Ancient Greek-English Dictionary Language

κακοήθης

Third declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κακοήθης κακόηθες

Structure: κακοηθη (Stem) + ς (Ending)

Etym.: h)=qos

Sense

  1. (of humans and animals) ill-disposed, malicious
  2. (of humans) thinking evil; given to the worst disposition for a situation
  3. (of things) infamous, abominable
  4. (medicine, of sores, fevers, diseases) malignant

Examples

  • πάντα γὰρ ταῦτα τὰ κακοήθη πάθη ὁ σώφρων νοῦσ εἰσ ἀγαθὸν προτρέπων ἀπωθεῖται καὶ βιάζεται, ὥσπερ καὶ τὸν θυμόν. καὶ γὰρ τούτου δεσπόζει. (Septuagint, Liber Maccabees IV 2:16)
  • τάχ’ ἂν οὖν ^ τισ ὑπώπτευσεν, ἄλλωσ χωρήσαντοσ τοῦ κακοῦ καὶ τῶν φαρμάκων οὐ δυνηθέντων, κακοήθη καὶ δολερὰν τὴν θεραπείαν γεγονέναι. (Lucian, Abdicatus, (no name) 31:9)
  • τούτου υἱὸσ Λαβοροσοάρδοχοσ ἐκυρίευσε μὲν τῆσ βασιλείασ παῖσ ὢν μῆνασ θ, ἐπιβουλευθεὶσ δὲ διὰ τὸ πολλὰ ἐμφαίνειν κακοήθη ὑπὸ τῶν φίλων ἀπετυμπανίσθη. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 168:2)
  • "σκώπτων γὰρ Διδυμίαν τινὰ ἀποτράγημα αὐτὸν εἴρηκεν ἀλώπεκοσ ἤτοι ὡσ μικρὸν τὸ σῶμα ἢ ὡσ κακοήθη καὶ πανοῦργον, ὥσ φησιν ὁ Ἀσκαλωνίτησ Δωρόθεοσ, τοὺσ δὲ λεπτοὺσ τῶν τυρῶν καὶ πλατεῖσ Κρῆτεσ θηλείασ καλοῦσιν, ὥσ φησι Σέλευκοσ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 7615)
  • ὁρῶν δ’ αὐτόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, κακοήθη, καὶ τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆσ τοῦ Μνησικλέουσ κατηγοροῦντα πρὸσ ἡμᾶσ, πάλιν δ’ ᾧ φίλοσ ἦν τὰ μάλιστα, τῷ Εὐέργῳ, τούτῳ προσκεκρουκότα, καὶ τὸ μὲν πρῶτον ὡσ ἐγὼ κατέπλευσα, ἅσμενον φάσκονθ’ ἑορακέναι με, ἐπειδὴ δ’ ἔδει τὰ δίκαια ποιεῖν, ἐμοὶ πάλιν δυσκολαίνοντα, καὶ ἅπασι μέχρι τοῦ προλαβεῖν καὶ τυχεῖν ὧν δέοιτο φίλον ὄντα, μετὰ ταῦτα δ’ ἐχθρὸν καὶ διάφορον γιγνόμενον, ἠξίουν ἀπαλλαττόμενοσ καὶ πρατὴρ ὑπὲρ τούτου γιγνόμενοσ, πάντων ἀφεθεὶσ τῶν ἐγκλημάτων καὶ ἀπαλλαγείσ, οὕτω διαλύεσθαι. (Demosthenes, Speeches 31-40, 19:1)

Synonyms

  1. ill-disposed

  2. infamous

  3. malignant

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION