Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐξοκέλλω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐξοκέλλω ἐξώκειλα

Structure: ἐξ (Prefix) + ὀκέλλ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to run aground or ashore
  2. to run, aground, to drive headlong

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐξοκέλλω ἐξοκέλλεις ἐξοκέλλει
Dual ἐξοκέλλετον ἐξοκέλλετον
Plural ἐξοκέλλομεν ἐξοκέλλετε ἐξοκέλλουσιν*
SubjunctiveSingular ἐξοκέλλω ἐξοκέλλῃς ἐξοκέλλῃ
Dual ἐξοκέλλητον ἐξοκέλλητον
Plural ἐξοκέλλωμεν ἐξοκέλλητε ἐξοκέλλωσιν*
OptativeSingular ἐξοκέλλοιμι ἐξοκέλλοις ἐξοκέλλοι
Dual ἐξοκέλλοιτον ἐξοκελλοίτην
Plural ἐξοκέλλοιμεν ἐξοκέλλοιτε ἐξοκέλλοιεν
ImperativeSingular ἐξόκελλε ἐξοκελλέτω
Dual ἐξοκέλλετον ἐξοκελλέτων
Plural ἐξοκέλλετε ἐξοκελλόντων, ἐξοκελλέτωσαν
Infinitive ἐξοκέλλειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐξοκελλων ἐξοκελλοντος ἐξοκελλουσα ἐξοκελλουσης ἐξοκελλον ἐξοκελλοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐξοκέλλομαι ἐξοκέλλει, ἐξοκέλλῃ ἐξοκέλλεται
Dual ἐξοκέλλεσθον ἐξοκέλλεσθον
Plural ἐξοκελλόμεθα ἐξοκέλλεσθε ἐξοκέλλονται
SubjunctiveSingular ἐξοκέλλωμαι ἐξοκέλλῃ ἐξοκέλληται
Dual ἐξοκέλλησθον ἐξοκέλλησθον
Plural ἐξοκελλώμεθα ἐξοκέλλησθε ἐξοκέλλωνται
OptativeSingular ἐξοκελλοίμην ἐξοκέλλοιο ἐξοκέλλοιτο
Dual ἐξοκέλλοισθον ἐξοκελλοίσθην
Plural ἐξοκελλοίμεθα ἐξοκέλλοισθε ἐξοκέλλοιντο
ImperativeSingular ἐξοκέλλου ἐξοκελλέσθω
Dual ἐξοκέλλεσθον ἐξοκελλέσθων
Plural ἐξοκέλλεσθε ἐξοκελλέσθων, ἐξοκελλέσθωσαν
Infinitive ἐξοκέλλεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐξοκελλομενος ἐξοκελλομενου ἐξοκελλομενη ἐξοκελλομενης ἐξοκελλομενον ἐξοκελλομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐξῶκειλα ἐξῶκειλας ἐξῶκειλεν*
Dual ἐξώκειλατον ἐξωκεῖλατην
Plural ἐξώκειλαμεν ἐξώκειλατε ἐξῶκειλαν
SubjunctiveSingular ἐξοκείλω ἐξοκείλῃς ἐξοκείλῃ
Dual ἐξοκείλητον ἐξοκείλητον
Plural ἐξοκείλωμεν ἐξοκείλητε ἐξοκείλωσιν*
OptativeSingular ἐξοκείλαιμι ἐξοκείλαις ἐξοκείλαι
Dual ἐξοκείλαιτον ἐξοκειλαίτην
Plural ἐξοκείλαιμεν ἐξοκείλαιτε ἐξοκείλαιεν
ImperativeSingular ἐξόκειλον ἐξοκειλάτω
Dual ἐξοκείλατον ἐξοκειλάτων
Plural ἐξοκείλατε ἐξοκειλάντων
Infinitive ἐξοκείλαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐξοκειλᾱς ἐξοκειλαντος ἐξοκειλᾱσα ἐξοκειλᾱσης ἐξοκειλαν ἐξοκειλαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐξωκεῖλαμην ἐξώκειλω ἐξώκειλατο
Dual ἐξώκειλασθον ἐξωκεῖλασθην
Plural ἐξωκεῖλαμεθα ἐξώκειλασθε ἐξώκειλαντο
SubjunctiveSingular ἐξοκείλωμαι ἐξοκείλῃ ἐξοκείληται
Dual ἐξοκείλησθον ἐξοκείλησθον
Plural ἐξοκειλώμεθα ἐξοκείλησθε ἐξοκείλωνται
OptativeSingular ἐξοκειλαίμην ἐξοκείλαιο ἐξοκείλαιτο
Dual ἐξοκείλαισθον ἐξοκειλαίσθην
Plural ἐξοκειλαίμεθα ἐξοκείλαισθε ἐξοκείλαιντο
ImperativeSingular ἐξόκειλαι ἐξοκειλάσθω
Dual ἐξοκείλασθον ἐξοκειλάσθων
Plural ἐξοκείλασθε ἐξοκειλάσθων
Infinitive ἐξοκείλεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐξοκειλαμενος ἐξοκειλαμενου ἐξοκειλαμενη ἐξοκειλαμενης ἐξοκειλαμενον ἐξοκειλαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀπεπλάνησε δὲ αὐτὸν πολλῇ ὁμιλίᾳ βρόχοισ τε τοῖσ ἀπὸ χειλέων ἐξώκειλεν αὐτόν. (Septuagint, Liber Proverbiorum 7:21)
  • Ὁ δὲ τοῦ Λευεῖ παῖσ Ιωἄννησ, ὃν ἔφαμεν ἐν τοῖσ Γισχάλοισ διατρίβειν, πυθόμενοσ πάντα κατὰ νοῦν μοι προχωρεῖν, καὶ δι’ εὐνοίασ μὲν εἶναί με τοῖσ ὑπηκόοισ, τοῖσ πολεμίοισ δὲ δι’ ἐκπλήξεωσ, οὐκ εὖ τὴν γνώμην ἐτέθη, κατάλυσιν δ’ αὐτῷ τὴν ἐμὴν εὐπραγίαν φέρειν νομίζων εἰσ φθόνον ἐξώκειλεν οὔτι μέτριον. (Flavius Josephus, 147:1)
  • ἄνεμοσ δ’ ἐναντίοσ γενόμενοσ καὶ δι’ ὅλησ νυκτὸσ κατασχὼν ἃσ μὲν κατέκλυσεν, ἃσ δ’ εἰσ τὸν τῆσ Σικελίασ πορθμὸν ἐξέβαλεν, ἐν αἷσ δὲ παρεκομίζετο τὰ ἀναθήματα καὶ ὁ προσενεχθεὶσ ἐκ τῶν ἀναθημάτων χρυσὸσ ἐπὶ τοὺσ Λοκροὺσ ἐξώκειλεν αἰγιαλούσ· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 20, chapter 9 5:3)
  • καὶ ὡσ τελευταῖον ὑπὸ φρενοβλαβείασ ἐξώκειλεν εἰσ σκηνὴν καὶ θέατρον, ἐπειδὴ δι’ ὄχλου πᾶσίν ἐστιν, παραλείψω, τρέψομαι δὲ ἐπὶ τὰ Ιοὐδαίοισ κατ’ αὐτὸν γενόμενα. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 331:1)

Synonyms

  1. to run aground or ashore

  2. to run

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION