Ancient Greek-English Dictionary Language

διακαρτερέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διακαρτερέω διακαρτερήσω

Structure: δια (Prefix) + καρτερέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to endure to the end, last out

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαρτέρω διακαρτέρεις διακαρτέρει
Dual διακαρτέρειτον διακαρτέρειτον
Plural διακαρτέρουμεν διακαρτέρειτε διακαρτέρουσιν*
SubjunctiveSingular διακαρτέρω διακαρτέρῃς διακαρτέρῃ
Dual διακαρτέρητον διακαρτέρητον
Plural διακαρτέρωμεν διακαρτέρητε διακαρτέρωσιν*
OptativeSingular διακαρτέροιμι διακαρτέροις διακαρτέροι
Dual διακαρτέροιτον διακαρτεροίτην
Plural διακαρτέροιμεν διακαρτέροιτε διακαρτέροιεν
ImperativeSingular διακαρτε͂ρει διακαρτερεῖτω
Dual διακαρτέρειτον διακαρτερεῖτων
Plural διακαρτέρειτε διακαρτεροῦντων, διακαρτερεῖτωσαν
Infinitive διακαρτέρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαρτερων διακαρτερουντος διακαρτερουσα διακαρτερουσης διακαρτερουν διακαρτερουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαρτέρουμαι διακαρτέρει, διακαρτέρῃ διακαρτέρειται
Dual διακαρτέρεισθον διακαρτέρεισθον
Plural διακαρτεροῦμεθα διακαρτέρεισθε διακαρτέρουνται
SubjunctiveSingular διακαρτέρωμαι διακαρτέρῃ διακαρτέρηται
Dual διακαρτέρησθον διακαρτέρησθον
Plural διακαρτερώμεθα διακαρτέρησθε διακαρτέρωνται
OptativeSingular διακαρτεροίμην διακαρτέροιο διακαρτέροιτο
Dual διακαρτέροισθον διακαρτεροίσθην
Plural διακαρτεροίμεθα διακαρτέροισθε διακαρτέροιντο
ImperativeSingular διακαρτέρου διακαρτερεῖσθω
Dual διακαρτέρεισθον διακαρτερεῖσθων
Plural διακαρτέρεισθε διακαρτερεῖσθων, διακαρτερεῖσθωσαν
Infinitive διακαρτέρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαρτερουμενος διακαρτερουμενου διακαρτερουμενη διακαρτερουμενης διακαρτερουμενον διακαρτερουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαρτερήσω διακαρτερήσεις διακαρτερήσει
Dual διακαρτερήσετον διακαρτερήσετον
Plural διακαρτερήσομεν διακαρτερήσετε διακαρτερήσουσιν*
OptativeSingular διακαρτερήσοιμι διακαρτερήσοις διακαρτερήσοι
Dual διακαρτερήσοιτον διακαρτερησοίτην
Plural διακαρτερήσοιμεν διακαρτερήσοιτε διακαρτερήσοιεν
Infinitive διακαρτερήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαρτερησων διακαρτερησοντος διακαρτερησουσα διακαρτερησουσης διακαρτερησον διακαρτερησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαρτερήσομαι διακαρτερήσει, διακαρτερήσῃ διακαρτερήσεται
Dual διακαρτερήσεσθον διακαρτερήσεσθον
Plural διακαρτερησόμεθα διακαρτερήσεσθε διακαρτερήσονται
OptativeSingular διακαρτερησοίμην διακαρτερήσοιο διακαρτερήσοιτο
Dual διακαρτερήσοισθον διακαρτερησοίσθην
Plural διακαρτερησοίμεθα διακαρτερήσοισθε διακαρτερήσοιντο
Infinitive διακαρτερήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαρτερησομενος διακαρτερησομενου διακαρτερησομενη διακαρτερησομενης διακαρτερησομενον διακαρτερησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὰσ μὲν οὖν πρώτασ ἡμέρασ κτείνοντεσ τούτουσ καὶ συγκλείοντεσ τὰσ οἰκίασ διεκαρτέρουν ὡσ δ’ οὐδὲν ἤνυον, ἀλλὰ τά τε σκεύη ἐπληροῦτο καὶ μετὰ τῶν ἐδεσμάτων εὑρίσκοντο συνεψόμενοι καὶ συνοπτώμενοι οἱ βάτραχοι καὶ πρὸσ τούτοισ οὔτε τοῖσ ὕδασιν ἦν χρῆσθαι οὔτε τοὺσ πόδασ ἐπὶ τὴν γῆν θεῖναι συσσεσωρευμένων αὐτῶν, ἐνοχλούμενοι δὲ καὶ ὑπὸ τῆσ τῶν τετελευτηκότων ὀδμῆσ ἔφυγον τὴν χώραν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 6 3:1)
  • οὐ καταλιπόντεσ τὴν χώραν ὥσπερ Δεωκράτησ ᾤχοντο οὐδ’ ἔκδοτον τὴν θρεψαμένην καὶ τὰ ἱερὰ τοῖσ πολεμίοισ παρέδοσαν, ἀλλ’ ὀλίγοι ὄντεσ κατακλῃσθέντεσ ἐπολιορκοῦντο καὶ διεκαρτέρουν εἰσ τὴν πατρίδα. (Lycurgus, Speeches, 115:4)
  • οἱ δὲ περὶ τὰσ πύλασ ἔξω περὶ τὸ Ἡραῖον ἀπολειφθέντεσ τοῦ Ἀράτου στρατιῶται, τριακόσιοι τὸ πλῆθοσ ὄντεσ, ὥσ ποτε παρεισέπεσον εἰσ τὴν πόλιν θορύβου τε παντοδαποῦ καὶ φώτων γέμουσαν, οὐ δυνηθέντεσ ἐξανευρεῖν τὸν αὐτὸν τρίβον οὐδ’ εἰσ ἴχνοσ ἐμβῆναι τῆσ ἐκείνων πορείασ, ἔπτηξαν ἀθρόοι πρόσ τινι παλινσκίῳ λαγόνι τοῦ κρημνοῦ συστείλαντεσ ἑαυτούσ, καὶ διεκαρτέρουν ἐνταῦθα περιπαθοῦντεσ καὶ δυσανασχετοῦντεσ. (Plutarch, Aratus, chapter 22 2:1)
  • ὥστε ὀλίγοι μὲν ἐν τῷ χάρακι διεκαρτέρουν, ὁ δὲ πλεῖστοσ ὄχλοσ ἁρπαγαῖσ καὶ πορθήμασι δελεαζόμενοσ ὁδὸν ἡμερῶν πολλῶν ἀπὸ τοῦ στρατοπέδου διεσπείρετο. (Plutarch, Sulla, chapter 16 4:1)
  • οὐ μὴν ἔκαμνόν γε οἱ προσβάλλοντεσ τοῖσ ἐρύμασιν, ἀλλὰ διεκαρτέρουν ἀναγκοφαγοῦντεσ τὰ δεινὰ οὔτε ἡμέρασ οὔτε νυκτὸσ ἀναπαυόμενοι τῶν πόνων. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 16 9:3)

Synonyms

  1. to endure to the end

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION