter 9, section 2 7:1)

  (플루타르코스, Platonicae quaestiones, chapter 9, section 2 7:1)

• μᾶλλον γὰρ δεῖ τῷ ἐν μεσότητι ὄντι ἀρέσκειν· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 139:1)

  (아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 139:1)

• ἔστιν ἄρα ἡ ἀρετὴ ἕξισ προαιρετική, ἐν μεσότητι οὖσα τῇ πρὸσ ἡμᾶσ, ὡρισμένῃ λόγῳ καὶ ᾧ ἂν ὁ φρόνιμοσ ὁρίσειεν. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 65:2)

  (아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 65:2)

유사 형태

• μεσότης (60)
• μεσότητα (17)
• μεσότητας (17)
• μεσότητος (14)
• μεσότητες (11)
• μεσότητι (5)
• μεσοτήτων (5)
• μεσότητές (5)
• μεσότησιν (3)
• μεσότητά (3)
• μεσότησι (2)
• μεσοτειχίῳ (1)
• Μεσοτρίβᾳ (1)
• μεσότοιχον (1)
• μεσότητάς (1)
• μεσοτομῶν (1)
• Μεσοτυλος (1)
• μεσοτομεῖν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.