αὐτοτελής
Third declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
αὐτοτελής
αὐτοτελές
Structure:
αὐτοτελη
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- ending in itself, complete in itself, supporting oneself
- taxing oneself, self-taxed
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- παγκάκωσ ἡ κακία διατίθησι πάντασ ἀνθρώπουσ, αὐτοτελήσ τισ οὖσα τῆσ κακοδαιμονίασ δημιουργόσ· (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 21)
- ἡ κακία διατίθησι πάντασ ἀνθρώπουσ, αὐτοτελήσ τισ οὖσα τῆσ κακοδαιμονίασ δημιουργόσ· (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 22)
- οὐ δεῖται γὰρ ὀργάνων οὐδ’ ἐργαλείων, ἀπροσδεέσ, αὐτοτελὲσ ἀγαθόν. (Plutarch, Aquane an ignis sit utilior, chapter, section 5 3:1)
- τὸ δ’ ὅλον τοσοῦτον ἀπέχει πρὸσ σωτηρίαν ἢ ἑτέρων γένεσιν τὸ ὔδωρ αὐτοτελὲσ εἶναι, ὥστε καὶ αὐτῷ φθορὰ πυρὸσ ἔνδεια· (Plutarch, Aquane an ignis sit utilior, chapter, section 91)
- σὺ δὲ τοῦτο μὲν οὐκ ἐποίησασ, ψήφισμα δὲ αὐτοτελὲσ ἔγραψασ κατὰ δυοῖν φυλαῖν οὐ μόνον ἀδικώτατον, ἀλλὰ καὶ ἐναντίον αὐτὸ ἑαυτῷ· (Hyperides, Speeches, 15:2)
- "ἀλλ’ ἔστιν αὐτοτελὴσ τοῦ θεοῦ προσαγόρευσισ καὶ προσφώνησισ, ἅμα τῷ ῥήματι τὸν φθεγγόμενον εἰσ ἔννοιαν καθιστᾶσα τῆσ τοῦ θεοῦ δυνάμεωσ. (Plutarch, De E apud Delphos, section 176)
- "εἰ δ’ ἄρχει βρέφουσ μὲν ἡ τίτθη καὶ παιδὸσ ὁ διδάσκαλοσ ἐφήβου δὲ γυμνασίαρχοσ ἐραστὴσ δὲ μειρακίου γενομένου δ’ ἐν ἡλικίᾳ νόμοσ καὶ στρατηγὸσ οὐδεὶσ δ’ ἄναρκτοσ οὐδ’ αὐτοτελήσ, τί δεινὸν εἰ γυνὴ νοῦν ἔχουσα πρεσβυτέρα κυβερνήσει νέου βίον ἀνδρόσ, ὠφέλιμοσ μὲν οὖσα τῷ φρονεῖν μᾶλλον ἡδεῖα δὲ τῷ φιλεῖν καὶ προσηνήσ; (Plutarch, Amatorius, section 9 18:4)
- ἀλόγου καὶ περὶ τὸν εἰλικρινῆ καὶ ἀπαθῆ νοῦν συνισταμένη σοφία καὶ φρόνησισ αὐτοτελήσ τίσ ἐστιν ἀκρότησ τοῦ λόγου καὶ δύναμισ, ᾗ τὸ θειότατον ἐγγίνεται τῆσ ἐπιστήμησ καὶ μακαριώτατον, ἡ δ’ ἀναγκαία διὰ τὸ σῶμα καὶ δεομένη τῆσ παθητικῆσ ὥσπερ ὀργανικῆσ ὑπηρεσίασ ἐπὶ τὸ πρακτικόν, οὐκ οὖσα φθορὰ τοῦ ἀλόγου τῆσ ψυχῆσ οὐδ’ ἀναίρεσισ ἀλλὰ τάξισ καὶ διακόσμησισ, ἀκρότησ μέν ἐστι τῇ δυνάμει καὶ τῇ ποιότητι, τῷ ποσῷ δὲ μεσότησ γίνεται τὸ ὑπερβάλλον ἐξαιροῦσα καὶ τὸ ἐλλεῖπον. (Plutarch, De virtute morali, section 5 10:1)