Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐκδικάζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐκδικάζω ἐκδικάσω

Structure: ἐκ (Prefix) + δικάζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to decide finally, settle
  2. to avenge

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδικάζω ἐκδικάζεις ἐκδικάζει
Dual ἐκδικάζετον ἐκδικάζετον
Plural ἐκδικάζομεν ἐκδικάζετε ἐκδικάζουσιν*
SubjunctiveSingular ἐκδικάζω ἐκδικάζῃς ἐκδικάζῃ
Dual ἐκδικάζητον ἐκδικάζητον
Plural ἐκδικάζωμεν ἐκδικάζητε ἐκδικάζωσιν*
OptativeSingular ἐκδικάζοιμι ἐκδικάζοις ἐκδικάζοι
Dual ἐκδικάζοιτον ἐκδικαζοίτην
Plural ἐκδικάζοιμεν ἐκδικάζοιτε ἐκδικάζοιεν
ImperativeSingular ἐκδίκαζε ἐκδικαζέτω
Dual ἐκδικάζετον ἐκδικαζέτων
Plural ἐκδικάζετε ἐκδικαζόντων, ἐκδικαζέτωσαν
Infinitive ἐκδικάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικαζων ἐκδικαζοντος ἐκδικαζουσα ἐκδικαζουσης ἐκδικαζον ἐκδικαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδικάζομαι ἐκδικάζει, ἐκδικάζῃ ἐκδικάζεται
Dual ἐκδικάζεσθον ἐκδικάζεσθον
Plural ἐκδικαζόμεθα ἐκδικάζεσθε ἐκδικάζονται
SubjunctiveSingular ἐκδικάζωμαι ἐκδικάζῃ ἐκδικάζηται
Dual ἐκδικάζησθον ἐκδικάζησθον
Plural ἐκδικαζώμεθα ἐκδικάζησθε ἐκδικάζωνται
OptativeSingular ἐκδικαζοίμην ἐκδικάζοιο ἐκδικάζοιτο
Dual ἐκδικάζοισθον ἐκδικαζοίσθην
Plural ἐκδικαζοίμεθα ἐκδικάζοισθε ἐκδικάζοιντο
ImperativeSingular ἐκδικάζου ἐκδικαζέσθω
Dual ἐκδικάζεσθον ἐκδικαζέσθων
Plural ἐκδικάζεσθε ἐκδικαζέσθων, ἐκδικαζέσθωσαν
Infinitive ἐκδικάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικαζομενος ἐκδικαζομενου ἐκδικαζομενη ἐκδικαζομενης ἐκδικαζομενον ἐκδικαζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδικάσω ἐκδικάσεις ἐκδικάσει
Dual ἐκδικάσετον ἐκδικάσετον
Plural ἐκδικάσομεν ἐκδικάσετε ἐκδικάσουσιν*
OptativeSingular ἐκδικάσοιμι ἐκδικάσοις ἐκδικάσοι
Dual ἐκδικάσοιτον ἐκδικασοίτην
Plural ἐκδικάσοιμεν ἐκδικάσοιτε ἐκδικάσοιεν
Infinitive ἐκδικάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικασων ἐκδικασοντος ἐκδικασουσα ἐκδικασουσης ἐκδικασον ἐκδικασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκδικάσομαι ἐκδικάσει, ἐκδικάσῃ ἐκδικάσεται
Dual ἐκδικάσεσθον ἐκδικάσεσθον
Plural ἐκδικασόμεθα ἐκδικάσεσθε ἐκδικάσονται
OptativeSingular ἐκδικασοίμην ἐκδικάσοιο ἐκδικάσοιτο
Dual ἐκδικάσοισθον ἐκδικασοίσθην
Plural ἐκδικασοίμεθα ἐκδικάσοισθε ἐκδικάσοιντο
Infinitive ἐκδικάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκδικασομενος ἐκδικασομενου ἐκδικασομενη ἐκδικασομενης ἐκδικασομενον ἐκδικασομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to avenge

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION