Ancient Greek-English Dictionary Language

εὐαγγελίζω

Non-contract Verb; 자동번역 기독교 Transliteration:

Principal Part: εὐαγγελίζω εὐαγγελιῶ εὐηγγέλισα εὐηγγέλικα εὐηγγέλισμαι εὐηγγελίσθην

Structure: εὐαγγελίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. I bring good news, announce good news
  2. (Christianity) I preach the gospel

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐαγγελίζω εὐαγγελίζεις εὐαγγελίζει
Dual εὐαγγελίζετον εὐαγγελίζετον
Plural εὐαγγελίζομεν εὐαγγελίζετε εὐαγγελίζουσιν*
SubjunctiveSingular εὐαγγελίζω εὐαγγελίζῃς εὐαγγελίζῃ
Dual εὐαγγελίζητον εὐαγγελίζητον
Plural εὐαγγελίζωμεν εὐαγγελίζητε εὐαγγελίζωσιν*
OptativeSingular εὐαγγελίζοιμι εὐαγγελίζοις εὐαγγελίζοι
Dual εὐαγγελίζοιτον εὐαγγελιζοίτην
Plural εὐαγγελίζοιμεν εὐαγγελίζοιτε εὐαγγελίζοιεν
ImperativeSingular εὐαγγέλιζε εὐαγγελιζέτω
Dual εὐαγγελίζετον εὐαγγελιζέτων
Plural εὐαγγελίζετε εὐαγγελιζόντων, εὐαγγελιζέτωσαν
Infinitive εὐαγγελίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐαγγελιζων εὐαγγελιζοντος εὐαγγελιζουσα εὐαγγελιζουσης εὐαγγελιζον εὐαγγελιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐαγγελίζομαι εὐαγγελίζει, εὐαγγελίζῃ εὐαγγελίζεται
Dual εὐαγγελίζεσθον εὐαγγελίζεσθον
Plural εὐαγγελιζόμεθα εὐαγγελίζεσθε εὐαγγελίζονται
SubjunctiveSingular εὐαγγελίζωμαι εὐαγγελίζῃ εὐαγγελίζηται
Dual εὐαγγελίζησθον εὐαγγελίζησθον
Plural εὐαγγελιζώμεθα εὐαγγελίζησθε εὐαγγελίζωνται
OptativeSingular εὐαγγελιζοίμην εὐαγγελίζοιο εὐαγγελίζοιτο
Dual εὐαγγελίζοισθον εὐαγγελιζοίσθην
Plural εὐαγγελιζοίμεθα εὐαγγελίζοισθε εὐαγγελίζοιντο
ImperativeSingular εὐαγγελίζου εὐαγγελιζέσθω
Dual εὐαγγελίζεσθον εὐαγγελιζέσθων
Plural εὐαγγελίζεσθε εὐαγγελιζέσθων, εὐαγγελιζέσθωσαν
Infinitive εὐαγγελίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐαγγελιζομενος εὐαγγελιζομενου εὐαγγελιζομενη εὐαγγελιζομενης εὐαγγελιζομενον εὐαγγελιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐαγγελίω εὐαγγελίεις εὐαγγελίει
Dual εὐαγγελίειτον εὐαγγελίειτον
Plural εὐαγγελίουμεν εὐαγγελίειτε εὐαγγελίουσιν*
OptativeSingular εὐαγγελίοιμι εὐαγγελίοις εὐαγγελίοι
Dual εὐαγγελίοιτον εὐαγγελιοίτην
Plural εὐαγγελίοιμεν εὐαγγελίοιτε εὐαγγελίοιεν
Infinitive εὐαγγελίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐαγγελιων εὐαγγελιουντος εὐαγγελιουσα εὐαγγελιουσης εὐαγγελιουν εὐαγγελιουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐαγγελίουμαι εὐαγγελίει, εὐαγγελίῃ εὐαγγελίειται
Dual εὐαγγελίεισθον εὐαγγελίεισθον
Plural εὐαγγελιοῦμεθα εὐαγγελίεισθε εὐαγγελίουνται
OptativeSingular εὐαγγελιοίμην εὐαγγελίοιο εὐαγγελίοιτο
Dual εὐαγγελίοισθον εὐαγγελιοίσθην
Plural εὐαγγελιοίμεθα εὐαγγελίοισθε εὐαγγελίοιντο
Infinitive εὐαγγελίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐαγγελιουμενος εὐαγγελιουμενου εὐαγγελιουμενη εὐαγγελιουμενης εὐαγγελιουμενον εὐαγγελιουμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐηγγελισθήσομαι εὐηγγελισθήσῃ εὐηγγελισθήσεται
Dual εὐηγγελισθήσεσθον εὐηγγελισθήσεσθον
Plural εὐηγγελισθησόμεθα εὐηγγελισθήσεσθε εὐηγγελισθήσονται
OptativeSingular εὐηγγελισθησοίμην εὐηγγελισθήσοιο εὐηγγελισθήσοιτο
Dual εὐηγγελισθήσοισθον εὐηγγελισθησοίσθην
Plural εὐηγγελισθησοίμεθα εὐηγγελισθήσοισθε εὐηγγελισθήσοιντο
Infinitive εὐηγγελισθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐηγγελισθησομενος εὐηγγελισθησομενου εὐηγγελισθησομενη εὐηγγελισθησομενης εὐηγγελισθησομενον εὐηγγελισθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ηὐηγγέλισα ηὐηγγέλισας ηὐηγγέλισεν*
Dual ηὐηγγελίσατον ηὐηγγελισάτην
Plural ηὐηγγελίσαμεν ηὐηγγελίσατε ηὐηγγέλισαν
SubjunctiveSingular εὐηγγελίσω εὐηγγελίσῃς εὐηγγελίσῃ
Dual εὐηγγελίσητον εὐηγγελίσητον
Plural εὐηγγελίσωμεν εὐηγγελίσητε εὐηγγελίσωσιν*
OptativeSingular εὐηγγελίσαιμι εὐηγγελίσαις εὐηγγελίσαι
Dual εὐηγγελίσαιτον εὐηγγελισαίτην
Plural εὐηγγελίσαιμεν εὐηγγελίσαιτε εὐηγγελίσαιεν
ImperativeSingular εὐηγγέλισον εὐηγγελισάτω
Dual εὐηγγελίσατον εὐηγγελισάτων
Plural εὐηγγελίσατε εὐηγγελισάντων
Infinitive εὐηγγελίσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐηγγελισᾱς εὐηγγελισαντος εὐηγγελισᾱσα εὐηγγελισᾱσης εὐηγγελισαν εὐηγγελισαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ηὐηγγελισάμην ηὐηγγελίσω ηὐηγγελίσατο
Dual ηὐηγγελίσασθον ηὐηγγελισάσθην
Plural ηὐηγγελισάμεθα ηὐηγγελίσασθε ηὐηγγελίσαντο
SubjunctiveSingular εὐηγγελίσωμαι εὐηγγελίσῃ εὐηγγελίσηται
Dual εὐηγγελίσησθον εὐηγγελίσησθον
Plural εὐηγγελισώμεθα εὐηγγελίσησθε εὐηγγελίσωνται
OptativeSingular εὐηγγελισαίμην εὐηγγελίσαιο εὐηγγελίσαιτο
Dual εὐηγγελίσαισθον εὐηγγελισαίσθην
Plural εὐηγγελισαίμεθα εὐηγγελίσαισθε εὐηγγελίσαιντο
ImperativeSingular εὐηγγέλισαι εὐηγγελισάσθω
Dual εὐηγγελίσασθον εὐηγγελισάσθων
Plural εὐηγγελίσασθε εὐηγγελισάσθων
Infinitive εὐηγγελίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐηγγελισαμενος εὐηγγελισαμενου εὐηγγελισαμενη εὐηγγελισαμενης εὐηγγελισαμενον εὐηγγελισαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ηὐηγγελίσθην ηὐηγγελίσθης ηὐηγγελίσθη
Dual ηὐηγγελίσθητον ηὐηγγελισθήτην
Plural ηὐηγγελίσθημεν ηὐηγγελίσθητε ηὐηγγελίσθησαν
SubjunctiveSingular εὐηγγελίσθω εὐηγγελίσθῃς εὐηγγελίσθῃ
Dual εὐηγγελίσθητον εὐηγγελίσθητον
Plural εὐηγγελίσθωμεν εὐηγγελίσθητε εὐηγγελίσθωσιν*
OptativeSingular εὐηγγελισθείην εὐηγγελισθείης εὐηγγελισθείη
Dual εὐηγγελισθείητον εὐηγγελισθειήτην
Plural εὐηγγελισθείημεν εὐηγγελισθείητε εὐηγγελισθείησαν
