Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

καταδιαιτάω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: καταδιαιτάω καταδιαιτήσω καταδεδιῄτηκα

Structure: κατα (Prefix) + διαιτά (Stem) + ω (Ending)

Etym.: v. diaita/w

Sense

  1. to decide as arbitrator against, give judgment against, to be decided against one

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταδιαίτω καταδιαίτᾳς καταδιαίτᾳ
Dual καταδιαίτᾱτον καταδιαίτᾱτον
Plural καταδιαίτωμεν καταδιαίτᾱτε καταδιαίτωσιν*
SubjunctiveSingular καταδιαίτω καταδιαίτῃς καταδιαίτῃ
Dual καταδιαίτητον καταδιαίτητον
Plural καταδιαίτωμεν καταδιαίτητε καταδιαίτωσιν*
OptativeSingular καταδιαίτῳμι καταδιαίτῳς καταδιαίτῳ
Dual καταδιαίτῳτον καταδιαιτῷτην
Plural καταδιαίτῳμεν καταδιαίτῳτε καταδιαίτῳεν
ImperativeSingular καταδιαῖτᾱ καταδιαιτᾶτω
Dual καταδιαίτᾱτον καταδιαιτᾶτων
Plural καταδιαίτᾱτε καταδιαιτῶντων, καταδιαιτᾶτωσαν
Infinitive καταδιαίτᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταδιαιτων καταδιαιτωντος καταδιαιτωσα καταδιαιτωσης καταδιαιτων καταδιαιτωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταδιαίτωμαι καταδιαίτᾳ καταδιαίτᾱται
Dual καταδιαίτᾱσθον καταδιαίτᾱσθον
Plural καταδιαιτῶμεθα καταδιαίτᾱσθε καταδιαίτωνται
SubjunctiveSingular καταδιαίτωμαι καταδιαίτῃ καταδιαίτηται
Dual καταδιαίτησθον καταδιαίτησθον
Plural καταδιαιτώμεθα καταδιαίτησθε καταδιαίτωνται
OptativeSingular καταδιαιτῷμην καταδιαίτῳο καταδιαίτῳτο
Dual καταδιαίτῳσθον καταδιαιτῷσθην
Plural καταδιαιτῷμεθα καταδιαίτῳσθε καταδιαίτῳντο
ImperativeSingular καταδιαίτω καταδιαιτᾶσθω
Dual καταδιαίτᾱσθον καταδιαιτᾶσθων
Plural καταδιαίτᾱσθε καταδιαιτᾶσθων, καταδιαιτᾶσθωσαν
Infinitive καταδιαίτᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταδιαιτωμενος καταδιαιτωμενου καταδιαιτωμενη καταδιαιτωμενης καταδιαιτωμενον καταδιαιτωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταδιαιτήσω καταδιαιτήσεις καταδιαιτήσει
Dual καταδιαιτήσετον καταδιαιτήσετον
Plural καταδιαιτήσομεν καταδιαιτήσετε καταδιαιτήσουσιν*
OptativeSingular καταδιαιτήσοιμι καταδιαιτήσοις καταδιαιτήσοι
Dual καταδιαιτήσοιτον καταδιαιτησοίτην
Plural καταδιαιτήσοιμεν καταδιαιτήσοιτε καταδιαιτήσοιεν
Infinitive καταδιαιτήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταδιαιτησων καταδιαιτησοντος καταδιαιτησουσα καταδιαιτησουσης καταδιαιτησον καταδιαιτησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταδιαιτήσομαι καταδιαιτήσει, καταδιαιτήσῃ καταδιαιτήσεται
Dual καταδιαιτήσεσθον καταδιαιτήσεσθον
Plural καταδιαιτησόμεθα καταδιαιτήσεσθε καταδιαιτήσονται
OptativeSingular καταδιαιτησοίμην καταδιαιτήσοιο καταδιαιτήσοιτο
Dual καταδιαιτήσοισθον καταδιαιτησοίσθην
Plural καταδιαιτησοίμεθα καταδιαιτήσοισθε καταδιαιτήσοιντο
Infinitive καταδιαιτήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταδιαιτησομενος καταδιαιτησομενου καταδιαιτησομενη καταδιαιτησομενης καταδιαιτησομενον καταδιαιτησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεδιαῖτων κατεδιαῖτᾱς κατεδιαῖτᾱν*
Dual κατεδιαίτᾱτον κατεδιαιτᾶτην
Plural κατεδιαίτωμεν κατεδιαίτᾱτε κατεδιαῖτων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεδιαιτῶμην κατεδιαίτω κατεδιαίτᾱτο
Dual κατεδιαίτᾱσθον κατεδιαιτᾶσθην
Plural κατεδιαιτῶμεθα κατεδιαίτᾱσθε κατεδιαίτωντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὥστε οὐκ ἐχρῆν ἁπάντων καταγιγνώσκειν οὐδὲ ἐρήμην ἡμῶν καταδιαιτᾶν ἀνδρὶ πιστεύσαντα μίαν ὁδὸν ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ οὐδὲ ταύτην ἴσωσ ἀκριβῶσ κατανοήσαντι. (Lucian, 63:4)

Synonyms

  1. to decide as arbitrator against

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION