뜻

1. to trouble or annoy exceedingly

예문

• ὅταν τῶν ἀναγκαίων τι λέγεσθαι λυπεῖν μέλλῃ καὶ διοχλεῖν τὴν ἀκρόασιν, ἀφαιρεθὲν δὲ χαριεστέραν ποιῇ τὴν ἁρμονίαν: (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 912)

  (디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 912)

• τίς γάρ ἐστιν ὃς οὐχ ὑπὸ μὲν ταύτης τῆς μελῳδίας ἄγεται καὶ γοητεύεται, ὑφ ἑτέρας δέ τινος οὐδὲν πάσχει τοιοῦτον, καὶ ὑπὸ μὲν τούτων τῶν ῥυθμῶν οἰκειοῦται, ὑπὸ δὲ τούτων διοχλεῖται· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1112)

  (디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 1112)

• ὅτι γὰρ ταῦθ ἁπλῶς δεδωροδόκηται καὶ τιμὴν ἔχουσιν ἁπάντων τούτων οὗτοι, πολλαχόθεν μὲν ἔγωγ οἶμαι δῆλον ὑμῖν εἶναι πάλαι, καὶ δέδοικα μὴ τοὐναντίον οὗ βούλομαι ποιῶ, σφόδρ ἀκριβῶς δεικνύναι πειρώμενος διοχλῶ πάλαι τοῦτ αὐτοὺς ὑμᾶς εἰδότας: (Demosthenes, Speeches 11-20, 419:1)

  (데모스테네스, Speeches 11-20, 419:1)

• τοῦ δὲ μὴ διοχλεῖν αὐτῷ φράσαντος ἀλλὰ πρὸς τοὺς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ τῆς μητρὸς βαδίζειν προφήτας, εἶναι γὰρ ἐκείνους ἀληθεῖς, ἐδεῖτο προφητεύειν καὶ σώζειν αὐτούς. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 9 44:2)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 9 44:2)

유사 형태

• διοχλεῖν (2)
• διοχλῶ (1)
• διοχλήσω (1)
• διοχλῶσι (1)
• διοχλεῖται? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.