Dio, Chrysostom, Orationes, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 40:

̔τί οὖν ἁμαρτάνομεν ἡμεῖσ; ̓ τὰ μὲν ἄλλα ἐῶ. γελοῖον γάρ, εἴ τισ πρὸσ τὸν ὅλωσ οὐκ ἐπιστάμενον κιθαρίζειν, ἔπειτα ὡσ ἔτυχε κρούοντα, ἐπιχειροῖ λέγειν ὅ,τι ἥμαρτεν ἢ τίνα φθόγγον παρέβη. τοσοῦτον δὲ μόνον εἰπεῖν ἄξιον, ὃ μηδεὶσ ἂν ἀρνήσαιτο. φημὶ δὴ θαυμαστόν τι πάθοσ ἐν τῇ πόλει ταύτῃ πεπονθέναι πολλούσ, ὃ παρ’ ἄλλοισ τισὶ πρότερον ἤκουον μᾶλλον ἢ παρ’ ὑμῖν γιγνόμενον.