Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπιπλήσσω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐπιπλήσσω ἐπιπλήξω

Structure: ἐπι (Prefix) + πλήσς (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to strike at, strike smartly
  2. to chastise, to rebuke, reprove
  3. to cast, in, teeth

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπιπλήσσω ἐπιπλήσσεις ἐπιπλήσσει
Dual ἐπιπλήσσετον ἐπιπλήσσετον
Plural ἐπιπλήσσομεν ἐπιπλήσσετε ἐπιπλήσσουσιν*
SubjunctiveSingular ἐπιπλήσσω ἐπιπλήσσῃς ἐπιπλήσσῃ
Dual ἐπιπλήσσητον ἐπιπλήσσητον
Plural ἐπιπλήσσωμεν ἐπιπλήσσητε ἐπιπλήσσωσιν*
OptativeSingular ἐπιπλήσσοιμι ἐπιπλήσσοις ἐπιπλήσσοι
Dual ἐπιπλήσσοιτον ἐπιπλησσοίτην
Plural ἐπιπλήσσοιμεν ἐπιπλήσσοιτε ἐπιπλήσσοιεν
ImperativeSingular ἐπιπλήσσε ἐπιπλησσέτω
Dual ἐπιπλήσσετον ἐπιπλησσέτων
Plural ἐπιπλήσσετε ἐπιπλησσόντων, ἐπιπλησσέτωσαν
Infinitive ἐπιπλήσσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπιπλησσων ἐπιπλησσοντος ἐπιπλησσουσα ἐπιπλησσουσης ἐπιπλησσον ἐπιπλησσοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπιπλήσσομαι ἐπιπλήσσει, ἐπιπλήσσῃ ἐπιπλήσσεται
Dual ἐπιπλήσσεσθον ἐπιπλήσσεσθον
Plural ἐπιπλησσόμεθα ἐπιπλήσσεσθε ἐπιπλήσσονται
SubjunctiveSingular ἐπιπλήσσωμαι ἐπιπλήσσῃ ἐπιπλήσσηται
Dual ἐπιπλήσσησθον ἐπιπλήσσησθον
Plural ἐπιπλησσώμεθα ἐπιπλήσσησθε ἐπιπλήσσωνται
OptativeSingular ἐπιπλησσοίμην ἐπιπλήσσοιο ἐπιπλήσσοιτο
Dual ἐπιπλήσσοισθον ἐπιπλησσοίσθην
Plural ἐπιπλησσοίμεθα ἐπιπλήσσοισθε ἐπιπλήσσοιντο
ImperativeSingular ἐπιπλήσσου ἐπιπλησσέσθω
Dual ἐπιπλήσσεσθον ἐπιπλησσέσθων
Plural ἐπιπλήσσεσθε ἐπιπλησσέσθων, ἐπιπλησσέσθωσαν
Infinitive ἐπιπλήσσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπιπλησσομενος ἐπιπλησσομενου ἐπιπλησσομενη ἐπιπλησσομενης ἐπιπλησσομενον ἐπιπλησσομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπιπλήξω ἐπιπλήξεις ἐπιπλήξει
Dual ἐπιπλήξετον ἐπιπλήξετον
Plural ἐπιπλήξομεν ἐπιπλήξετε ἐπιπλήξουσιν*
OptativeSingular ἐπιπλήξοιμι ἐπιπλήξοις ἐπιπλήξοι
Dual ἐπιπλήξοιτον ἐπιπληξοίτην
Plural ἐπιπλήξοιμεν ἐπιπλήξοιτε ἐπιπλήξοιεν
Infinitive ἐπιπλήξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπιπληξων ἐπιπληξοντος ἐπιπληξουσα ἐπιπληξουσης ἐπιπληξον ἐπιπληξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπιπλήξομαι ἐπιπλήξει, ἐπιπλήξῃ ἐπιπλήξεται
Dual ἐπιπλήξεσθον ἐπιπλήξεσθον
Plural ἐπιπληξόμεθα ἐπιπλήξεσθε ἐπιπλήξονται
OptativeSingular ἐπιπληξοίμην ἐπιπλήξοιο ἐπιπλήξοιτο
Dual ἐπιπλήξοισθον ἐπιπληξοίσθην
Plural ἐπιπληξοίμεθα ἐπιπλήξοισθε ἐπιπλήξοιντο
Infinitive ἐπιπλήξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπιπληξομενος ἐπιπληξομενου ἐπιπληξομενη ἐπιπληξομενης ἐπιπληξομενον ἐπιπληξομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • φανερῶσ γὰρ αὐτὸσ προσέκειτο τῶν ἄλλων μᾶλλον τῷ οἴνῳ καὶ τοῦ Ἀγαμέμνονοσ αὐτοῦ, ὃν ὡσ πολυπότην ἐπιπλήσσει ὁ Ἀχιλλεύσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 422)
  • ταῦτα τῶν λοχαγῶν σὺν πλέονι παρρησίᾳ λεγόντων, οὐκ ἀνασχόμενοί τινεσ τῶν βουλευτῶν λοχαγοὺσ ὄντασ ὧδε παρρησιάζεσθαι, ἐπέπλησσον ὡσ θρασυνομένοισ ὑπὲρ τὸ στρατιώταισ πρέπον. (Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 12 6:4)
  • Ἕκτορ ἀεὶ μέν πώσ μοι ἐπιπλήσσεισ ἀγορῇσιν ἐσθλὰ φραζομένῳ, ἐπεὶ οὐδὲ μὲν οὐδὲ ἐοίκε δῆμον ἐόντα παρὲξ ἀγορευέμεν, οὔτ’ ἐνὶ βουλῇ οὔτέ ποτ’ ἐν πολέμῳ, σὸν δὲ κράτοσ αἰὲν ἀέξειν· (Homer, Iliad, Book 12 15:6)
  • ἐγὼ δὲ τὰ τῷ πέλασ ἐπιπλήσσω, αὐτὸσ κατὰ δύναμιν οὐ ποιήσω· (Herodotus, The Histories, book 3, chapter 142 4:2)
  • κείνουσ μὲν γὰρ συγχέαι τὰ πάντων ἀνθρώπων νόμιμα ἀποκτείναντασ κήρυκασ, αὐτὸσ δὲ τὰ ἐκείνοισι ἐπιπλήσσει ταῦτα οὐ ποιήσειν, οὐδὲ ἀνταποκτείνασ ἐκείνουσ ἀπολύσειν Λακεδαιμονίουσ τῆσ αἰτίησ. (Herodotus, The Histories, book 7, chapter 136 3:1)

Synonyms

  1. to cast

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION