εὐήθης
Third declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
εὐήθης
εὐήθες
Structure:
εὐηθη
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- good-hearted, open-hearted, simpleminded, guileless
- simple, silly, a simpleton
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ νομίσειεν ἄν τισ εὐήθεισ εἶναι τοὺσ ὑπολαβόντασ τὸν λόγον τὸν κατὰ Δημοσθένουσ εἶναι τούτου· (Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, chapter 1 3:1)
- ἃ δὲ καὶ μεταξὺ λέγοντοσ αὐτοῦ γελᾶν προήχθην, ὅτι καὶ συγκατορύττειν ἑαυτοῖσ ἀξιοῦσι τὰσ ἀμαθίασ καὶ τὴν ἀναλγησίαν ἔγγραφον ὁμολογοῦσιν, οἱ μὲν ἐσθῆτασ ἑαυτοῖσ κελεύοντεσ συγκαταφλέγεσθαι τῶν παρὰ τὸν βίον τιμίων, οἱ δὲ καὶ παραμένειν τινὰσ οἰκέτασ τοῖσ τάφοισ, ἔνιοι δὲ καὶ στέφειν τὰσ στήλασ ἄνθεσιν, εὐήθεισ ἔτι καὶ παρὰ τὴν τελευτὴν διαμένοντεσ. (Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 30:2)
- ἔνιοι δέ φασιν οὐκ ἀρκούμενον οἷσ ἐλάμβανεν εἰσ τὸ καθ’ ἡμέραν δεῖπνον ἀποστῆναι βασιλέωσ, εὐήθη λέγοντεσ, εἰ γὰρ ἄλλο μηδέν, ἀλλὰ ἡ μήτηρ ὑπῆρχε, χρῆσθαι καὶ λαμβάνειν ὅσα βούλοιτο τῶν αὑτῆσ παρέχουσα καὶ διδοῦσα, μαρτυρεῖ δὲ τῷ πλούτῳ καὶ τὸ μισθοφορικόν πολλαχόθι διὰ τῶν φίλων καὶ ξένων αὐτῷ παρατρεφόμενον, ὡσ Ξενοφῶν εἴρηκεν. (Plutarch, Artaxerxes, chapter 4 1:1)
- τὸ δὲ δὴ πάντων εὐηθέστατον ἴδωμεν· (Flavius Josephus, Contra Apionem, 288:1)
- συκῆ πετραίη πολλὰσ βόσκουσα κορώνασ, εὐήθησ ξείνων δέκτρια Πασιφίλη. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 66 2:1)
- εἰ δ’ ο[ἰεί] κορδακίζων καὶ γελ[ωτ]οποιῶν, ὅπερ ποι[εῖν] εἰώθασ, ἐπὶ τῶν δικαστη[ρί]ων ἀποφεύξεσθαι, ε[ὐήθ]ησ εἶ, ἢ παρὰ τούτ[ο]ισ συγγνώμην ἢ ἔ[λεόν] τινα παρὰ τὸ δίκαι[ον ὑπ]άρ[χ]ειν. (Hyperides, Speeches, 15:1)
- ἀλλ’ ἐν μὲν τοῖσ ἄλλοισ οὐκ ἰδιώτησ ἐστίν, πρὸσ δὲ τὸν οἰκέτην οὕτ[ωσ ε]ὐήθησ ἐγένετο, καί τινα μὲν τῶν χρ[εῶ]ν, ὡσ ἐοίκεν, ᾔδει, τὰ δέ φησιν οὐκ εἰδέναι, ὅσα μὴ βούλεται. (Hyperides, Speeches, 19:2)
- ὃ δὲ σπάνιον ἐπὶ τούτοισ, οὔτε ἄχαρίσ ἐστιν ἐντυχεῖν οὔτε κακοήθει ἐοίκεν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλαφρὸσ καὶ εὐήθησ δόξειεν ἂν εἶναι. (Plato, Epistles, Letter 13 6:2)
- καὶ ὁ μὲν πανοῦργοσ πάντωσ καὶ πάντοθεν πλεονεκτικόσ, ὁ δ’ εὐήθησ οὐδ’ ὅθεν δεῖ· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 62:1)