Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

καταφθίνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: καταφθίνω καταφθίσω κατέφθισα

Structure: κατα (Prefix) + φθίν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to waste away, decay, perish
  2. to ruin, destroy
  3. to be ruined, to waste away, perish, were, consumed, hadst perished, if, wert dead, he died, was gone

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταφθίνω καταφθίνεις καταφθίνει
Dual καταφθίνετον καταφθίνετον
Plural καταφθίνομεν καταφθίνετε καταφθίνουσιν*
SubjunctiveSingular καταφθίνω καταφθίνῃς καταφθίνῃ
Dual καταφθίνητον καταφθίνητον
Plural καταφθίνωμεν καταφθίνητε καταφθίνωσιν*
OptativeSingular καταφθίνοιμι καταφθίνοις καταφθίνοι
Dual καταφθίνοιτον καταφθινοίτην
Plural καταφθίνοιμεν καταφθίνοιτε καταφθίνοιεν
ImperativeSingular καταφθίνε καταφθινέτω
Dual καταφθίνετον καταφθινέτων
Plural καταφθίνετε καταφθινόντων, καταφθινέτωσαν
Infinitive καταφθίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταφθινων καταφθινοντος καταφθινουσα καταφθινουσης καταφθινον καταφθινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταφθίνομαι καταφθίνει, καταφθίνῃ καταφθίνεται
Dual καταφθίνεσθον καταφθίνεσθον
Plural καταφθινόμεθα καταφθίνεσθε καταφθίνονται
SubjunctiveSingular καταφθίνωμαι καταφθίνῃ καταφθίνηται
Dual καταφθίνησθον καταφθίνησθον
Plural καταφθινώμεθα καταφθίνησθε καταφθίνωνται
OptativeSingular καταφθινοίμην καταφθίνοιο καταφθίνοιτο
Dual καταφθίνοισθον καταφθινοίσθην
Plural καταφθινοίμεθα καταφθίνοισθε καταφθίνοιντο
ImperativeSingular καταφθίνου καταφθινέσθω
Dual καταφθίνεσθον καταφθινέσθων
Plural καταφθίνεσθε καταφθινέσθων, καταφθινέσθωσαν
Infinitive καταφθίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταφθινομενος καταφθινομενου καταφθινομενη καταφθινομενης καταφθινομενον καταφθινομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταφθίσω καταφθίσεις καταφθίσει
Dual καταφθίσετον καταφθίσετον
Plural καταφθίσομεν καταφθίσετε καταφθίσουσιν*
OptativeSingular καταφθίσοιμι καταφθίσοις καταφθίσοι
Dual καταφθίσοιτον καταφθισοίτην
Plural καταφθίσοιμεν καταφθίσοιτε καταφθίσοιεν
Infinitive καταφθίσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταφθισων καταφθισοντος καταφθισουσα καταφθισουσης καταφθισον καταφθισοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταφθίσομαι καταφθίσει, καταφθίσῃ καταφθίσεται
Dual καταφθίσεσθον καταφθίσεσθον
Plural καταφθισόμεθα καταφθίσεσθε καταφθίσονται
OptativeSingular καταφθισοίμην καταφθίσοιο καταφθίσοιτο
Dual καταφθίσοισθον καταφθισοίσθην
Plural καταφθισοίμεθα καταφθίσοισθε καταφθίσοιντο
Infinitive καταφθίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταφθισομενος καταφθισομενου καταφθισομενη καταφθισομενης καταφθισομενον καταφθισομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατέφθινον κατέφθινες κατέφθινεν*
Dual κατεφθίνετον κατεφθινέτην
Plural κατεφθίνομεν κατεφθίνετε κατέφθινον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεφθινόμην κατεφθίνου κατεφθίνετο
Dual κατεφθίνεσθον κατεφθινέσθην
Plural κατεφθινόμεθα κατεφθίνεσθε κατεφθίνοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατέφθισα κατέφθισας κατέφθισεν*
Dual κατεφθίσατον κατεφθισάτην
Plural κατεφθίσαμεν κατεφθίσατε κατέφθισαν
SubjunctiveSingular καταφθίσω καταφθίσῃς καταφθίσῃ
Dual καταφθίσητον καταφθίσητον
Plural καταφθίσωμεν καταφθίσητε καταφθίσωσιν*
OptativeSingular καταφθίσαιμι καταφθίσαις καταφθίσαι
Dual καταφθίσαιτον καταφθισαίτην
Plural καταφθίσαιμεν καταφθίσαιτε καταφθίσαιεν
ImperativeSingular καταφθίσον καταφθισάτω
Dual καταφθίσατον καταφθισάτων
Plural καταφθίσατε καταφθισάντων
Infinitive καταφθίσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταφθισᾱς καταφθισαντος καταφθισᾱσα καταφθισᾱσης καταφθισαν καταφθισαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεφθισάμην κατεφθίσω κατεφθίσατο
Dual κατεφθίσασθον κατεφθισάσθην
Plural κατεφθισάμεθα κατεφθίσασθε κατεφθίσαντο
SubjunctiveSingular καταφθίσωμαι καταφθίσῃ καταφθίσηται
Dual καταφθίσησθον καταφθίσησθον
Plural καταφθισώμεθα καταφθίσησθε καταφθίσωνται
OptativeSingular καταφθισαίμην καταφθίσαιο καταφθίσαιτο
Dual καταφθίσαισθον καταφθισαίσθην
Plural καταφθισαίμεθα καταφθίσαισθε καταφθίσαιντο
ImperativeSingular καταφθίσαι καταφθισάσθω
Dual καταφθίσασθον καταφθισάσθων
Plural καταφθίσασθε καταφθισάσθων
Infinitive καταφθίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταφθισαμενος καταφθισαμενου καταφθισαμενη καταφθισαμενης καταφθισαμενον καταφθισαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐ μὲν δή σε καταφθίσει μάλα περ μενεαίνων. (Homer, Odyssey, Book 5 34:2)

Synonyms

  1. to waste away

  2. to ruin

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION