Hellas Alive Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀρνέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀρνέω ἀρνήσω ἤρνησα ἤρνηα ἤρνημαι ἠρνήθην

Structure: ἀρνέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: (어원이 불명확함.)

Sense

to deny, disown
to refuse
(absolute) to say "no", decline, refuse

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀρνῶ	ἀρνεῖς	ἀρνεῖ
	Dual		ἀρνεῖτον	ἀρνεῖτον
	Plural	ἀρνοῦμεν	ἀρνεῖτε	ἀρνοῦσιν*
Subjunctive	Singular	ἀρνῶ	ἀρνῇς	ἀρνῇ
	Dual		ἀρνῆτον	ἀρνῆτον
	Plural	ἀρνῶμεν	ἀρνῆτε	ἀρνῶσιν*
Optative	Singular	ἀρνοῖμι	ἀρνοῖς	ἀρνοῖ
	Dual		ἀρνοῖτον	ἀρνοίτην
	Plural	ἀρνοῖμεν	ἀρνοῖτε	ἀρνοῖεν
Imperative	Singular		ά̓ρνει	ἀρνείτω
	Dual		ἀρνεῖτον	ἀρνείτων
	Plural		ἀρνεῖτε	ἀρνούντων, ἀρνείτωσαν
Infinitive		ἀρνεῖν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀρνων ἀρνουντος	ἀρνουσα ἀρνουσης	ἀρνουν ἀρνουντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀρνοῦμαι	ἀρνεῖ, ἀρνῇ	ἀρνεῖται
	Dual		ἀρνεῖσθον	ἀρνεῖσθον
	Plural	ἀρνούμεθα	ἀρνεῖσθε	ἀρνοῦνται
Subjunctive	Singular	ἀρνῶμαι	ἀρνῇ	ἀρνῆται
	Dual		ἀρνῆσθον	ἀρνῆσθον
	Plural	ἀρνώμεθα	ἀρνῆσθε	ἀρνῶνται
Optative	Singular	ἀρνοίμην	ἀρνοῖο	ἀρνοῖτο
	Dual		ἀρνοῖσθον	ἀρνοίσθην
	Plural	ἀρνοίμεθα	ἀρνοῖσθε	ἀρνοῖντο
Imperative	Singular		ἀρνοῦ	ἀρνείσθω
	Dual		ἀρνεῖσθον	ἀρνείσθων
	Plural		ἀρνεῖσθε	ἀρνείσθων, ἀρνείσθωσαν
Infinitive		ἀρνεῖσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀρνουμενος ἀρνουμενου	ἀρνουμενη ἀρνουμενης	ἀρνουμενον ἀρνουμενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀρνήσω	ἀρνήσεις	ἀρνήσει
	Dual		ἀρνήσετον	ἀρνήσετον
	Plural	ἀρνήσομεν	ἀρνήσετε	ἀρνήσουσιν*
Optative	Singular	ἀρνήσοιμι	ἀρνήσοις	ἀρνήσοι
	Dual		ἀρνήσοιτον	ἀρνησοίτην
	Plural	ἀρνήσοιμεν	ἀρνήσοιτε	ἀρνήσοιεν
Infinitive		ἀρνήσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀρνησων ἀρνησοντος	ἀρνησουσα ἀρνησουσης	ἀρνησον ἀρνησοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀρνήσομαι	ἀρνήσει, ἀρνήσῃ	ἀρνήσεται
	Dual		ἀρνήσεσθον	ἀρνήσεσθον
	Plural	ἀρνησόμεθα	ἀρνήσεσθε	ἀρνήσονται
Optative	Singular	ἀρνησοίμην	ἀρνήσοιο	ἀρνήσοιτο
	Dual		ἀρνήσοισθον	ἀρνησοίσθην
	Plural	ἀρνησοίμεθα	ἀρνήσοισθε	ἀρνήσοιντο
Infinitive		ἀρνήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀρνησομενος ἀρνησομενου	ἀρνησομενη ἀρνησομενης	ἀρνησομενον ἀρνησομενου
Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀρνηθήσομαι	ἀρνηθήσῃ	ἀρνηθήσεται
	Dual		ἀρνηθήσεσθον	ἀρνηθήσεσθον
	Plural	ἀρνηθησόμεθα	ἀρνηθήσεσθε	ἀρνηθήσονται
Optative	Singular	ἀρνηθησοίμην	ἀρνηθήσοιο	ἀρνηθήσοιτο
	Dual		ἀρνηθήσοισθον	ἀρνηθησοίσθην
	Plural	ἀρνηθησοίμεθα	ἀρνηθήσοισθε	ἀρνηθήσοιντο
Infinitive		ἀρνηθήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀρνηθησομενος ἀρνηθησομενου	ἀρνηθησομενη ἀρνηθησομενης	ἀρνηθησομενον ἀρνηθησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ή̓ρνουν	ή̓ρνεις	ή̓ρνειν*
	Dual		ἠρνεῖτον	ἠρνείτην
	Plural	ἠρνοῦμεν	ἠρνεῖτε	ή̓ρνουν
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠρνούμην	ἠρνοῦ	ἠρνεῖτο
	Dual		ἠρνεῖσθον	ἠρνείσθην
	Plural	ἠρνούμεθα	ἠρνεῖσθε	ἠρνοῦντο

Aorist tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ή̓ρνησα	ή̓ρνησας	ή̓ρνησεν*
	Dual		ἠρνήσατον	ἠρνησάτην
	Plural	ἠρνήσαμεν	ἠρνήσατε	ή̓ρνησαν
Subjunctive	Singular	ἀρνήσω	ἀρνήσῃς	ἀρνήσῃ
	Dual		ἀρνήσητον	ἀρνήσητον
	Plural	ἀρνήσωμεν	ἀρνήσητε	ἀρνήσωσιν*
Optative	Singular	ἀρνήσαιμι	ἀρνήσαις	ἀρνήσαι
	Dual		ἀρνήσαιτον	ἀρνησαίτην
	Plural	ἀρνήσαιμεν	ἀρνήσαιτε	ἀρνήσαιεν
Imperative	Singular		ά̓ρνησον	ἀρνησάτω
	Dual		ἀρνήσατον	ἀρνησάτων
	Plural		ἀρνήσατε	ἀρνησάντων
Infinitive		ἀρνήσαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀρνησᾱς ἀρνησαντος	ἀρνησᾱσα ἀρνησᾱσης	ἀρνησαν ἀρνησαντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠρνησάμην	ἠρνήσω	ἠρνήσατο
	Dual		ἠρνήσασθον	ἠρνησάσθην
	Plural	ἠρνησάμεθα	ἠρνήσασθε	ἠρνήσαντο
Subjunctive	Singular	ἀρνήσωμαι	ἀρνήσῃ	ἀρνήσηται
	Dual		ἀρνήσησθον	ἀρνήσησθον
	Plural	ἀρνησώμεθα	ἀρνήσησθε	ἀρνήσωνται
Optative	Singular	ἀρνησαίμην	ἀρνήσαιο	ἀρνήσαιτο
	Dual		ἀρνήσαισθον	ἀρνησαίσθην
	Plural	ἀρνησαίμεθα	ἀρνήσαισθε	ἀρνήσαιντο
Imperative	Singular		ά̓ρνησαι	ἀρνησάσθω
	Dual		ἀρνήσασθον	ἀρνησάσθων
	Plural		ἀρνήσασθε	ἀρνησάσθων
Infinitive		ἀρνήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀρνησαμενος ἀρνησαμενου	ἀρνησαμενη ἀρνησαμενης	ἀρνησαμενον ἀρνησαμενου
Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἠρνήθην	ἠρνήθης	ἠρνήθη
	Dual		ἠρνήθητον	ἠρνηθήτην
	Plural	ἠρνήθημεν	ἠρνήθητε	ἠρνήθησαν
Subjunctive	Singular	ἀρνήθω	ἀρνήθῃς	ἀρνήθῃ
	Dual		ἀρνήθητον	ἀρνήθητον
	Plural	ἀρνήθωμεν	ἀρνήθητε	ἀρνήθωσιν*
Optative	Singular	ἀρνηθείην	ἀρνηθείης	ἀρνηθείη
	Dual		ἀρνηθείητον	ἀρνηθειήτην
	Plural	ἀρνηθείημεν	ἀρνηθείητε	ἀρνηθείησαν
Imperative	Singular		ἀρνήθητι	ἀρνηθήτω
	Dual		ἀρνήθητον	ἀρνηθήτων
	Plural		ἀρνήθητε	ἀρνηθέντων
Infinitive		ἀρνηθῆναι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀρνηθεις ἀρνηθεντος	ἀρνηθεισα ἀρνηθεισης	ἀρνηθεν ἀρνηθεντος

Perfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ή̓ρνηα	ή̓ρνηας	ή̓ρνηεν*
	Dual		ἠρνήατον	ἠρνήατον
	Plural	ἠρνήαμεν	ἠρνήατε	ἠρνήᾱσιν*
Subjunctive	Singular	ἠρνήω	ἠρνήῃς	ἠρνήῃ
	Dual		ἠρνήητον	ἠρνήητον
	Plural	ἠρνήωμεν	ἠρνήητε	ἠρνήωσιν*
Optative	Singular	ἠρνήοιμι	ἠρνήοις	ἠρνήοι
	Dual		ἠρνήοιτον	ἠρνηοίτην
	Plural	ἠρνήοιμεν	ἠρνήοιτε	ἠρνήοιεν
Imperative	Singular		ή̓ρνηε	ἠρνηέτω
	Dual		ἠρνήετον	ἠρνηέτων
	Plural		ἠρνήετε	ἠρνηόντων
Infinitive		ἠρνηέναι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἠρνηως ἠρνηοντος	ἠρνηυῑα ἠρνηυῑᾱς	ἠρνηον ἠρνηοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ή̓ρνημαι	ή̓ρνησαι	ή̓ρνηται
	Dual		ή̓ρνησθον	ή̓ρνησθον
	Plural	ἠρνήμεθα	ή̓ρνησθε	ή̓ρνηνται
Imperative	Singular		ή̓ρνησο	ἠρνήσθω
	Dual		ή̓ρνησθον	ἠρνήσθων
	Plural		ή̓ρνησθε	ἠρνήσθων
Infinitive		ή̓ρνησθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἠρνημενος ἠρνημενου	ἠρνημενη ἠρνημενης	ἠρνημενον ἠρνημενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

to deny
- ἀντιλογέω (to deny)
to refuse
- διωθέω (to reject, to refuse)
- ἀναίνομαι (to refuse, deny)
- ἀνανεύω (to deny, refuse)
- ἀπόφημι (to refuse, deny)
- ἀπεῖπον (to deny, refuse)
to say "no"
- ἀναίνομαι (to refuse, decline to, he said no)

Derived

ἀπαρνέομαι (to deny utterly, deny, to refuse)
ἐξαρνέομαι (to deny utterly)
καταρνέομαι (to deny strongly, persist in denying)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀρνέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Perfect tense

Synonyms

to deny

to refuse

to say "no"

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

ἀρνέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Perfect tense

Synonyms

to deny

to refuse

to say "no"

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어