ImperativeSingular εὐηγγελίσθητι εὐηγγελισθήτω
Dual εὐηγγελίσθητον εὐηγγελισθήτων
Plural εὐηγγελίσθητε εὐηγγελισθέντων
Infinitive εὐηγγελισθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐηγγελισθεις εὐηγγελισθεντος εὐηγγελισθεισα εὐηγγελισθεισης εὐηγγελισθεν εὐηγγελισθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐηγγέλικα εὐηγγέλικας εὐηγγέλικεν*
Dual εὐηγγελίκατον εὐηγγελίκατον
Plural εὐηγγελίκαμεν εὐηγγελίκατε εὐηγγελίκᾱσιν*
SubjunctiveSingular εὐηγγελίκω εὐηγγελίκῃς εὐηγγελίκῃ
Dual εὐηγγελίκητον εὐηγγελίκητον
Plural εὐηγγελίκωμεν εὐηγγελίκητε εὐηγγελίκωσιν*
OptativeSingular εὐηγγελίκοιμι εὐηγγελίκοις εὐηγγελίκοι
Dual εὐηγγελίκοιτον εὐηγγελικοίτην
Plural εὐηγγελίκοιμεν εὐηγγελίκοιτε εὐηγγελίκοιεν
ImperativeSingular εὐηγγέλικε εὐηγγελικέτω
Dual εὐηγγελίκετον εὐηγγελικέτων
Plural εὐηγγελίκετε εὐηγγελικόντων
Infinitive εὐηγγελικέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐηγγελικως εὐηγγελικοντος εὐηγγελικυῑα εὐηγγελικυῑᾱς εὐηγγελικον εὐηγγελικοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐηγγέλισμαι εὐηγγέλισαι εὐηγγέλισται
Dual εὐηγγέλισθον εὐηγγέλισθον
Plural εὐηγγελίσμεθα εὐηγγέλισθε εὐηγγελίσαται
ImperativeSingular εὐηγγέλισο εὐηγγελίσθω
Dual εὐηγγέλισθον εὐηγγελίσθων
Plural εὐηγγέλισθε εὐηγγελίσθων
Infinitive εὐηγγέλισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐηγγελισμενος εὐηγγελισμενου εὐηγγελισμενη εὐηγγελισμενης εὐηγγελισμενον εὐηγγελισμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ᾄσατε τῷ Κυρίῳ. εὐλογήσατε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρασ τὸ σωτήριον αὐτοῦ. (Septuagint, Liber Psalmorum 95:2)
  • πότερον ὅτι τοῦτο πιστεύοντόσ ἐστι τὴν γυναῖκα μηδὲν ῥᾳδιουργεῖν, τὸ δ’ ἐξαίφνησ καὶ ἀπροσδοκήτωσ οἱο͂ν ἐνέδρα καὶ παρατήρησει, καὶ σπεύδουσιν ὡσ ποθούσαισ καὶ προσδεχομέναισ εὐαγγελίζεσθαι περὶ αὑτῶν; (Plutarch, Quaestiones Romanae, section 9 1:2)
  • πότερον ὅτι τοῦτο πιστεύοντόσ ἐστι τὴν γυναῖκα μηδὲν ῥᾳδιουργεῖν τὸ δ’ ἐξαίφνησ καὶ ἀπροσδοκήτωσ οἱο͂ν ἐνέδρα καὶ, παρατήρησισ, ἢ σπεύδουσιν ὡσ ποθούσαισ καὶ προσδεχομέναισ εὐαγγελίζεσθαι περὶ αὑτῶν; (Plutarch, Quaestiones Romanae, section 91)
  • Οὐεσπασιανῷ δέ τισ εὐαγγελίζεται τὴν μετάβασιν τοῦ ἀνδρὸσ αὐτόμολοσ καὶ κατήπειγεν ἐπὶ τὴν πόλιν ὡσ μετ’ ἐκείνησ αἱρήσοντα πᾶσαν Ιοὐδαίαν, εἰ λάβοι τὸν Ιὤσηπον ὑποχείριον. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 178:1)
  • Τίτοσ δ’ ἐκπέμψασ τινὰ τῶν ἱππέων εὐαγγελίζεται τῷ πατρὶ τὸ ἔργον. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 597:1)

Synonyms

  1. I bring good news

  2. I preach the gospel

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION