Aristophanes, Ecclesiazusae, Episode 1:

(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Episode 1:)

κἄγωγ’, ἐπειδὰν ἀποπατήσω· νῦν δέ μου ἀχράσ τισ ἐγκλῄσασ’ ἔχει τὰ σιτία. μῶν ἣν Θρασύβουλοσ εἶπε τοῖσ Λακωνικοῖσ; νὴ τὸν Διόνυσον ἐνέχεται γοῦν μοι σφόδρα. ἀτὰρ τί δράσω; καὶ γὰρ οὐδὲ τοῦτό με μόνον τὸ λυποῦν ἐστιν, ἀλλ’ ὅταν φάγω, ὅποι βαδιεῖταί μοι τὸ λοιπὸν ἡ κόπροσ. νῦν μὲν γὰρ οὗτοσ βεβαλάνωκε τὴν θύραν, ὅστισ ποτ’ ἔσθ’ ἅνθρωποσ ἁχραδούσιοσ. τίσ ἂν οὖν ἰατρόν μοι μετέλθοι καὶ τίνα; τίσ τῶν κατὰ πρωκτὸν δεινόσ ἐστι τὴν τέχνην; ἀλλ’ οἶδ’, Ἀμύνων. ἀλλ’ ἴσωσ ἀρνήσεται. Ἀντισθένη τισ καλεσάτω πάσῃ τέχνῃ. οὗτοσ γὰρ ἁνὴρ ἕνεκά γε στεναγμάτων οἶδεν τί πρωκτὸσ βούλεται χεζητιῶν. ὦ πότνι’ Εἰλείθυια μή με περιίδῃσ διαρραγέντα μηδὲ βεβαλανωμένον, ἵνα μὴ γένωμαι σκωραμὶσ κωμῳδική. οὗτοσ τί ποιεῖσ; οὔτι που χέζεισ; ἐγώ; οὐ δῆτ’ ἔτι γε μὰ τὸν Δί’, ἀλλ’ ἀνίσταμαι. τὸ τῆσ γυναικὸσ δ’ ἀμπέχει χιτώνιον; ἐν τῷ σκότῳ γὰρ τοῦτ’ ἔτυχον ἔνδον λαβών. ἀτὰρ πόθεν ἥκεισ ἐτεόν; ἐξ ἐκκλησίασ. ἤδη λέλυται γάρ; νὴ Δί’ ὄρθριον μὲν οὖν. καὶ δῆτα πολὺν ἡ μίλτοσ ὦ Ζεῦ φίλτατε γέλων παρέσχεν, ἣν προσέρραινον κύκλῳ. τὸ τριώβολον δῆτ’ ἔλαβεσ; εἰ γὰρ ὤφελον. ἀλλ’ ὕστεροσ νῦν ἦλθον, ὥστ’ αἰσχύνομαι μὰ τὸν Δί’ οὐδέν’ ἄλλον ἢ τὸν θύλακον. τὸ δ’ αἴτιον τί; πλεῖστοσ ἀνθρώπων ὄχλοσ, ὅσοσ οὐδεπώποτ’ ἦλθ’ ἁθρόοσ ἐσ τὴν πύκνα. καὶ δῆτα πάντεσ σκυτοτόμοισ ᾐκάζομεν ὁρῶντεσ αὐτούσ. οὐ γὰρ ἀλλ’ ὑπερφυῶσ ὡσ λευκοπληθὴσ ἦν ἰδεῖν ἡκκλησία· ὥστ’ οὐκ ἔλαβον οὔτ’ αὐτὸσ οὔτ’ ἄλλοι συχνοί.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION