Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διασημαίνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διασημαίνω διασημανῶ

Structure: δια (Prefix) + σημαίν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to mark out, point out clearly
  2. to beckon

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διασημαίνω διασημαίνεις διασημαίνει
Dual διασημαίνετον διασημαίνετον
Plural διασημαίνομεν διασημαίνετε διασημαίνουσιν*
SubjunctiveSingular διασημαίνω διασημαίνῃς διασημαίνῃ
Dual διασημαίνητον διασημαίνητον
Plural διασημαίνωμεν διασημαίνητε διασημαίνωσιν*
OptativeSingular διασημαίνοιμι διασημαίνοις διασημαίνοι
Dual διασημαίνοιτον διασημαινοίτην
Plural διασημαίνοιμεν διασημαίνοιτε διασημαίνοιεν
ImperativeSingular διασήμαινε διασημαινέτω
Dual διασημαίνετον διασημαινέτων
Plural διασημαίνετε διασημαινόντων, διασημαινέτωσαν
Infinitive διασημαίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διασημαινων διασημαινοντος διασημαινουσα διασημαινουσης διασημαινον διασημαινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διασημαίνομαι διασημαίνει, διασημαίνῃ διασημαίνεται
Dual διασημαίνεσθον διασημαίνεσθον
Plural διασημαινόμεθα διασημαίνεσθε διασημαίνονται
SubjunctiveSingular διασημαίνωμαι διασημαίνῃ διασημαίνηται
Dual διασημαίνησθον διασημαίνησθον
Plural διασημαινώμεθα διασημαίνησθε διασημαίνωνται
OptativeSingular διασημαινοίμην διασημαίνοιο διασημαίνοιτο
Dual διασημαίνοισθον διασημαινοίσθην
Plural διασημαινοίμεθα διασημαίνοισθε διασημαίνοιντο
ImperativeSingular διασημαίνου διασημαινέσθω
Dual διασημαίνεσθον διασημαινέσθων
Plural διασημαίνεσθε διασημαινέσθων, διασημαινέσθωσαν
Infinitive διασημαίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διασημαινομενος διασημαινομενου διασημαινομενη διασημαινομενης διασημαινομενον διασημαινομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεσήμαινον διεσήμαινες διεσήμαινεν*
Dual διεσημαίνετον διεσημαινέτην
Plural διεσημαίνομεν διεσημαίνετε διεσήμαινον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεσημαινόμην διεσημαίνου διεσημαίνετο
Dual διεσημαίνεσθον διεσημαινέσθην
Plural διεσημαινόμεθα διεσημαίνεσθε διεσημαίνοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ προσβαίνοντεσ ἅμα φωνῇ διεσήμαινον ἑαυτούσ, ἐπιθαρρύνοντεσ τοὺσ φίλουσ· (Plutarch, Aratus, chapter 22 5:1)
  • ἄλλαι δ’ ἄνωθεν ἐν ἄκρῳ τοῦ περιέχοντοσ ὀφθῆναί τε φαιδραὶ καὶ πρὸσ ἀλλήλασ ὑπ’ εὐμενείασ θαμὰ πελάζουσαι τὰσ δὲ θορυβώδεισ ἐκείνασ ἐκτρεπόμεναι, διεσήμαινον ὡσ ἐοίκε συστολῇ μὲν εἰσ ἑαυτὰσ τὸ δυσχεραῖνον, ἐκπετάσει δὲ καὶ διαχύσει τὸ χαῖρον καὶ προσιέμενον. (Plutarch, De sera numinis vindicta, section 22 18:1)
  • οἱ δὲ κραυγῇ διεσήμαινον τοῖσ κατὰ τὴν πόλιν τὰσ συμφοράσ, κἀκείνων ἀμῦναι μὲν οὐδεὶσ ἐτόλμησεν, ὡσ ἔμαθον εἰσπεπαικότασ τοὺσ Ἰδουμαίουσ, ἀργὰ δ’ ἀντεβόων καὶ ἀντωλοφύροντο, καὶ πολὺσ κωκυτὸσ γυναικῶν ἠγείρετο κινδυνεύοντοσ ἑκάστῃ τινὸσ τῶν φυλάκων. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 351:1)

Synonyms

  1. to mark out

  2. to beckon

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION