Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀποφοιτάω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀποφοιτάω

Structure: ἀπο (Prefix) + φοιτά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to cease to go to school

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποφοίτω ἀποφοίτᾳς ἀποφοίτᾳ
Dual ἀποφοίτᾱτον ἀποφοίτᾱτον
Plural ἀποφοίτωμεν ἀποφοίτᾱτε ἀποφοίτωσιν*
SubjunctiveSingular ἀποφοίτω ἀποφοίτῃς ἀποφοίτῃ
Dual ἀποφοίτητον ἀποφοίτητον
Plural ἀποφοίτωμεν ἀποφοίτητε ἀποφοίτωσιν*
OptativeSingular ἀποφοίτῳμι ἀποφοίτῳς ἀποφοίτῳ
Dual ἀποφοίτῳτον ἀποφοιτῷτην
Plural ἀποφοίτῳμεν ἀποφοίτῳτε ἀποφοίτῳεν
ImperativeSingular ἀποφοῖτᾱ ἀποφοιτᾶτω
Dual ἀποφοίτᾱτον ἀποφοιτᾶτων
Plural ἀποφοίτᾱτε ἀποφοιτῶντων, ἀποφοιτᾶτωσαν
Infinitive ἀποφοίτᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποφοιτων ἀποφοιτωντος ἀποφοιτωσα ἀποφοιτωσης ἀποφοιτων ἀποφοιτωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποφοίτωμαι ἀποφοίτᾳ ἀποφοίτᾱται
Dual ἀποφοίτᾱσθον ἀποφοίτᾱσθον
Plural ἀποφοιτῶμεθα ἀποφοίτᾱσθε ἀποφοίτωνται
SubjunctiveSingular ἀποφοίτωμαι ἀποφοίτῃ ἀποφοίτηται
Dual ἀποφοίτησθον ἀποφοίτησθον
Plural ἀποφοιτώμεθα ἀποφοίτησθε ἀποφοίτωνται
OptativeSingular ἀποφοιτῷμην ἀποφοίτῳο ἀποφοίτῳτο
Dual ἀποφοίτῳσθον ἀποφοιτῷσθην
Plural ἀποφοιτῷμεθα ἀποφοίτῳσθε ἀποφοίτῳντο
ImperativeSingular ἀποφοίτω ἀποφοιτᾶσθω
Dual ἀποφοίτᾱσθον ἀποφοιτᾶσθων
Plural ἀποφοίτᾱσθε ἀποφοιτᾶσθων, ἀποφοιτᾶσθωσαν
Infinitive ἀποφοίτᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποφοιτωμενος ἀποφοιτωμενου ἀποφοιτωμενη ἀποφοιτωμενης ἀποφοιτωμενον ἀποφοιτωμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to cease to go to school

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION