Ancient Greek-English Dictionary Language

διακαρτερέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διακαρτερέω διακαρτερήσω

Structure: δια (Prefix) + καρτερέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to endure to the end, last out

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαρτέρω διακαρτέρεις διακαρτέρει
Dual διακαρτέρειτον διακαρτέρειτον
Plural διακαρτέρουμεν διακαρτέρειτε διακαρτέρουσιν*
SubjunctiveSingular διακαρτέρω διακαρτέρῃς διακαρτέρῃ
Dual διακαρτέρητον διακαρτέρητον
Plural διακαρτέρωμεν διακαρτέρητε διακαρτέρωσιν*
OptativeSingular διακαρτέροιμι διακαρτέροις διακαρτέροι
Dual διακαρτέροιτον διακαρτεροίτην
Plural διακαρτέροιμεν διακαρτέροιτε διακαρτέροιεν
ImperativeSingular διακαρτε͂ρει διακαρτερεῖτω
Dual διακαρτέρειτον διακαρτερεῖτων
Plural διακαρτέρειτε διακαρτεροῦντων, διακαρτερεῖτωσαν
Infinitive διακαρτέρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαρτερων διακαρτερουντος διακαρτερουσα διακαρτερουσης διακαρτερουν διακαρτερουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαρτέρουμαι διακαρτέρει, διακαρτέρῃ διακαρτέρειται
Dual διακαρτέρεισθον διακαρτέρεισθον
Plural διακαρτεροῦμεθα διακαρτέρεισθε διακαρτέρουνται
SubjunctiveSingular διακαρτέρωμαι διακαρτέρῃ διακαρτέρηται
Dual διακαρτέρησθον διακαρτέρησθον
Plural διακαρτερώμεθα διακαρτέρησθε διακαρτέρωνται
OptativeSingular διακαρτεροίμην διακαρτέροιο διακαρτέροιτο
Dual διακαρτέροισθον διακαρτεροίσθην
Plural διακαρτεροίμεθα διακαρτέροισθε διακαρτέροιντο
ImperativeSingular διακαρτέρου διακαρτερεῖσθω
Dual διακαρτέρεισθον διακαρτερεῖσθων
Plural διακαρτέρεισθε διακαρτερεῖσθων, διακαρτερεῖσθωσαν
Infinitive διακαρτέρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαρτερουμενος διακαρτερουμενου διακαρτερουμενη διακαρτερουμενης διακαρτερουμενον διακαρτερουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαρτερήσω διακαρτερήσεις διακαρτερήσει
Dual διακαρτερήσετον διακαρτερήσετον
Plural διακαρτερήσομεν διακαρτερήσετε διακαρτερήσουσιν*
OptativeSingular διακαρτερήσοιμι διακαρτερήσοις διακαρτερήσοι
Dual διακαρτερήσοιτον διακαρτερησοίτην
Plural διακαρτερήσοιμεν διακαρτερήσοιτε διακαρτερήσοιεν
Infinitive διακαρτερήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαρτερησων διακαρτερησοντος διακαρτερησουσα διακαρτερησουσης διακαρτερησον διακαρτερησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαρτερήσομαι διακαρτερήσει, διακαρτερήσῃ διακαρτερήσεται
Dual διακαρτερήσεσθον διακαρτερήσεσθον
Plural διακαρτερησόμεθα διακαρτερήσεσθε διακαρτερήσονται
OptativeSingular διακαρτερησοίμην διακαρτερήσοιο διακαρτερήσοιτο
Dual διακαρτερήσοισθον διακαρτερησοίσθην
Plural διακαρτερησοίμεθα διακαρτερήσοισθε διακαρτερήσοιντο
Infinitive διακαρτερήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαρτερησομενος διακαρτερησομενου διακαρτερησομενη διακαρτερησομενης διακαρτερησομενον διακαρτερησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to endure to the end

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION