Ancient Greek-English Dictionary Language

κακοήθης

Third declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κακοήθης κακόηθες

Structure: κακοηθη (Stem) + ς (Ending)

Etym.: h)=qos

Sense

  1. (of humans and animals) ill-disposed, malicious
  2. (of humans) thinking evil; given to the worst disposition for a situation
  3. (of things) infamous, abominable
  4. (medicine, of sores, fevers, diseases) malignant

Examples

  • ἐν δὲ τῇ ἡδονῇ ἔνεστι καὶ ἡ κακοήθησ διάθεσισ, πολυτροπωτάτη πάντων τῶν παθῶν οὖσα. (Septuagint, Liber Maccabees IV 1:24)
  • τὸ μὲν γὰρ πολύτροπον καὶ περιττὸν αὐτοῦ τῆσ δεινότητοσ οὐκ ὢν ἁπλοῦσ, ἀλλὰ κακοήθησ καὶ φιλοπόνηροσ, ἐθαύμαζεν ὁ βάρβαροσ· (Plutarch, , chapter 24 4:1)
  • ἔτι τοίνυν ἐπὶ τῶν ὁμολογουμένων πεπρᾶχθαι, τὴν δ’ αἰτίαν ἀφ’ ἧσ πέπρακται καὶ τὴν διάνοιαν ἐχόντων ἄδηλον, ὁ πρὸσ τὸ χεῖρον εἰκάζων δυσμενήσ ἐστι καὶ κακοήθησ· (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 61)
  • ἄπιστοσ γὰρ ὁ φαῦλοσ καὶ κακοήθησ πρὸσ πάντασ· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 73:2)
  • Μενεκλείδασ ὁ ῥήτωρ ἦν μὲν εἷσ τῶν μετὰ Πελοπίδου καὶ Μέλωνοσ εἰσ τὴν Χάρωνοσ οἰκίαν συνελθόντων, ἐπεὶ δὲ τῶν ἴσων οὐκ ἠξιοῦτο παρὰ τοῖσ Θηβαίοισ, δεινότατοσ μὲν ὢν λέγειν, ἀκόλαστοσ δὲ καὶ κακοήθησ τὸν τρόπον, ἐχρῆτο τῇ φύσει πρὸσ τὸ συκοφαντεῖν καὶ διαβάλλειν τοὺσ κρείττονασ, οὐδὲ μετὰ δίκην ἐκείνην παυσάμενοσ. (Plutarch, Pelopidas, chapter 25 3:1)

Synonyms

  1. ill-disposed

  2. infamous

  3. malignant

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION