Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

φράσσω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: φράσσω φράξω ἔφραξα πέφραγα πέφραγμαι ἐφράχθην

Structure: φράσς (Stem) + ω (Ending)

Etym.: Root FRAG

Sense

  1. to fence in, hedge around, secure, fortify
  2. to put up as a fence
  3. (of dogs) put down one's tail

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φράσσω φράσσεις φράσσει
Dual φράσσετον φράσσετον
Plural φράσσομεν φράσσετε φράσσουσιν*
SubjunctiveSingular φράσσω φράσσῃς φράσσῃ
Dual φράσσητον φράσσητον
Plural φράσσωμεν φράσσητε φράσσωσιν*
OptativeSingular φράσσοιμι φράσσοις φράσσοι
Dual φράσσοιτον φρασσοίτην
Plural φράσσοιμεν φράσσοιτε φράσσοιεν
ImperativeSingular φράσσε φρασσέτω
Dual φράσσετον φρασσέτων
Plural φράσσετε φρασσόντων, φρασσέτωσαν
Infinitive φράσσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
φρασσων φρασσοντος φρασσουσα φρασσουσης φρασσον φρασσοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φράσσομαι φράσσει, φράσσῃ φράσσεται
Dual φράσσεσθον φράσσεσθον
Plural φρασσόμεθα φράσσεσθε φράσσονται
SubjunctiveSingular φράσσωμαι φράσσῃ φράσσηται
Dual φράσσησθον φράσσησθον
Plural φρασσώμεθα φράσσησθε φράσσωνται
OptativeSingular φρασσοίμην φράσσοιο φράσσοιτο
Dual φράσσοισθον φρασσοίσθην
Plural φρασσοίμεθα φράσσοισθε φράσσοιντο
ImperativeSingular φράσσου φρασσέσθω
Dual φράσσεσθον φρασσέσθων
Plural φράσσεσθε φρασσέσθων, φρασσέσθωσαν
Infinitive φράσσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φρασσομενος φρασσομενου φρασσομενη φρασσομενης φρασσομενον φρασσομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φράξω φράξεις φράξει
Dual φράξετον φράξετον
Plural φράξομεν φράξετε φράξουσιν*
OptativeSingular φράξοιμι φράξοις φράξοι
Dual φράξοιτον φραξοίτην
Plural φράξοιμεν φράξοιτε φράξοιεν
Infinitive φράξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
φραξων φραξοντος φραξουσα φραξουσης φραξον φραξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φράξομαι φράξει, φράξῃ φράξεται
Dual φράξεσθον φράξεσθον
Plural φραξόμεθα φράξεσθε φράξονται
OptativeSingular φραξοίμην φράξοιο φράξοιτο
Dual φράξοισθον φραξοίσθην
Plural φραξοίμεθα φράξοισθε φράξοιντο
Infinitive φράξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φραξομενος φραξομενου φραξομενη φραξομενης φραξομενον φραξομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φραχθήσομαι φραχθήσῃ φραχθήσεται
Dual φραχθήσεσθον φραχθήσεσθον
Plural φραχθησόμεθα φραχθήσεσθε φραχθήσονται
OptativeSingular φραχθησοίμην φραχθήσοιο φραχθήσοιτο
Dual φραχθήσοισθον φραχθησοίσθην
Plural φραχθησοίμεθα φραχθήσοισθε φραχθήσοιντο
Infinitive φραχθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φραχθησομενος φραχθησομενου φραχθησομενη φραχθησομενης φραχθησομενον φραχθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓φρασσον έ̓φρασσες έ̓φρασσεν*
Dual ἐφράσσετον ἐφρασσέτην
Plural ἐφράσσομεν ἐφράσσετε έ̓φρασσον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφρασσόμην ἐφράσσου ἐφράσσετο
Dual ἐφράσσεσθον ἐφρασσέσθην
Plural ἐφρασσόμεθα ἐφράσσεσθε ἐφράσσοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓φραξα έ̓φραξας έ̓φραξεν*
Dual ἐφράξατον ἐφραξάτην
Plural ἐφράξαμεν ἐφράξατε έ̓φραξαν
SubjunctiveSingular φράξω φράξῃς φράξῃ
Dual φράξητον φράξητον
Plural φράξωμεν φράξητε φράξωσιν*
OptativeSingular φράξαιμι φράξαις φράξαι
Dual φράξαιτον φραξαίτην
Plural φράξαιμεν φράξαιτε φράξαιεν
ImperativeSingular φράξον φραξάτω
Dual φράξατον φραξάτων
Plural φράξατε φραξάντων
Infinitive φράξαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φραξᾱς φραξαντος φραξᾱσα φραξᾱσης φραξαν φραξαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφραξάμην ἐφράξω ἐφράξατο
Dual ἐφράξασθον ἐφραξάσθην
Plural ἐφραξάμεθα ἐφράξασθε ἐφράξαντο
SubjunctiveSingular φράξωμαι φράξῃ φράξηται
Dual φράξησθον φράξησθον
Plural φραξώμεθα φράξησθε φράξωνται
OptativeSingular φραξαίμην φράξαιο φράξαιτο
Dual φράξαισθον φραξαίσθην
Plural φραξαίμεθα φράξαισθε φράξαιντο
ImperativeSingular φράξαι φραξάσθω
Dual φράξασθον φραξάσθων
Plural φράξασθε φραξάσθων
Infinitive φράξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φραξαμενος φραξαμενου φραξαμενη φραξαμενης φραξαμενον φραξαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφράχθην ἐφράχθης ἐφράχθη
Dual ἐφράχθητον ἐφραχθήτην
Plural ἐφράχθημεν ἐφράχθητε ἐφράχθησαν
SubjunctiveSingular φράχθω φράχθῃς φράχθῃ
Dual φράχθητον φράχθητον
Plural φράχθωμεν φράχθητε φράχθωσιν*
OptativeSingular φραχθείην φραχθείης φραχθείη
Dual φραχθείητον φραχθειήτην
Plural φραχθείημεν φραχθείητε φραχθείησαν
ImperativeSingular φράχθητι φραχθήτω
Dual φράχθητον φραχθήτων
Plural φράχθητε φραχθέντων
Infinitive φραχθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
φραχθεις φραχθεντος φραχθεισα φραχθεισης φραχθεν φραχθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πέφραγα πέφραγας πέφραγεν*
Dual πεφράγατον πεφράγατον
Plural πεφράγαμεν πεφράγατε πεφράγᾱσιν*
SubjunctiveSingular πεφράγω πεφράγῃς πεφράγῃ
Dual πεφράγητον πεφράγητον
Plural πεφράγωμεν πεφράγητε πεφράγωσιν*
OptativeSingular πεφράγοιμι πεφράγοις πεφράγοι
Dual πεφράγοιτον πεφραγοίτην
Plural πεφράγοιμεν πεφράγοιτε πεφράγοιεν
ImperativeSingular πέφραγε πεφραγέτω
Dual πεφράγετον πεφραγέτων
Plural πεφράγετε πεφραγόντων
Infinitive πεφραγέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεφραγως πεφραγοντος πεφραγυῑα πεφραγυῑᾱς πεφραγον πεφραγοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πέφραγμαι πέφραξαι πέφραγται
Dual πέφραχθον πέφραχθον
Plural πεφράγμεθα πέφραχθε πεφράγαται
ImperativeSingular πέφραξο πεφράχθω
Dual πέφραχθον πεφράχθων
Plural πέφραχθε πεφράχθων
Infinitive πέφραχθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεφραγμενος πεφραγμενου πεφραγμενη πεφραγμενης πεφραγμενον πεφραγμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀλλὰ τὰ μὲν νοέω καὶ φράσσομαι, ἅσσ’ ἂν ἐμοί περ αὐτῇ μηδοίμην, ὅτε με χρειὼ τόσον ἵκοι· (Homer, Odyssey, Book 5 17:4)
  • καί κεν ἐμὸν κατὰ θυμὸν ἀμύμονα μερμηρίξασ φράσσομαι, ἤ κεν νῶϊ δυνησόμεθ’ ἀντιφέρεσθαι μούνω ἄνευθ’ ἄλλων, ἦ καὶ διζησόμεθ’ ἄλλουσ. (Homer, Odyssey, Book 16 28:8)

Synonyms

  1. put down one's tail

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION