ἀποκινδυνεύω
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἀποκινδυνεύω
Structure:
ἀπο
(Prefix)
+
κινδυνεύ
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- to make a bold attempt or venture, try a forlorn hope, against, to be put to the uttermost hazard
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- δεῖν φυλάξασθαι Δαισίου γὰρ οὐκ εἱώθεισαν οἱ βασιλεῖ τῶν Μακεδόνων ἐξάγειν τὴν στρατιάν, τοῦτο μὲν ἐπηνωρθώσατο κελεύσασ δεύτερον Ἀρτεμίσιον ἄγειν, τοῦ δὲ Παρμενίωνοσ, ὡσ ὀψὲ τῆσ ὡρ́ασ οὔσησ, οὐκ ἐῶντοσ ἀποκινδυνεύειν, εἰπὼν αἰσχύνεσθαι τόν Ἑλλήσποντον εἰ φοβήσεται τόν Γρανικὸν διαβεβηκὼσ ἐκεῖνον, ἐμβάλλει τῷ ῥεύματι σὺν ἴλαισ ἱππέων τρισκαίδεκα. (Plutarch, Alexander, chapter 16 2:1)
- ψηφισαμένων δὲ τῶν Θηβαίων προθύμωσ, καὶ ταχὺ πάντων ἑτοίμων γενομένων καὶ τοῦ στρατηγοῦ περὶ ἔξοδον ὄντοσ, ὁ μὲν ἥλιοσ ἐξέλιπε καὶ σκότοσ ἐν ἡμέρᾳ τὴν πόλιν ἔσχεν, ὁ δὲ Πελοπίδασ ὁρῶν πρὸσ τὸ φάσμα συντεταραγμένουσ ἅπαντασ οὐκ ᾤετο δεῖν βιάζεσθαι καταφόβουσ καὶ δυσέλπιδασ ὄντασ, οὐδὲ ἀποκινδυνεύειν ἑπτακισχιλίοισ πολίταισ, ἀλλ’ ἑαυτὸν μόνον τοῖσ Θεσσαλοῖσ ἐπιδούσ καὶ τριακοσίουσ τῶν ἱππέων ἐθελοντὰσ ἀναλαβὼν καὶ ξένουσ ἐξώρμησεν, οὔτε τῶν μάντεων ἐώντων οὔτε τῶν ἄλλων συμπροθυμουμένων πολιτῶν μέγα γὰρ ἐδόκει καὶ πρὸσ ἄνδρα λαμπρὸν ἐξ οὐρανοῦ γεγονέναι σημεῖον. (Plutarch, Pelopidas, chapter 31 2:1)
- καὶ οὐ λήσει οὐδέν’ ὅτι ταύτησ ἔγωγ’ ἄνισον εἶχον βασανισθείσησ, ἀλλ’ ἀπεκινδύνευον τοῦτο· (Lysias, Speeches, 21:4)
- "νῦν δὲ αὑτοῖσ μὲν κατέλιπον τὴν εἰσ τὸ ἀφανὲσ ἀναφοράν, ἂν μὴ πείθωσιν, ἐν ἡμῖν δὲ ἀποκινδυνεύειν ᾠήθησαν δεῖν. (Aeschines, Speeches, , section 1044)
- μικρῶν μέν γε ὄντων ἐμέμνητ’ ἄν τισ ἀεὶ τὸ προστυχὸν τῷ λόγῳ σεμνύνων, μεγάλων δ’ ὄντων, οὐ μὲν οὖν ἐχόντων ὑπερβολὴν ὥστ’ ἔργον εἶναι μέρουσ μνησθέντα διελθεῖν ἀξίωσ μὴ σύν τινι λαμπρᾷ τύχῃ τοῦ λόγου, τί ἄν τισ τά γ’ ἐν χερσὶν ἐγκαταλιπὼν, ἃ μηδ’ αὐτὰ μικρὰ, εἰ μὴ καὶ μείζω τῶν ἀρχαίων ἐκείνων ὄντα, εὐχῆσ προσδεῖται, περὶ τοῦ παντὸσ ἔτι πρὸσ τοῖσ προκειμένοισ ἀποκινδυνεύοι; (Aristides, Aelius, Orationes, 3:2)
Derived
- ἀνακινδυνεύω (to run into danger again, to run a fresh risk)
- διακινδυνεύω (to run all risks, make a desperate attempt, hazard all)
- ἐπικινδυνεύομαι (to be risked)
- κινδυνεύω (to be daring, to make a venture, take the risk)
- παρακινδυνεύω (to make a rash venture, to venture, run the risk)
- προκινδυνεύω (to run risk before, brave the first danger, bear the brunt of battle)
- συγκινδυνεύω (to incur danger along with, to be partners in danger)