Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀπολάμπω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀπολάμπω

Structure: ἀπο (Prefix) + λάμπ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to shine or beam from, beamed from

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπολάμπω ἀπολάμπεις ἀπολάμπει
Dual ἀπολάμπετον ἀπολάμπετον
Plural ἀπολάμπομεν ἀπολάμπετε ἀπολάμπουσιν*
SubjunctiveSingular ἀπολάμπω ἀπολάμπῃς ἀπολάμπῃ
Dual ἀπολάμπητον ἀπολάμπητον
Plural ἀπολάμπωμεν ἀπολάμπητε ἀπολάμπωσιν*
OptativeSingular ἀπολάμποιμι ἀπολάμποις ἀπολάμποι
Dual ἀπολάμποιτον ἀπολαμποίτην
Plural ἀπολάμποιμεν ἀπολάμποιτε ἀπολάμποιεν
ImperativeSingular ἀπολάμπε ἀπολαμπέτω
Dual ἀπολάμπετον ἀπολαμπέτων
Plural ἀπολάμπετε ἀπολαμπόντων, ἀπολαμπέτωσαν
Infinitive ἀπολάμπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀπολαμπων ἀπολαμποντος ἀπολαμπουσα ἀπολαμπουσης ἀπολαμπον ἀπολαμποντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπολάμπομαι ἀπολάμπει, ἀπολάμπῃ ἀπολάμπεται
Dual ἀπολάμπεσθον ἀπολάμπεσθον
Plural ἀπολαμπόμεθα ἀπολάμπεσθε ἀπολάμπονται
SubjunctiveSingular ἀπολάμπωμαι ἀπολάμπῃ ἀπολάμπηται
Dual ἀπολάμπησθον ἀπολάμπησθον
Plural ἀπολαμπώμεθα ἀπολάμπησθε ἀπολάμπωνται
OptativeSingular ἀπολαμποίμην ἀπολάμποιο ἀπολάμποιτο
Dual ἀπολάμποισθον ἀπολαμποίσθην
Plural ἀπολαμποίμεθα ἀπολάμποισθε ἀπολάμποιντο
ImperativeSingular ἀπολάμπου ἀπολαμπέσθω
Dual ἀπολάμπεσθον ἀπολαμπέσθων
Plural ἀπολάμπεσθε ἀπολαμπέσθων, ἀπολαμπέσθωσαν
Infinitive ἀπολάμπεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀπολαμπομενος ἀπολαμπομενου ἀπολαμπομενη ἀπολαμπομενης ἀπολαμπομενον ἀπολαμπομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • κάλλοσ δὲ παρειάων ἀπέλαμπεν ἄμβροτον, οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν ἐυστεφάνου Κυθερείησ, ἐξ ὕπνου τ’ ἀνέγειρεν ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν· (Anonymous, Homeric Hymns, 16:4)
  • τῶν ἕν’ ἀειραμένη Ἑλένη φέρε, δῖα γυναικῶν, ὃσ κάλλιστοσ ἐήν ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστοσ, ἀστὴρ δ’ ὣσ ἀπέλαμπεν· (Homer, Odyssey, Book 15 12:8)
  • τῶν ἕν’ ἀειραμένη Ἑκάβη φέρε δῶρον Ἀθήνῃ, ὃσ κάλλιστοσ ἐήν ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστοσ, ἀστὴρ δ’ ὣσ ἀπέλαμπεν· (Homer, Iliad, Book 6 28:4)
  • ἣ δ’ ἀστὴρ ὣσ ἀπέλαμπεν ἵππουρισ τρυφάλεια, περισσείοντο δ’ ἔθειραι χρύσεαι, ἃσ Ἥφαιστοσ ἱεί λόφον ἀμφὶ θαμειάσ. (Homer, Iliad, Book 19 29:20)
  • ἐφάνη δὲ καὶ ὁ Τελεσφόροσ νύκτωρ, χορεύων περὶ τὸν τράχηλόν μου, καὶ ἀπέλαμπεν ἐν τῷ καταντικρὺ τοίχῳ σέλασ ὥσπερ ἐξ ἡλίου. (Aristides, Aelius, Orationes, 7:2)

Synonyms

  1. to shine or beam from

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION