뜻

1. a mode of supplication

예문

• ἐν δὲ Πέρσαις τῶν ἱκετευμάτων μέγιστον ἦν καὶ ἀπαραίτητον, εἰ πῦρ λαβὼν ἱκετεύων καὶ ἐν ποταμῷ βεβηκὼς ἀπειλοίη μὴ τυχὼν τὸ πῦρ, εἰς τὸ ὕδωρ ἀφήσειν: (Plutarch, De primo frigido, chapter, section 14 7:1)

  (플루타르코스, De primo frigido, chapter, section 14 7:1)

• ἔνιοι μὲν οὖν Φθίαν τὴν γυναῖκα τοῦ βασιλέως λέγουσιν ὑποθέσθαι τῷ Θεμιστοκλεῖ τὸ ἱκέτευμα τοῦτο καὶ τὸν υἱὸν ἐπὶ τὴν ἑστίαν καθίσαι μετ αὐτοῦ: (Plutarch, , chapter 24 3:2)

  (플루타르코스, , chapter 24 3:2)

유사 형태

• ἱκετεύω (56)
• ἱκέτευον (53)
• ἱκέτευε (35)
• ἱκετεύειν (28)
• ἱκέτευεν (24)
• ἱκετεύων (20)
• ἱκετεύοντας (14)
• ἱκετεύοντες (12)
• ἱκέτευσε (11)
• ἱκετεύομεν (11)
• ἱκετεύει (10)
• ἱκετεύοντος (9)
• ἱκετεύουσι (7)
• ἱκετεύοντα (7)
• ἱκέτευσεν (6)
• ἱκετευόντων (6)
• ἱκετεύσας (6)
• ἱκετεύσαντα (5)
• ἱκετευούσης (5)
• ἱκετεύουσα (4)
• ἱκέτευσαν (4)
• ἱκετεύσειν (4)
• ἱκετεύουσαι (4)
• ἱκετεῦσαι (4)
• ἱκετεύῃ (3)
• ἱκετεύουσαν (3)
• ἱκέτευσα (3)
• ἱκετεύσω (3)
• ἱκέτευ (2)
• ἱκέτευσον (2)
• ἱκετεύεις (2)
• ἱκετεύοντι (2)
• ἱκετεύοντέ (2)
• ἱκετευούσας (2)
• ἱκετεύσει (2)
• ἱκετεύουσά (1)
• ἱκετευθείς (1)
• ἱκετεύσασιν (1)
• ἱκετεύομέν (1)
• ἱκέτευέ (1)
• ἱκετευμάτων (1)
• ἱκετεύοντε (1)
• ἱκετευτέον (1)
• ἱκετευέτω (1)
• ἱκετεύουσιν (1)
• ἱκέτευσας (1)
• ἰκετεῦσι (1)
• ἱκετεύωσι (1)
• ἱκέτευμα (1)
• ἱκέτευς (1)
• ἱκετεύσατε (1)
• ἱκετεύουσίν (1)
• ἱκετεύσῃ (1)
• [ἱκε]τεύων (1)
• ἱκετεύομαι (1)
• ἱκετευτέος? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.